เคยเห็นเธอเริงร่าแล้วน่ารัก เคยยิ้มทักท่าทีที่สดใส กลับหน้าบึ้งตึงเครียดเหมือนเกลียดใคร เหมือนมิใช่คนเดิมเริ่มเปลี่ยนแปลง ฉันทำผิดสิ่งใดหรือไรหนา จึงทำท่าคล้ายคล้ายกับหน่ายแหนง เหมือนดังว่าคนขลาดหวาดระแวง ไม่ชี้แจงหรือเล่าให้เข้าใจ ชอบวู่วามตามใจใช้อารมณ์ ไม่หัดข่มดวงจิตคิดแก้ไข ไม่ฟังเหตุผลบ้างหรืออย่างไร เพราะฉันไม่รู้ซึ้งถึงความจริง หากถ้าฉันทำผิดจะคิดแก้ จะยอมแพ้ตลอดต่อยอดหญิง จะยอมคุกเข่าให้ไม่ท้วงติง จะยอมนิ่งน้อมรับสดับฟัง เพราะอยากเห็นเธอเป็นเช่นคนเก่า ได้แต่เฝ้ารอไปด้วยใจหวัง เธอมีสิทธิ์คิดเคียดถ้าเกลียดชัง ฉันไม่ยั้งห้ามได้....ตามใจเธอ
1 กุมภาพันธ์ 2553 11:58 น. - comment id 1094344
อย่าคิดมากเลยคนดี อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยๆ อารมณ์ก็เลยไม่คงที่ ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอกนะ ยังรักเหมือนเดิมนะ...อิอิอิ (แฟนตัวจริง...อย่าเครียดนะค่ะ ล้อเล่นเท่าน้าน....................เอง)
2 กุมภาพันธ์ 2553 18:08 น. - comment id 1095002
คุณ..อรรธนิศา(สุภาพบุรุษครึ่งคืน)ครับ บทกลอนของคุณไพเราะจริงๆครับ..ใช่แล้วครับมัน เป็นสิทธิ์ของเธอ..ปล่อยเธอไปเถอะครับ..เมื่อเธอ บึ้งตึงกับเราแสดงว่าเธอมีที่ใหม่แล้วครับ.. แวะมาอ่านครับ..