อุดมการณ์กับความรักบนเส้นขนาน เหมือนสะพานรถไฟที่มองเห็น ตีขนานเรื่อยไปอย่างที่เป็น สิ่งที่เห็นสิ่งที่เป็นห่างไกลกัน ฉันคิดว่าเราสองจะบรรจบ สิ่งที่พบกลับเป็นได้แค่ฝัน ฉันและเธอจากกันชั่วนิรันดร์ ไม่มีวันหันกลับมาคืนดี ทั้งสวดมนต์ภาวนาและอ้อนวอน ให้เธอถอนให้อภัยคนผิดนี้ ทุกคืนวันแผ่เมตตาด้วยหวังดี หวังไว้ว่าคนดีจะเข้าใจ หวังไว้ว่าสักวันฟ้ากำหนด เธอคงหมดความทรนงอภัยให้ หากฟ้ามีตา ดินเป็นกำลังใจ ขอเยื่อใยผูกพันเหมือนดั่งเคย
หลี่เหม่ยจิน 8 ธ.ค. 2552 22:24 น. - ID 131219 
1801
4
0
9 ธันวาคม 2552 15:22 น. - comment id 1072134
ไม่ว่าฟ้าจะกว้างแค่ไหน ไม่ว่าจักรวาลจะไกลเกินไขว่คว้า ไม่ว่าโลกจะแตกแหลกไปตามเวลา อยากให้เธอรู้ว่า จะร่วมเดินทางฟันฝ่าไปพร้อมกับเธอ
9 ธันวาคม 2552 15:31 น. - comment id 1072143
หวัดดีคับ...คุณ หลี่เหม่ยจิน ถ้าเป็นจริง...น่าสงสารมาก...ขอรับ... ขนานคู่...อยู่ไร้....บรรจบ แต่เพียรพบ...คบไป...ใช่หนี หนึ่งคือรัก...ประจักษ์...ใจมี หนึ่งชีวี...มีเพื่อ...อุดมการณ์ จึงค้านมอง...ปองฝัน...วันอยู่ จะเป็นคู่...รู้ไร้...ใจหวาน อยู่เป็นรัก...เชื่อมล้อ...ทรมาน คู่ขนาน...ดั่งทาง...รถไฟ... มาแจมขอรับ...
9 ธันวาคม 2552 17:21 น. - comment id 1072184
คุณหลี่เหม่ยจินครับ ลองมองในอีกมุมนึงนะครับว่า รางรถไฟมันจะขนานและเคียงข้างกันไปไม่มีวันสิ้นสุดเลยนะ ก็เหมือนกับความรักของคนเรา ที่ถ้อยทีถ้อยอาศัย ให้เกียรติกันและกัน และจะไม่มีวันล้ำเส้นให้เสียความรู้สึกดี ๆ ไปได้เลยนะ
9 ธันวาคม 2552 18:57 น. - comment id 1072203
ขอบคุณค่ะคุณสุริยันต์ จันทราทิตย์ ที่ชี้ให้มองอีกมุมหนึ่งของความรัก....บางทีก็อาจจริง เราอาจล้ำเส้นเขามากเกินไป...รักก็คงเหมือนสายพิณที่บรรเลงไม่มีเส้นใดคาบเกี่ยวกันขนานกันไปทุกเส้น ขอบคุณค่ะคุณธันวันตรีสำหรับกำลังใจดี ๆ ขอบคุณคุณ kirati สำหรับบทกลอนสอนใจ คนในบ้านกลอนไทยน่ารักทุกคนค่ะ
9 ธันวาคม 2552 19:52 น. - comment id 1072226
เป็นกำลังใจให้คับ เป็นเรื่องของวาสนา ในอีกแง่มุมหนึ่ง
9 ธันวาคม 2552 23:26 น. - comment id 1072303
อุดมการณ์กับความรักมักขัดกัน แต่ว่ามันไม่ได้เป็นปัญหา เรารักกันแยกมันเอาออกมา พี่คิดว่าเอาเหตุผลอย่าปนกัน
10 ธันวาคม 2552 08:18 น. - comment id 1072350
มาเป็นกำลังใจให้อีกแรงค่ะ
10 ธันวาคม 2552 09:35 น. - comment id 1072386
อยู่ห่างกันคนละทิศยังเจอ ร่วมเคียงเธอก้าวผ่านทางสวรรค์ ขีดเส้นทางไปยาวนานรักผูกพัน คงถึงวันเหลือรักแค่จิตใจ เริ่มแยกจากจุดห่างขยายขนาน ยาวนานกาลเวลารักไม่ได้ เดินคู่ขนานแม้ชิดแต่ห่างกาย อดไม่ได้ใจชาช่างยากเย็น รักเธอได้แค่ใจ
13 ธันวาคม 2552 16:18 น. - comment id 1073587
ขอบคุณ คุณ วิทย์ ศิริ ที่เป็นกำลังใจให้... สงสัยต้องรีบปลูกต้นวาสนาไว้เยอะๆ เพื่อจะมีวาสนากับเขาบ้างขอบคุณพี่ก่องกิกสำหรับบทกลอนสอนรัก สำหรับน้อง(หลี่เหม่ยจิน) ยังไงอุดมการณ์ ต้องมาก่อนเพียงแต่น้อยใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง...เลยเขียนตัดพ้อ...เป็นกลอน
ขอบคุณ...คุณกิตติกานต์ มาเป็นกำลังใจ
พี่ป๋องปุ๋ย... หวังไว้ว่าบนเส้นทางผ่านสวรรค์ ในวันนั้นแดนสุขาวดีที่ใฝ่ฝัน พระอมิตาภะแสงสว่างอันนิรันดร์ คงพลิกพลันให้ชีวิตลิขิตเจอ หมั่นกระทำความดีเพื่อสังคม จิตดูลม-ลมหายใจคิดถึงเสมอ ไม่มีวันไหนไม่คิดถึงเธอ พอใจเผลอล่องลอยไกลแสนไกล คงไม่หวังให้เส้นทางเราบรรจบ ใจเคารพศรัทธามุ่งมั่นได้ มีรักไว้เพื่ออบอุ่นหล่อเลี้ยงใจ ไม่มีเธอไม่เป็นไร...ใจยังคอย
14 ธันวาคม 2552 21:18 น. - comment id 1074129
งั้นพี่จะปรับอุดมการณ์ของพี่ให้ตรงกับน้อง
15 ธันวาคม 2552 20:24 น. - comment id 1074566
พี่ก่องกิกขา...ปรับอุดมการณ์หรือ อุดมกาม กันแน่ค๊ะ(ล้อเล่น) ใจของพี่หลายใจเหมือนรวงผึ้ง ไม่ใช่หนึ่งใจเดียวเที่ยวค้นหา สร้างเครือข่ายเนทเวอร์คได้ทุกครา สุขอุรามาแซวพี่สนุกดี....
18 ธันวาคม 2552 20:04 น. - comment id 1075751
ใจของพี่หลายใจเหมือนรวงผึ้ง ไม่ใช่หนึ่งใจเดียวเที่ยวค้นหา สร้างเครือข่ายเนทเวอร์คได้ทุกครา สุขอุรามาแซวพี่สนุกดี.... ชอบแนวน้องคนสวยด้วยใจจริง ชอบทุกสิ่งแนวกลอนตอนโต้พี่ อย่าคิดมาว่าพี่ชอบตอบคนดี่ เพราะไมตรีจากอักษรแห่งกลอนกานท์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
