ความสงบ บึงกว้างใหญ่ไร้คลื่นทะมึนนิ่ง สรรพสิ่งเงียบงันจนหวั่นไหว เหม่อมองปลาโผล่มุดผุดแต่ไกล ริ้วน้ำไล่แลเห็นเป็นวงกลม มวลแมกไม้ต่างหงอยพลอยสงบ อากาศอบอ้าวร้อนซ้อนผสม ยินสำเนียงเพลงแว่วแผ่วลอยลม ทุกข์ระทมรุมเร้าแผดเผาทรวง ฟ้าสลัวมัวหม่นเหมือนคนเศร้า เปลี่ยวใจเหงาอ้างว้างกลางดงหลวง ละล่องลอยเคว้งคว้างตามทางดวง สุดจะห่วงหัวใจของใครกัน อนิจจาความคิดจิตมนุษย์ ยากยิ่งสุดหยั่งลึกเกินนึกฝัน น้ำทะเลคะเนดูรู้เทียบทัน ใจคนนั้นเดาได้ไม่มีทาง ปล่อยอารมณ์ฝากไม้พงศ์ไพรพฤกษ์ นั่งตรองตรึกหวนย้อนตอนหม่นหมาง ใช้อดีตกรีดกร่อนแล้วผ่อนวาง ชำระล้างแผลใจให้ลืมเลือน อาศัยความเงียบสงบสยบสู้ ผิดเป็นครูส่องสาดคมบาดเฉือน รู้เหตุผลเป็นไปไว้คอยเตือน เปรียบเสมือนสติมาปัญญามี
4237
1
0
8 ธันวาคม 2552 16:05 น. - comment id 1071899
สติมาปัญญามีนะคะ สำคัญตรงไม่ค่อยมีสตินี่แหละค่ะ
8 ธันวาคม 2552 18:39 น. - comment id 1071951
8 ธันวาคม 2552 21:26 น. - comment id 1071985
เริ่ด เริ่ด
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
