กาพย์ยานี ๑๑ สิ้นคำ ถ้อยวาจา หยดน้ำตา ก็ไหลริน ทุกคำ ที่ได้ยิน คล้ายจะสิ้น ลมหายใจ สติ ก็ล่องลอย สายตาพลอย เลือนลางไป ฤๅยิน ด้วยเสียงใด ก็อาจไม่ เข้าใจตน อกแน่น แล่นถึงคอ น้ำตาคลอ สะอื้นปน คำพูด คนหนึ่งคน ยังเวียนวน ให้เจียนตาย หายใจ กลายเป็นหอบ หาคำตอบ นั้นฤๅได้ อ่อนแรง ทั้งมือไม้ ใกล้จะกลาย เป็นคนบ้า ข่มตา ให้นอนหลับ ก็โถมทับ ทั้งน้ำตา เหตุการณ์ ก็ย้อนมา ดุจจะฆ่า ให้คาคืน ราตรี นี้ยาวนาน ฤๅจะผ่าน ให้ทนฝืน นอนหลับ ยากพอตื่น ให้กล้ำกลืน ภายในใจ แอบหวัง ว่าคืนนี้ น้ำตามี ให้ฝันไป ตื่นมา ที่หวังไว้ ก็ไม่ใช่ ที่หวังมา
อนันต์ 2 ก.พ. 2553 06:48 น. - ID 132706 
1488
1
0
2 กุมภาพันธ์ 2553 07:02 น. - comment id 1094682
2 กุมภาพันธ์ 2553 12:45 น. - comment id 1094789
แต่งดีค่ะ ใช้คำได้หลากดีนะ เห็นภาพความเศร้า
2 กุมภาพันธ์ 2553 21:48 น. - comment id 1095094
ชื่นชมค่ะ
5 กุมภาพันธ์ 2553 22:34 น. - comment id 1096573
กลอนเศร้าจัง สู้ๆ นะคะ พี่จะเป็นกำลังใจให้น้องชายคนนี้เสมอ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เป็นวันใหม่แล้ว :D
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
