นางรู้สึก น้อยใจ ในคำกล่าว มองลูกสาว รู้สึก นึกสับสน น้ำตาริน หลั่งไหล ใจกังวล พาหมองหม่น เกินกว่า จะทนทาน ตัดสินใจ คว้าร่าง หนังหมาป่า รีบจำแลง แปลงกายา น่าสงสาร ขืนอยู่ไป ยิ่งก่อ ทรมาน สู่พงไพร ไพศาล อย่างซานซม ชายตัดฟืน รู้สึก สำนึกผิด เมื่อได้คิด ก็สาย ให้ขื่นขม หลุดลอยไป ไม่อาจคว้า กลับมาชม ต้องระทม ทนสู้ อยู่เดียวดาย พบกับความ ลำบาก มากกว่าเก่า เพราะความเขลา ของตน จนเสียหาย ทั้งทำงาน ทั้งเลี้ยงลูก ทุกข์ใจกาย ฐานะกลาย จนลง ไม่คงเดิม สาธุชน ที่รัก ฟังสักนิด โปรดอย่าคิด เอาอย่าง มาสร้างเสริม ควรเพียรหมั่น สานก่อ เพื่อต่อเติม หากเห่อเหิม จะคล้าย ชายตัดฟืน กว่าจะรู้ ลึกซึ้ง ถึงคุณค่า ก็คงช้า เกินไป ไม่อาจฝืน สิ่งที่พลั้ง พลาดไป ไม่กลับคืน ต้องทนขื่น- -ขมใจ ไปชั่วกาล.....(จบ)
ประทาน 29 พ.ย. 2552 21:18 น. - ID 130997 
912
5
0
29 พฤศจิกายน 2552 21:51 น. - comment id 1069069
น่าเสียดายชายตัดฟืนต้องขื่นขม อกระทมตรมไหม้ใจสลาย เมียหมาป่าลาพรากจากจนตาย ต้องเดียวดายด้วยโง่งมจมน้ำตา น่าสงสารเนาะ ไม่น่าเลย... นิทานสนุกค่ะ วันหน้าคงได้ฟังอีกเนาะ ชอบจัง
29 พฤศจิกายน 2552 22:43 น. - comment id 1069092
อ้อ...เป็นอย่างนี้นี่เอง สนุกมากครับ ขอบคุณครับสำหรับนิทานก่อนนอน
30 พฤศจิกายน 2552 15:56 น. - comment id 1069301
กว่าจะรู้สึกตัวก็เมื่อสาย ให้กลับกลายไม่อาจคืนชื่นสุขสันต์ ยามที่มี สองเรา คลอเคล้านั้น ละเลยกัน จนฝันสลาย มิอาจคืน
30 พฤศจิกายน 2552 17:49 น. - comment id 1069334
เยี่ยมครับชายตัดฟืน ได้คติเตือนใจ
30 พฤศจิกายน 2552 21:05 น. - comment id 1069389
ลิงได้แก้ว แซวกันเล่น เป็นที่รู้ คิดคิดดู ผู้คน ก้อเฉกเช่น ชายตัดฟืน ก็คนหนึ่ง ซึ่งลำเค็ญ มิเคยเห็น ค่าสิ่งหนึ่ง ซึ่งไกล้ตน
1 ธันวาคม 2552 02:00 น. - comment id 1069471
กว่าจะรู้ดูสายเสียดายนัก หากคิดรักจักยอมถนอมขวัญ หยิ่งทนงหลงตัวมัวจำนรรจ์ อีกดื้อรั้นพลันหม่นมิพ้นกรรม ยอดเยี่ยมค่ะ แต่งอีกนะคะ
7 ธันวาคม 2552 15:19 น. - comment id 1071476
15 ธันวาคม 2552 00:38 น. - comment id 1074267
น้อง..วิริสมาหราครับ..คนหลงผิดแล้วสำนึก ผิด..เราควรให้อภัย..หากแต่หลงผิดแล้วไม่ ยอมรับว่าผิด..นี่..สิมัน่านัก..ขอบคุณนะครับ ขออภัยที่ตอบช้าหน่อย..
15 ธันวาคม 2552 00:44 น. - comment id 1074269
คุณ..สุริยันต์ฯครับขอบคุณครับที่แวะมาอ่าน นิทานข้างหมอนของผม..ดีครับที่ให้กำลังใจ ซึ่งกันและกัน..มิตรหนึ่งเดียวดีกว่าปัจจามิตร ล้านเท่าครับ..
15 ธันวาคม 2552 00:49 น. - comment id 1074271
โอ..จะเป็นเบาหวานไหม?เนี้ย..เจอน้ำตาล หวานขนาดนี้จะไปเหลือเร๊อะ ไม่เป็นไรผม มีหมอดีอยู่ข้างล่างนี่แล้ว..ขอบคุณที่แวะมา อ่านนิทานข้างหมอนของผม..ครับ
15 ธันวาคม 2552 01:02 น. - comment id 1074275
อาจารย์..เสมอจุกครับแม้เราไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวแต่เราก็สามารถร่วมวงสนทนาได้..ไม่ยากเย็นหากได้คนละกรึบสองกรึบ..โอ้..โลกก็ยิ่งกว้างไกล..แหะ..แหะ.. ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจ..
15 ธันวาคม 2552 01:07 น. - comment id 1074278
หมอครับ..สงสัยน้ำตาลในกระแสเลือดของผม จะสูงน่าดูเลยครับ..เพราะเจอน้ำตาลหวานอ่ะ สิ..ดูแลผมด้วยนะครับ ขอบคุณครับ..
15 ธันวาคม 2552 01:12 น. - comment id 1074279
น้องปราง..คนสวยครับ..อย่าไปสนใจมันเลย ชายตัดฟืน..มันดื้อนัก..ควรมาสนใจสมาชิก บ้านกลอนของเราดีกว่า..แล้วได้อ่านบทกลอน เพราะๆด้วย...ขอบใจนะน้องสาวที่แสนดี..
15 ธันวาคม 2552 01:18 น. - comment id 1074282
คุณ..ก กา..มาเงียบๆเช่นเคยเลยนะไม่ยอม ปริปากพูดแม้แต่ประโยคเดียว..แล้วผมจะรู้ เรื่องไหม?เนี้ย..ได้แต่นั่งตบมือเยาะเย้ยอยู่ ได้...แหะๆๆ..ขอบคุณครับ...
27 ธันวาคม 2552 00:46 น. - comment id 1079462
เขียนได้ดีมากครับฉันทรลักษณ์ถูกต้องสมเป็นนักกลอน บทกลอนต้องเน้นฉันทรลักษณ์จึงจะเป็นบทกลอนที่สมบูรณ์น่าฟังน่าอ่าน
27 ธันวาคม 2552 17:52 น. - comment id 1079653
ขอบคุณครับ..คุณคนกรุงศรีฯชื่อของคุณใหม่ สำหรับผมมากครับ..หรือคุณเป็นคนแถวนี้แต่ เปลี่ยนชื่อใหม่ใช่ไหมครับ..ขอบคุณที่ชมครับ ผมก็เคร่งครัดเรื่องฉันทลักษณ์..เห็นน้องๆพี่ ๆเขียนผิดฉันทลักษณ์กันเยอะผมก็ไม่กล้าท้ วงติงหรอกครับ..เดี๋ยวเขาคงจะรู้เอง...แหละ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
