ฉันเคยภูมิใจเธอเสมอมั่น ไม่เคยหวั่นพะวงหรือสงสัย มีแต่ความคิดถึง...ซึ้ง..อาลัย เชื่อหทัยในเธอเสมอมา ถึงเดี๋ยวนี้และต่อไปเชื่อใจเถิด มิเคยเทิดทูนใครอย่างใดหนา ถึงจะต้องเหินห่างในบางครา ทุกเวลาคำนึงถึงแต่เธอ แต่เธอซิ....กลับไม่เชื่อใจฉัน คอยแต่หวั่นระแวงแคลงเสมอ เพียงที่ต้องห่างไปมิได้เจอ ใจของเธอคนเดิม..เริ่มเปลี่ยนแปลง ฉันเสียใจเอามากไม่อยากเอ่ย ฉันไม่เคยคิดคลายหรือหน่ายแหนง แต่เธอซิใยขลาดหวาดระแวง ถึงจะแสร้างเงียบงัน.....ฉันก็รู้
อรรธนิศา 1 ม.ค. 2553 16:09 น. - ID 131832 
1353
2
0
1 มกราคม 2553 19:34 น. - comment id 1081271
น่าเห็นใจ ความระแวง แหล่งที่เกิด ความดีเลิศ ถูกทำลาย คลายสุขสันต์ เป็นทั้งเขา และเรา เศร้าพอกัน รักหรือนั่น มันไม่ใช่ ใจมัวเมา คิดว่าเขา รักเรา เท่าเรารัก แต่ขาดหลัก เชื่อมั่น มันเลยเหงา จะนั่งเดิน ยืนนอน ร้อนอกเรา โอ้ช่างเขลา ไม่รักตน..คนอะไร
2 มกราคม 2553 15:21 น. - comment id 1081366
เสียใจเช่นกันค่ะ... ความรักกับความหวาดระแวง มันจะสวนทางกันเสมอ หากคิดจะรัก ต้องหนักแน่นนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
4 มกราคม 2553 13:01 น. - comment id 1081734
ความรักทำให้คิดมากจิง ๆค่ะ แต่ยังไงความจริงใจย่อมสำคัญ จะทำให้ชนะอุปสรรคได้นะคะ สู้ ๆ ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
