๐ เมื่อหัวอกตกยากลำบากแย่ นี่เพียงแค่ขั้นต้นสุดทนต้าน ต่อมน้ำตาพาพรั่งพรูช่างรู้งาน อีกกี่นาน..กี่เนิ่น..เชิญกระทำ ๐ กระทืบถีบบีบลงตรงยอดอก กระแทกตกชกต่อยที่รอยจ้ำ กระทุ้งลงตรงหัวใจที่ไม่จำ กระทั่งช้ำซ้ำให้หัวใจชา ๐ ไม่รับรู้..รับรส..ทุกบทเศร้า ไม่รับเข้า..เข่นประสาท..หวาดผวา ไม่รับแล้ว..รสเจ็บ..เหน็บอุรา เชิญประดังประดา..มาให้พอ ๐ ชินชาแล้วรสร้าว..ที่เข้าล้ำ ชินชาช้ำสิ้นเชื้อ..ไม่เหลือหลอ ไว้รับรองหมองหม่น..เพียงต้นตอ ที่แทบฝ่อ..ไร้รู้สึกสำนึกใด
21 มกราคม 2553 15:44 น. - comment id 1089120
หวัดดีจ้า แองเจล โผล่มามักจะเป็นคนโขคดีที่ 1 เป็นประจำเลย ....ใครคนนั้นกระโดดถีบที่ยอดอก จนช้ำฟกอกช้ำจ้ำเป็นหนอง หยาดหยดเลือดกลั่นมาน้ำตานอง พี่ขอลองเยียวยาให้หายช้ำตรม....... ......ขอชื่นชมฝีมือแองเจลค่ะ วันนั้นให้ 5 คะแนน วันนี้ให้ 8 ไม่กล้าให้เต็มกลัวแองเจลเหลิง แฮะ ๆ ชอบมากเลย... .. . ๐ กระทืบถีบบีบลงตรงยอดอก กระแทกตกชกต่อยที่รอยจ้ำ กระทุ้งลงตรงหัวใจที่ไม่จำ กระทั่งช้ำซ้ำให้หัวใจชา...... ......ว้าว.... โอกาสย่อมเปิดกว้างให้พยายามเสมอ... รักแองเจลมากมายมหาศาล พี่ศรี
21 มกราคม 2553 15:49 น. - comment id 1089130
สิ้นแล้วจริงๆเหรอจ๊ะ สาวน้อย.... อิอิอิ เค้าว่า คนเราเจ็บแล้วไม่รู้จักจำ น๊า.... อิอิอิ แวะมาทักทายจ้า
21 มกราคม 2553 15:57 น. - comment id 1089137
พี่สุรศรี ๐ 8 คะแนนนำส่งตรงจุดเริ่ม เข้ามาเสริมเติมต่อรอเพื่อฝัน เมื่อพี่มาเยียวยาคงหานพลัน ลิ้มรสรักสักวันยังหวั่นใจ ปล..ขอบคุณที่ชมคะพี่ เป็นปลื้มมากมาย..
21 มกราคม 2553 16:00 น. - comment id 1089138
พี่ยายแม่มด ๐ ยังไม่สิ้นรสรักที่ปักแน่น ทำเป็นแกนแดนรักพักเสนอ รักย่ำยีชี้ช่องท่องละเมอ รสรักเผลอเจอขยี้มาปี้ใจ.. ปล...ขอบคุณที่มาทักทายกันเสมอคะพี่
21 มกราคม 2553 16:18 น. - comment id 1089146
ไม่รู้ใครส่งเมล์ให้คุณริสา เต็มจอคอมเลย ไปเปิดดูละกัน ป่านนี้มดขึ้นเต็มแล้ว กีไม่รู้ นะ ๆ แฮะ ๆ
21 มกราคม 2553 16:31 น. - comment id 1089149
หนูนางฟ้า ทำไมรสรักมันเจ็บแสบกระแทก กระทั้น ระทม ระทวย ไขนหนาดล่ะ จุ๊ฟๆๆ
21 มกราคม 2553 16:33 น. - comment id 1089150
พี่สุรศรี ใครจะส่งเมล์ไปหานางฟ้าฝัน นับคืนเมล์ยังร้างทางห่วงหา เมล์เก่าๆไร้เงาพา ชื่นอุราหาคนส่งตรงจากใจ... ปล...เดี๋ยวไปดูก่อน..ดูมดนะ
21 มกราคม 2553 16:35 น. - comment id 1089151
พี่แก้วประภัสสร ที่อยากให้สิ้นรสรักเร็วๆไงคะพี่
21 มกราคม 2553 16:59 น. - comment id 1089158
โอ้ความรักเปรียบดังอาหารจานหนึ่ง แรกหวานซึ้งอิ่มอร่อยอยากกินอีก นานเริ่มเค็มหนอลิ้นอยากหลบหลีก หากเผ็ดนิดโกรธโทษสาวไม่เข้าใจ รักประชดเธอทำให้แกงจืด คอหอยฝืดติดขัดอยากจานใหม่ เปลี่ยนร้านกินเขาสวยและเอาใจ เธอจะไม่ดึงกลับรักละลาย..แน่
21 มกราคม 2553 18:34 น. - comment id 1089185
อาการหนักแน่ครับ อย่างนี้ใบบัวบกก็ช่วยไม่ได้..
21 มกราคม 2553 19:27 น. - comment id 1089200
เมื่อสิ้นรักสิ้นไปใช่สิ้นชื่อ รักใช่คือความฝันอันสูงส่ง รักลวงลมล่มสลายไม่มั่นคง นิสาจงอย่าแคร์อย่าแพ้ใจ เป็นกำลังใจให้นะตะเอง
21 มกราคม 2553 20:35 น. - comment id 1089235
แวะมาเยี่ยมและอ่านกลอนงามครับ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2553 21:08 น. - comment id 1089250
เรื่องรสช้ำ ระกำทรวง มันหน่วงหนัก เรื่องรสรัก มักทำ ให้ช้ำหมอง เรื่องสิ้นรัก หักไป ไม่สมปอง พาจิตต้อง หมองเศร้า เหงาฤดี สล่าเห็นใจนางฟ้าจริงๆครับ ความเศร้า มักเข้าในใจคนทุกคนแหละครับ ผมชาและ ชินกับมันแล้วครับ นางฟ้าครับ
21 มกราคม 2553 21:41 น. - comment id 1089255
หัวอกเธอเคยช้ำใครทำหนอ คงเจ็บปวดเกินพอแม้ทนไหว คงร่ำร้องครองทุกข์เจ็บปวดใจ ถึงทำให้ต่อมน้ำตาพาพรั่งพรู หัวใจเจ้าคงเจ็บจนเกินเปรียบ มิอาจเทียบสิ่งใดให้อดสู ให้เย็นชาแม้รักภักดิ์เชิดชู ไม่รับรู้เจ็บช้ำแม้ย้ำใจ ใจด้านชารักษาไม้ได้หรือ หรือนี่คือเกินยารักษาได้ หากรักษายานั้นยี่ห้อใด หรืออย่างไรก็ไม่ได้ใจแตกพัง... แต่งได้เจ็บปวดมาก...เจ๋ง..
22 มกราคม 2553 08:13 น. - comment id 1089345
โอ้..โห..ใครกันหนอโหดร้ายกับนางฟ้าขนาดนี้ได้ คงเป็นแค่จินตนาการนะครับ..อย่าให้เป็นจริงนะ ครับ..
22 มกราคม 2553 08:21 น. - comment id 1089347
พี่ kasin ๐ เมื่อแกงเผ็ดจานเก่ายังเย้ารส แกงจืดลดรสชาดขาดสีสัน จะลิ้มลองแกงเผ็ดให้เข็ดกัน รสชาดพลันยังเหมือนเก่าเจ้ายลยิน ๐ เปรียบกับรักมีสีสันพลันก็หมด เมื่อสิ้นหดขาดให้ใจถวิล กับรสรักหักขมระทมจินต์ รอยราคินจึงก่อเกิดกำเนิดใจ...
22 มกราคม 2553 08:22 น. - comment id 1089348
พี่ ไร่ผาสุก กาญจนบุรี ใบบัวบกต้องหลายๆแก้วนะคะ และหลายๆรอบด้วย..ไหยอย่างน้อยก็คลายบ้างแหละคะพี่ ...
22 มกราคม 2553 08:24 น. - comment id 1089349
คุณ ม่านแก้ว ๐ ไม่เคยแคร์กับพ่ายที่ได้รับ หัวใจกลับตั้งใหม่ไร้ขื่นขม ใช้เวลาเยียวยาที่ร้าวบม เก็บรักห่มบ่มรักไว้ถักทอ.... ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ..
22 มกราคม 2553 08:25 น. - comment id 1089351
พี่ แก้วประเสริฐ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมคะ แล้วอย่ามาอีกนะคะ พี่
22 มกราคม 2553 08:28 น. - comment id 1089353
พี่ สล่าผิน ๐ เรื่องรสช้ำ ระกำทรวง มันหน่วงหนัก ขอลาพัก หักลา พาหวั่นไหว มีน้ำตา คลอเบ้า มาเคล้าใจ รสรักไซร้ เจ็บหนัก สลักมา... ปล..ขอบคุณสำหรับความเห็นใจนะคะ นางฟ้าฯกำลังจะชาและก็ชินกับความเจ็บ...
22 มกราคม 2553 08:30 น. - comment id 1089354
พี่ กิตติเวทย์ ๐ ไร้เม็ดยามาแก้แพ้รักษา มีน้ำตาเอ่อล้นปนวิถี ไร้ยาแก้แพ้ทางข้างชีวี ยาใจมีก็รักษาแค่ครั้งคราว...
22 มกราคม 2553 08:35 น. - comment id 1089356
รักกระแทก แหลกย้ำ ทำให้เจ็บ ให้หนาวเหน็บ ดวงมาลย์ สะท้านไหว อกเจ้าเอย เคยรักซึ้ง ตรึงดวงใจ บัดนี้ใย เปลี่ยนแปร ไม่แน่นอน.. ใจหนึ่งใจ จะกี่ทน กับหนเจ็บ รักที่เก็บ ด้วยใจ ไม่ถ่ายถอน อนิจา มาหลีกลี้ หนีจากจร บรรจถรณ์ ที่เคยเรียง เหลือเพียงรอย..
22 มกราคม 2553 08:51 น. - comment id 1089369
หมายจะยื่น ผ้าเช็ดหน้า ต้องช้าก่อน ให้อาวร ในดวงจิต คิดสงสัย หากยื่นผ้า มาซับช่วย ด้วยหัวใจ จะเหลือไร ไว้ซับหน้า น้ำตาเรา.. โลกกว้างใหญ่ ไม่มีใคร ไม่เคยเจ็บ ต่างที่เก็บ หรือฝัง หรือยังเศร้า ดวงอาทิตย์ ไม่คิดหนี ขึ้นที่เก่า ใจของเรา ต้องดูแล.. จะแพ้ใย..
22 มกราคม 2553 08:59 น. - comment id 1089373
พี่คนปลายฟ้า ๐ ใจของเรา ไม่เคยแคร์ กับแพ้พ่าย รักมิคลาย หายจากจิต คิดสงสัย เมื่อรักเจ็บ เหน็บร้าว เข้าก้าวใน แผลที่ใจ จึงก่อเกิด เปิดรักเป็น ๐ ผ้าเช็ดหน้า หยิบยื่น คืนเสนอ อย่าเพิ่งเผลอ หยิบยื่น ให้ได้เห็น เก็บไว้ซับ น้ำเนตร เหตุชาเย็น ตายทั้งเป็น เพราะสิ้นรัก สลักใจ ๐ เมื่อมีเจ็บ เข็ดหลาบ เข้าทาบแผล เขาไม่แคร์ ก็ลาล่วง ห่วงไฉน ถึงวันนี้ เจ็บหนัก ตั้งหลักชัย เก็บฟ้าใหม่ ให้ใจ ไว้ดูแล....
22 มกราคม 2553 09:24 น. - comment id 1089380
เก็บเอารอย แผลเก่า เศร้าดวงจิต เป็นเข็มทิศ ดูทาง วันข้างหน้า น้ำที่ไหล เอ่อล้น ท้นดวงตา คิดซะว่า ชำระใจ ให้สวยงาม.. ทุกเรื่องราว ที่ก้าวเยือน เปลี่ยนวิถี ล้วนต้องมี มากมุมมอง ลองไถ่ถาม จดและจำ เรื่องดีดี ที่แสนงาม ไว้คิดตาม ยามว่างๆ อย่างสุขใจ..
22 มกราคม 2553 11:16 น. - comment id 1089436
พี่ คนปลายฟ้า ๐ ทุกเรื่องราว กี่คราวรัก ช่างหน่วงหนักรักล่มจมบ่อไหน มีน้ำตาเป็นเพื่อนเข้าเตือนใจ อย่าอาลัยเมื่อเขาจากพรากดวงแด ๐ ชีวิตยังหยัดยืนฝืนทนสู้ ไม่อดหู่อยู่กับรักไม่แยแส เมื่อหัวใจไร้รักเข้าแทคแคร์ เก็บดูแลแผลใจไว้กับเรา.. ปล...ขอบคุณสำหรับกำลังใจคะพี่
22 มกราคม 2553 12:02 น. - comment id 1089471
๐ จะเจ็บจำฝังใจจนได้เห็น- ใจที่เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า เพื่อปลดปล่อยโทษทัณฑ์ให้บรรดา- ชายอื่นรอเยี่ยมหน้าด้วยสาใจ ๐ เทพผู้กอปรฤทธีทั้งสี่โลก พึงอวยโศกครอบอก-จนหมกไหม้ เอื้อดวงจิตหลอมเหลวด้วยเปลวไฟ เผาผลาญให้มอดสิ้นทั้งจินตา ๐ จะเกิดดับกี่วัฏฏะวงรอบ จักนบนอบด้วยเล่ห์เสน่หา ยอมให้เหยียบย่ำเล่นเหมือนเป็นมา ในทุกกาละภพที่พบกัน ๐ อย่าได้คลายอาวรณ์ที่เคยมี ในทุกที่ทางเที่ยวจะเหลียว-หัน จะรอคอยย่ำเหยียบ..อย่างเงียบงัน รอเท้าเรียวคู่นั้น..เหยียบ-หยันเทอญ
22 มกราคม 2553 12:17 น. - comment id 1089488
พี่สดายุ ๐ ไม่เคยคิดเหยีบย่ำย้ำที่เจ็บ กี่รอยเก็บเย็บประสานตามทางฝัน ไม่เคยคิดเอาใจเหยียบย่ำกัน ชีวาวันยังคงรักสลักทรวง ๐ รอยเท้าเรียวคู่นั้นยังหมั่นถัก ต่อเติมรักร่วมเดินเผชิญบ่วง กี่รักเร้าเข้ากระแทกทั้งแดดวง เก็บในทรวงรอคนรักรับกลับคืน...
22 มกราคม 2553 23:26 น. - comment id 1089806
โอ๋.......ชีวิตนี้ยังมีสิ่งน่ารื่นรมย์อีกเยอะครับ เป็นกำลังใจให้นะ แล้วเวลาจะเยียวยาหัวใจครับ