ท่าพระจันทร์วันนี้ซิเงียบเหงา ไม่มีเงาเพื่อนขวัญจิตหวั่นไหว แต่ก่อนเคยเดินคลอล้อกันไป นึกคราใดให้เหงาเศร้าชีวัน หอมจำปีคลี่บานบนลานกว้าง ฝันยังค้างเมื่อไปไม่พบขวัญ สนเอนส่ายไหวลู่กู่รำพัน คิดถึงวันเคยนั่งฟังคลื่นครวญ เห็นชงโคแย้มบานละลานทั่ว ที่ริมรั้วร่วงโรยลมโชยหวน เห็นยอดโดมเสียดฟ้าพารัญจวน เราเคยชวนกันเดินเพลิดเพลินใจ จนตะวันเริ่มคล้อยลอยลับฟ้า ท้องนภาเริ่มหรี่สีสดใส เรายังนั่งคุยกันไม่หวั่นใคร จวบจนได้เวลาพาจากกัน กลับมาเยือนท่าพระจันทร์ในวันนี้ ไม่เห็นมีแม้เงาคนเฝ้าฝัน เขาลืมแม้ถ้อยคำเคยรำพัน ลืมคำมั่นจะไม่พรากไม่จากจร
อรรธนิศา 11 ธ.ค. 2552 21:29 น. - ID 131299 
1359
1
0
6 มกราคม 2553 09:11 น. - comment id 1082342
เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
