ฉันเสียใจ

อรรธนิศา

ฉันเคยภูมิใจเธอเสมอมั่น
ไม่เคยหวั่นพะวงหรือสงสัย
มีแต่ความคิดถึง...ซึ้ง..อาลัย
เชื่อหทัยในเธอเสมอมา
ถึงเดี๋ยวนี้และต่อไปเชื่อใจเถิด
มิเคยเทิดทูนใครอย่างใดหนา
ถึงจะต้องเหินห่างในบางครา
ทุกเวลาคำนึงถึงแต่เธอ
แต่เธอซิ....กลับไม่เชื่อใจฉัน
คอยแต่หวั่นระแวงแคลงเสมอ
เพียงที่ต้องห่างไปมิได้เจอ
ใจของเธอคนเดิม..เริ่มเปลี่ยนแปลง
ฉันเสียใจเอามากไม่อยากเอ่ย
ฉันไม่เคยคิดคลายหรือหน่ายแหนง
แต่เธอซิใยขลาดหวาดระแวง
ถึงจะแสร้างเงียบงัน.....ฉันก็รู้				
comments powered by Disqus
  • บ้านริมโขง

    1 มกราคม 2553 19:34 น. - comment id 1081271

    น่าเห็นใจ ความระแวง แหล่งที่เกิด
    ความดีเลิศ ถูกทำลาย คลายสุขสันต์
    เป็นทั้งเขา และเรา เศร้าพอกัน
    รักหรือนั่น มันไม่ใช่ ใจมัวเมา
    
    คิดว่าเขา รักเรา เท่าเรารัก
    แต่ขาดหลัก เชื่อมั่น มันเลยเหงา
    จะนั่งเดิน ยืนนอน ร้อนอกเรา
    โอ้ช่างเขลา ไม่รักตน..คนอะไร
    66.gif66.gif
  • ปรางทิพย์

    2 มกราคม 2553 15:21 น. - comment id 1081366

    เสียใจเช่นกันค่ะ...
    ความรักกับความหวาดระแวง
    มันจะสวนทางกันเสมอ หากคิดจะรัก
    ต้องหนักแน่นนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
    36.gif36.gif36.gif
  • NuUNaA

    4 มกราคม 2553 13:01 น. - comment id 1081734

    ความรักทำให้คิดมากจิง ๆค่ะ แต่ยังไงความจริงใจย่อมสำคัญ จะทำให้ชนะอุปสรรคได้นะคะ สู้ ๆ ค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน