........ริ้วม่านฟ้าอำลาฝนหม่นใจเศร้า ละอองเหงาโบกพลิ้วหวิววาบไหว ใบไม้ร่วงควงพลิ้วปลิวพัดไกล บอกหัวใจสองเราเนาแนบเคียง เอ่ยอำลาสัญญาใจในวันนี้ พอกันทีรักแปรไม่แท้เที่ยง เคยฝากคำพร่ำรักถักร้อยเรียง เหลือไว้เพียงตำนาน แทบราญใจ เหมือนตะวันชิงพลบแอบหลบช้ำ เหมือนฝนร่ำลาฟ้าน้ำตาไหล เหมือนใบไม้ปลิดร่วงร้าวดวงใจ เหมือนจันทร์ไร้แสงนวลใจซวนเซ เหมือนสายพิณสิ้นสวาทขาดสะบั้น เหมือนมีดบั่นกรีดใจจนไขว้เขว เหมือนแก้วร้าวกร้าวกล้ำช้ำจำเจ เหมือนทะเลเห่คลื่นขมขื่นใจ.......
10 มกราคม 2553 17:18 น. - comment id 1083899
หายไปนานนะศิษย์เอ๋ย เขียนกลอนดีแต่ เคยเตือนเสมอให้พยายามใช้อักษรสูงบรรทัดที่ สองเพื่อประโยชน์ แต่ที่เขียนมาไม่ผิดหรอกแต่ ทว่าหากใช้อักษรสูงแล้วทำให้เราเข้าใจอักษรได้ ตลอดจนค้นหาเพื่อประสานกับทำนอง ทั้งๆที่รู้ว่า มีคำไม่กี่คำก็ตามบางคำเขาเลิกใช้กันแล้วก็มี หากเราฝึกจนชำนาญกลอนก็ไม่สามารถบังคับ การเขียนของเราได้นะ พิจารณาดูเอาเองจ๊ะ อยากให้ฝึกไว้เว้นแต่กลอนบังคับเท่านั้นจ๊ะ รัก ศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
10 มกราคม 2553 17:21 น. - comment id 1083900
เศร้าจังเลยแม่คุณเอ๋ย... รักอำลา อาลัย ใจขื่นขม ใจระทม มิสมใจ มิอาจเอ่ย ใครจะเปรย เห่กล่อม ให้คลายเศร้า ใจหมองเศร้า เร้าจิต ผิดที่ใจ ไม่มีใคร เข้าใจ คนใจร้าว แต่นานเนา มีอิงแอบ แนบชิดสนิทกาย แต่ครานี้ คนดี เดินจากไป ใจโบยบิน รินรดใจ คือน้ำใสเอ่อล้นตา ****** บุ๋มๆ ดำน้ำอีกแระเรา มาทักทายคะ
10 มกราคม 2553 18:36 น. - comment id 1083926
รักที่โลมด้วยเศร้า..บางทีก็กัดกร่อนหัวใจเรายิ่งนัก.. แวะมาอ่านผลงานและ มาเยี่ยมครับ
10 มกราคม 2553 19:02 น. - comment id 1083935
อะไรจะเจ็บปวดขนาดนั้นคะน้องนิจ ประหนึ่งสายฟ้าฟาดขาดสะบั้น เคยสุขสันตในวันที่มีเราสอง ก่อนพนอแนบสนิทชิดประคอง น้ำตานองเมื่อลาจากไกล ดุจแสงสูรย์จากลาฟ้ามืดมิด ดั่งชีวิตไร้ชีวาคราหลับไหล จึงคงอยู่เพียงตัวไร้หัวใจ สุดอาลัยยิ่งนักที่รักเอย
10 มกราคม 2553 19:03 น. - comment id 1083936
สวัสดีครับ ไปไหนมาครับ...นานมากเลยนะครับ
10 มกราคม 2553 21:17 น. - comment id 1084010
หายไปนานเลยครับ กินใจครับ
11 มกราคม 2553 05:10 น. - comment id 1084086
คิดถึงค่ะ หายไปนานเลยนะคะ
11 มกราคม 2553 07:40 น. - comment id 1084093
สรรพสิ่งย่อมอำลา เมื่อกาลผ่านมาและเลยไป หยุดอยู่เพียงหัวใจ ไม่เคยลาแม้สิ้นลม
11 มกราคม 2553 13:05 น. - comment id 1084259
สวัสดีปีใหม่ค่ะ แด่อาจารย์แก้วประเสริฐ นั่นสิคะ พยายามอยู่ค่ะ ขอบคุณอาจารย์มากมายในการติชม หายไปนาน ไปราชการค่ะ ไม่ได้นั่งหน้าจอฯนานๆเปิดดูสักทีน่ะค่ะ แด่ น้องลูกหว้า ยินดีที่มาทักทายค่ะ เขียนจากใจ เศร้ามากไหมคะ อิอิ แด่ คุณกิงโศก ขอโทษค่ะไม่ได้แวะเยี่ยมใครเลย ยังคิดถึงบ้านกลอนเสมอค่ะ แด่ พี่ดวง เขียนจากใจค่ะ น้องจุ่นสบายดีนะคะ หายไป ราชการค่ะ ไม่ได้อ่านกลอนใครๆเลย ทำแต่บันทึกประชุมน่ะค่ะ แด่ คุณอินสวน ไปราชการค่ะเป็นความลับ ทางราชการ บอกไม่ได้ จุ๊ จุ๊..อิอิ แด่ คุณเค วัฒนา ไปราชการค่ะ ไม่ได้ไปเยี่ยมใครๆเลย ในบ้านกลอน เพราะงานประชุมฯน่ะค่ะ แด่ คุณอนงค์นาง เช่นกันค่ะ ..ยังคิดถึงอยู่เสมอ แต่ต้องทำงานที่ไม่ได้อยู่กับจอคอมฯ ไปราชการค่ะ แด่ คุณครูกระดาษทราย รักนี้ต้องมีวันเลิกลาเช่นเดียว งานเลี้ยงนะคะ ไม่ได้ไปเยี่ยมเลยค่ะ รู้สึกละอายใจมาก..แต่คิดถึงเสมอ
11 มกราคม 2553 17:23 น. - comment id 1084418
มาเยี่ยมชมบทกลอนไพเราะงดงามค่ะ
11 มกราคม 2553 20:48 น. - comment id 1084566
ดีครับ พี่ไหมแก้วฯ ก้ไม่เจอนาน จริงๆ แหละครับ นานๆ จะได้ผลงานนะครับ ครูแก้ว คอยชี้แนะตลอด แต่ผมเอง ก็ยัง งง ที่ คุณลุง ท่านแนะนะ พี่ไหมแก้วฯ อยู่ อิอิ ขอให้มีความสุขในการทำงาน นะครับ
11 มกราคม 2553 21:14 น. - comment id 1084593
ร้อยรสรักหรือจะสู้รู้จักรัก ซึ้งประจักษ์ซาบซ่านผ่านความเหงา สู่ความสุขนิจนิรันดร์ในตัวเรา จดจำเอาส่งที่ดีมีให้กัน แม้นวันหนึ่งผ่านไปใจสลาย มองดูคล้ายเศษเสี้ยวแห่งความฝัน ผ่านเวลาก็หลงลืมเคยรักกัน ตัดสัมพันธ์ขาดสะบั้นไม่หันมอง จะอภัยให้เธอได้ทุกอย่าง ไม่บาดหมางจากเรื่องราวเราทั้งสอง "คนเคยรัก"คนนี้แม้เป็นรอง ได้เกี่ยวข้องรู้รสรักขอขอบคุณ
13 มกราคม 2553 09:26 น. - comment id 1085249
แด่ คุณน้ำตาลหวาน ขออภัย..ที่มาตอบเม้นท์ช้าค่ะ ยินดีที่น้องมาเยี่ยมพี่ วันหน้าพี่มีเวลาจะไปเยี่ยมนะคะ แด่ คุณกวีน้อยเจ้าสำราญ ดีใจมากที่น้องมาเยี่ยมพี่ไหมแก้ว พี่มีเวลา..มากกว่านี้พีจะไปเยี่ยมนะคะ ละอายใจมากที่ไม่ได้ไปแวะกลอนใครเลย แด่ น้องหนุ่มนานครพนม ขอบคุณมากมายสำหรับบทกลอน ที่น้องมอบให้ อยู่แถวนั้น แวะไปเขายายเที่ยง กับเขา..บ้างปล่าว..อิอิ