...ณ วันนี้การรอคอยค่อยสิ้นสุด... ...พลันหยุดช่วงชีวีที่เหงาหงอย... ...หยาดน้ำตาเลือนลบกลบร่องรอย... ...ใจน้อยน้อยพลอยยิ้มอิ่มสุขจัง... ...อยากขอบคุณการรอคอย... ...ทำให้ใจหงอยหงอยร้อยความหวัง... ...เปลี่ยนความเศร้าศร้อยให้เป็นพลัง... ...เพื่อชีวิตอยู่ยังวันนี้... ...วันที่เธอก้าวเข้ามา... ...เหมือนได้ฝนจากฟ้า ณ ราตรี... ...พร่างพรมทั่วแดนใจที่แล้งร้างไป่มี... ...ไม่เสียดายสักนาทีที่คอยรอ...
15 มกราคม 2553 22:19 น. - comment id 1086602
ยิ้มคะ อย่าเศร้าๆๆๆ
16 มกราคม 2553 01:27 น. - comment id 1086667
very lovely krub
16 มกราคม 2553 07:17 น. - comment id 1086703
บางที..การรอคอยมันก็เป็นทุกข์..แต่มันก็ แฝงไปด้วยความสุขที่อยู่ลึกๆลงไป..มีความ สุขที่ได้รอคอยเขา..แม้มันอาจจะไม่มีวันนั้นก็ ได้หรืออาจจะมีในเร็วๆวันนี้ก็ได้..ใครจะไปรู้ ใช่ใหม?ครับ..กำลังใจเท่านั้นที่จะทำให้เราสู้ ต่อและประสบความสำเร็จได้.. ให้กำลังใจครับ..
16 มกราคม 2553 11:01 น. - comment id 1086791
คุณฉางน้อย ยิ้มๆเช่นกันค่ะ ตั้งใจว่าจะไม่เศร้าแต่บางวันก็เหงานะ.. คุณประทาน จริงด้วยค่ะ การรอคอยทำให้ใจเป็นได้ทั้งสุขและทุกข์ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
16 มกราคม 2553 11:03 น. - comment id 1086795
deedew ขอบคุณที่ชมค่ะ อิอิอิ
20 มกราคม 2553 15:29 น. - comment id 1088592
ขอบคุณ ประทับใจมาก แต่การรอคอยของผมยังไม่สิ้นสุด ตอนนี้ ผมรอให้คุณ ไม่ต้องรอเหมือนกัน ต่างหาก ไม่มีใคร มีเพื่อนนะ เฟ้ย (ครับ) เอกไทย จงเจริญ
20 มกราคม 2553 16:27 น. - comment id 1088619
นายไดรภูมิ ขอบคุณนะสำหรับการรอคอยครั้งใหม่ของคุณ แต่ไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดตรงไหน คุณอาจต้องรออีกนาน ก็บอกแล้วว่าจะไม่มีแฟน ขึ้นคานก็ช่างเฟ้ย ขอแค่มีเพื่อนเป็นกำลังใจให้กันก็พอ ^_^ ว่างๆกลับมาเขียนกลอนใหม่นะ จะรออ่าน เอกไทย จงเจริญ (ด้วยคน)