~ โคลงขำขำ R ~ เสียงโห่ทาร์ซาน ~

พจน์รำพัน

.
~ โคลงขำขำ R ~ เสียงโห่ทาร์ซาน ~
( โคลงขำขำ ๙ )

.. ดูหนังแต่เด็กน้อย .......... นึกถึง
เจ้าป่าทาร์ซานตรึง ............ ติดต้อง
เหตุไฉนเล่าเขาจึง ............. กระโจนโห่
โหนแกว่งเถาวัลย์ก้อง ........ กู่สะท้อนพงไพร
.. จนได้ผ่านรับรู้ ............... เรื่องราว
อันบอกเหตุเกรียวกราว ...... กู่ไซร้
เล่าสืบทอดกันยาว ............. อย่างสนุก
จึงจักจารโคลงไว้ .............. ว่าแท้เป็นไฉน
.. ยามบ่ายในป่าครึ้ม .......... เขียวขจี
ธรรมชาติชื่นบานมี ............. แมกไม้
เถาวัลย์หลากหลายสี ........... สดแก่
เกาะเกี่ยวพันเกลียวไว้ ......... หย่อนห้อยระโยงระยาง
.. กลางธารรินทอดเลื้อย ..... ราวงู
มีแอ่งน้ำตกดู ..................... เด่นสล้าง
เจนสาวป่าตาตรู ................. ลงเล่น
เวียนว่ายดำผุดบ้าง ............. สะบัดน้ำเริงสราญ
.. ทาร์ซานเจ้าป่านั้น ......... เหนื่อยหนา
นอนงีบอยู่บนคา ................ คบไม้
เจ้าจ๋อคู่หูตา ...................... ปริบปริบ
อยู่ฝั่งเป็นยามให้ ............... แห่งนั้นระวังระไว
.. ทันใดจระเข้ .................. ขนาดยักษ์
ว่ายรี่ตรงมามัก .................. มุ่งร้าย
เจ้าจ๋อโดดร้องกวัก ............. เจี๊ยกลั่น
เจนตกใจวี้ดว้าย ................ หวีดร้องลนลาน
.. ทาร์ซานผลุนลุกขึ้น ........ คับขัน
พุ่งเกาะสายเถาวัลย์ ............ กิ่งใกล้
โยนตัวสู่เจนพลัน ............... เพรียกบอก
คอยยื่นมือชูให้ .................. หักห้ามตื่นกลัว
.. แล้วหย่อนตัวจับข้อ ......... แขนขวา
รั้งร่างเจนรอดมา ............... จากเงื้อม
เธอห้อยต่องแต่งถลา .......... กระเท่เร่
ฉุกละหุกมือซ้ายเอื้อม ......... แอ่นคว้าพัลวัน
.. ทาร์ซานครันจุกซึ้ง ........ ซ่านเสียว
ห่อปากร้องลั่นเกรียว .......... กู่ก้อง
พาเจนสู่ฝั่งเซียว ................ ซีดเผือด
ทรุดเข่ามือกุมท้อง ............. ถอดหน้าเป็นนาน
.. เหตุการณ์นี้แน่นแฟ้น ..... ฝังใจ
ยามเกาะเถาวัลย์ไกว ........... แกว่งโล้
มักรู้สึกปวดใน .................. เนื้อวาบ
ต้องโห่ฮี้โห่โฮ้ .................. โห่โฮ้ยยยโอยโอย
.