...ฉันเหนื่อยกับการวิ่งไล่ ...ท้อกับการคิดถึงใครที่เขาหน่ายหนี ...หยุดแลกหัวใจกับเยื่อใยที่ไม่เคยมี ...วันนี้พอกันที... ...ขอลา... ...ฉันจะต้องเป็นคนใหม่ ...เพื่อรักษาหัวใจที่มันอ่อนล้า ...ไม่มีอีกแล้วผู้หญิงเจ้าน้ำตา ...ความรักของฉันมีค่า... ...เกินกว่าจะมอบให้ใคร... ...ฉันขอเข้มแข็งเพื่อตัวเอง ...ลองทำใจนักเลงดูบ้างบนทางใหม่ ...โลกนี้ไม่ได้ห้ามหากไม่ใช้หัวใจรักใคร ...เลือกอยู่คนเดียวอย่างปลอดภัย... ...ดีกว่าอยู่กับใครแล้วทุกข์ทน
6 กุมภาพันธ์ 2553 21:12 น. - comment id 1096830
แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
6 กุมภาพันธ์ 2553 23:28 น. - comment id 1096880
..เข้มแข็งได้ใจนู๋เรยย.. พอถึงจุดอิ่มตัวกับความเจ็บความท้อ...เราจะรักตัวเองมากขึ้น... พี่เล็ก..ยังไม่ง่วงหรอ..อ่อ ลืมไป พรุ่งนี้ ใคร ๆ เค้าหยุดกัน...
7 กุมภาพันธ์ 2553 06:43 น. - comment id 1096895
รักตามอารมณ์ ขื่นขมทุกข์ทน รักด้วยเหตุผล หัวใจจะไม่เจ็บ
7 กุมภาพันธ์ 2553 14:38 น. - comment id 1096932
8 กุมภาพันธ์ 2553 13:42 น. - comment id 1097234
หวัดดีจร้า...คุงเล็ก... แบบว่า....สมดุลแห่งรัก... บางคู่...ก็พบได้.. บางคู่...ก็ได้เพียงแค่พบ... ต้นไม้...เหมือนผู้ชาย.... ส่วนผู้หญิง...เป็นเหมือนแผ่นดิน... เกื้อกูลซึ่งกันและกัน... ไม่ได้ค้านไรน่ะ... แต่อย่าพึ่งตัดพ้อ...อย่างนั้น...ขอรับ...จร้า...
8 กุมภาพันธ์ 2553 19:12 น. - comment id 1097356
ปรางทิพย์ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ +-+-+-+-+-+-+-+-+ คมดาบนารี ตอนที่พี่ลงกลอนนี้เพิ่งจะทุ่มกว่าๆเอง ยังไม่ง่วงหรอก วันอาทิตย์วันหยุดด้วย นอนดึกได้เต็มที่ค่ะ ว่าแต่น้องคมดาบเนี่ย นอนดึกทุกคืนแหงๆ +-+-+-+-+-+-+-+-+ กันนา เห็นด้วยค่ะ หากใช้หัวใจรักแล้วทุกข์ทน ต่อไปต้องใช้เหตุผลควบคู่ไปด้วย จะได้ไม่เจ็บ +-+-+-+-+-+-+-+-+ ฉางน้อย หวัดดีที่เข้ามาทักทายค่ะ +-+-+-+-+-+-+-+-+ kirati ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นค่ะ น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า แต่คงต้องขอพึ่งตัวเองไปก่อน ก็อยู่ตัวคนเดียวนี่...ทำไงได้ล่ะ