โอเลี้ยงเห็นว่า ฉันท์นี้เหมาะกับการบรรยาย ความเจ็บปวดของคนที่พ่ายรัก เลยลองหัด แต่งดู ถ้าผิดพลาดทางฉันท์ลักษณ์ ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ เพราะเป็นการเขียนครั้งแรก และ บทแรก หลังอ่านคำสั่งของกฎนี้ค่ะ ไหวไหวผะผ่าวเผา...ขณะเศร้าสะอื้นหา เดียวดาย ณ เวลา...ปะทะเหงาตะลอนเคียง ห้วงใจระดมขม...รติล้มมลายเสียง ผิดหวังประนังเมียง...ระอุเร่าประหารฝัน หาใช่ประทานทาง...ตละสร่างประจญพลัน เขาห่างเสมือนจันทร์...ผละขนาดประดุจเลือน ในหวังอณูหวง...บ่ ปะช่วงประดับเตือน เขาจึงมิคิดเยือน...สิอดีตละล่องลอย ในรักประจักษ์แผล...ลุกระแสประสบปรอย รักยากประวิงคอย...หฤทัยระเร้าหนาว คนใช่ผละจากหวัง...ระอุชังสิเหมือนสาว รอยโศกระรัวราว...ปะระรานมิเลิกลา ผิดคนประดังสรรค์...เพราะสวรรค์ละลืมหา จึงพ่ายสะดุดคา...ณ ทะเลสะเทือนใจ
17 พฤศจิกายน 2552 20:49 น. - comment id 992242
~ ฤๅรักประจักษ์แล้ว ......... ละลายหาย ขณะเริ่มจะทักทาย ............. ทว่าแล้ง ฤๅกลัวมิดั่งหมาย ................ กมลหม่น ฤประหวั่นพระพรหมแกล้ง ... ลิขิตให้ฤทัยสลาย
17 พฤศจิกายน 2552 22:07 น. - comment id 992245
ลืมไปครับว่าผมขออนุญาตเก็บภาพด้วยครับ ชอบครับชอบซึ้งจริงๆครับ รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
17 พฤศจิกายน 2552 22:05 น. - comment id 992255
อ้าวเลิก กลบท แล้วหรือครับจนเจ้ากวีน้อยฯ เรียกเจ้าแม่เชียวครับ ว่างๆค่อยดีก็มาเยี่ยมครับ เขียนได้ดีครับ รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2552 18:28 น. - comment id 1044242
วันไหนเจอใช่ และวันไหนเจอไม่ใช่ โอเลี้ยงว่า อาจเป็นได้ในคนเดียวกันเลยนะคะพี่แม่มด อิอิ
18 พฤศจิกายน 2552 18:31 น. - comment id 1044243
ต้องรอนานแค่ไหนคะพี่ก่อง อิอิ
18 พฤศจิกายน 2552 18:33 น. - comment id 1044245
พี่ป๋องโอเลี้ยงไม่ได้เก่งเลยค่ะ เพียงแค่เป็นคนค่อนข้างช่างสังเกตค่ะ อิอิ แบบแต่ละ กลอน กลบท กาพย์ ตอนนี้ฉันท์ ต่อไปอาจร่ายด้วย 555 โอเลี้ยงว่าถ้าเราให้ความสนใจมันมากๆ เหมือนตอนเราเอาใจใส่ยามเจอคน ใช่ มันก็ต้องได้ผลบ้างสิน่า อิอิ
18 พฤศจิกายน 2552 18:36 น. - comment id 1044250
ขอบคุณ ครูพจน์มากๆนะคะ ที่แจมมาในแนวโคลงกลบทให้โอเลี้ยงทุกครั้ง ไว้แต่งครบทุกอย่าง โอเลี้ยงจะรวบรวมแต่งโคลงที่ครูพจน์ประยุกต์สอนให้นะคะ
18 พฤศจิกายน 2552 18:41 น. - comment id 1044252
ขอบคุณ ครูแก้วที่แวะมาทักโอเลี้ยงค่ะ โอเลี้ยงยังไม่เลิกเขียนกลบทค่ะ เพียงแต่กลบทที่ยังค้างอยู่ต่างบังคับให้ใช้ฉันท์มาเป็นต้นวรรค โอเลี้ยงจึงต้องหัดเรียนเขียนฉันท์ก่อนค่ะ
18 พฤศจิกายน 2552 18:44 น. - comment id 1044255
ขอบคุณค่ะพี่สดายุ ขอบคุณที่สอนโอเลี้ยง รับทราบกับคำสอน ทุกประการค่ะ
18 พฤศจิกายน 2552 18:49 น. - comment id 1044257
ขอบคุณค่ะพี่สุริยันต์ ที่มาแจมฉันท์ด้วย 5555ว่าแต่พี่กลัวทำไมที่ไม่เจอคนที่ ใช่ โอกาศมีมากมาย เพียงแค่พี่จะไม่มองผ่านคนที่มาชอบพี่สิคะ คนเหล่านั้นพร้อมจะ ใช่นะคะ
18 พฤศจิกายน 2552 18:52 น. - comment id 1044258
พี่ทิพย์ขา โอเลี้ยงเพิ่งหัดค่ะ ถ้าพี่อ่านแล้วมีเพี้ยนอย่าเครียดนะคะ อิอิ เด็กใหม่ค่ะเด็กใหม่ ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ
18 พฤศจิกายน 2552 18:55 น. - comment id 1044259
ขอบคุณกับกำลังใจค่ะพี่กู้ภัย
18 พฤศจิกายน 2552 18:58 น. - comment id 1044260
ขอบคุณ คุณวันเหงาๆที่แวะมาอ่านนะคะ
18 พฤศจิกายน 2552 19:00 น. - comment id 1044262
ขอบคุณ พี่มณีจันทร์ ที่แวะมาแอบดูค่ะ อิอิ
17 พฤศจิกายน 2552 23:19 น. - comment id 1044296
ขอเสริมเรื่องฉันทลักษณ์สักนิดนึง ฉันท์ทั้งหมดไม่บังคับสัมผัสท้ายวรรคแรก มาตัวที่สามของวรรคสองครับ.... 00100...........110102 00102...........110103 0...คือ ครุ 1...คือลหุ 2...คือครุส่งสัมผัสในบท 3...คือครุส่งสัมผัสระหว่างบท แต่การมีสัมผัสวรรคหนึ่งมาสองนั้นจะทำให้ฟังแล้วไพเราะคนจึงนิยมมีกัน...แต่ไม่บังคับ และท้ายวรรคสองควรเป็นเสียงสามัญครับ.. ขออภัยที่มาแทรกจังหวะ
18 พฤศจิกายน 2552 00:25 น. - comment id 1044300
ครั้งแรกได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเยี่ยมแล้วครับ เพิ่มเติมนิดนึงในเรื่องของความหมายด้วยครับ อินทรวิเชียรฉันท์ ครวญ รักเอยมิเคยพบ จะประสบ ณ คราใด วันวารลุผ่านไป หฤทัยก็เฝ้ารอ ฤารักผิร้างลา ไป่มิมาคละเคลียคลอ หัวใจระทดท้อ วิปโยคก็โศกศัลย์ รำพึงคะนึงหา บ่มิมาก็จาบัลย์ ครวญคร่ำและรำพัน ฤดิดวงดะดิ้นดาย ทุกข์ทนระทมเศร้า ระดะเคล้ามิวางวาย หนาวร้อนบ่ผ่อนคลาย รสรักละลายเลือน น่านฟ้า ณ ราตรี ฤก็มีสิดาวเดือน เหมือนซ้ำยะย้ำเตือน ยุยะยิ้มยะยั่วใจ โอ้เทวเทวัญ ฤ ธ ทัณฑ์สถานใด สาปสรรค์บ่บรรลัย ผิจะตายเพราะไร้รัก หมายเหตุ รสรัก ในฉันท์อ่านว่าระสะรัก ............................................................... ป.ล. คุณโอเลี้ยงโชคดีนะครับที่อย่างน้อยยังได้เจอคนที่ทั้งใช่และไม่ใช่ (อ่านจากบทกลอน) แต่สำหรับผมที่แต่งฉันท์บทนี้ ได้แต่ตัดพ้อเหล่าทวยเทพเทวดาทั้งหลายเท่านั้นว่า โอ้!....ท่านสาปข้าตายไปเลยดีกว่าปล่อยให้ตายเพราะอยู่อย่างหัวใจไร้(ไม่พบ)รักเยี่ยงนี้ โชคดีครับ
18 พฤศจิกายน 2552 01:53 น. - comment id 1044327
พี่ปรางชอบอ่านนะคะ อินทรวิเชียรฉันท์ฯ จะชอบอ่านออกเสียง เพราะค่ะ อิอิ แต่ไม่มีความสามารถเลยค่ะ
18 พฤศจิกายน 2552 07:02 น. - comment id 1044356
ข้อน้อยด้อยวิชา ไม่ขอติ แต่จะมาเป็นกำลังใจครับ แบบว่า ความรู้ยังด้อยนักครับ สู้ๆนะครับ
18 พฤศจิกายน 2552 08:07 น. - comment id 1044369
เมื่อเจอคนที่ไม่ใช่ โปรดทำใจ. ตั้งตารอต่อไปก็แล้วกัน คำคมนะเนี่ยยยย
17 พฤศจิกายน 2552 15:00 น. - comment id 1065889
ทะทะทำไม ไม่อธิบาย ก...ก..กฏเกณฑ์ หะหะหั้ยดะดะด้าย รุรุ้บางบ้าง ล่ะละเนี่ยยยย จึงแอบไปค้น แผนการอันชั่วร้าย เอ๊ย แผนผังมาใส่อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ อินทรวิเชียร แปลว่า เพชรพระอินทร์ หมายถึง ฉันท์ที่มีลีลาอย่างเพชรของพระอินทร์ คณะและพยางค์ ฉันท์บทหนึ่งมี ๒ บาท บาทละ ๒ วรรควรรคต้นมี ๕ คำ วรรคท้ายมี ๖ คำ รวมบาทละ ๑๑ คำ จึงเขียน ๑๑ ไว้ท้ายชื่อฉันท์ สัมผัส สัมผัสบังคับดูได้จากแผนตามเส้นโยงสัมผัส และจากตัวอย่าง คำครุ คำลหุ บังคับครุ ลหุ ตามที่เขียนไว้ในแผน และตามตัวอย่าง แต่ะจะให้แจมด้วย คงมะไหว ครุ ลหุ อะไรนี่ ยังงงๆ เอาไว้สักพัก ถ้าว่าง มีเฮ อิอิ
17 พฤศจิกายน 2552 15:02 น. - comment id 1065891
ตรงขีดสีชมพู(ด้านล่าง)คือตำแหน่งที่บังคับให้ใช้คำลหุ ส่วน(ภาพล่าง)ตรงอักษรสีเขียว คือตำแหน่งสัมผัสเสียง
17 พฤศจิกายน 2552 15:08 น. - comment id 1065895
อ้าวๆๆๆ รุ่ว่าพี่นัดมีแผน มี่มะต้องเสียเวลาทำจิ ที่ต้องเขียน "ฉันท์" แล้ว เพราะบางกลบท มันบังคับให้ขึ้นต้นวรรคด้วย "ฉันท์" สิ ขอบคุณอีกครั้งค่ะพี่นัด ที่จริงมี่เขียนกลบทโคลงผวน "นางสิงห์ข่มพยัคฆา"ด้วยเรื่องนี้แล้ว นะ อิอิ พรุ่งนี้อัพไม่ใช่ "แนวโคลงผวน"ด้วยเลย อิอิ
17 พฤศจิกายน 2552 15:56 น. - comment id 1065919
อ้าว..เมื่อวานเจอใช่ วันนี้ไม่ใช่ซะแล้วววว อิอิอิ รักหรอกจึงหยอกเล่นเน้อน้องจ๋าวววววว
17 พฤศจิกายน 2552 17:20 น. - comment id 1065938
ยากอีกแล้ว เอาเป็นว่า เมื่อเจอคนที่ไม่ใช่ โปรดทำใจ. ตั้งตารอต่อไปก็แล้วกัน
17 พฤศจิกายน 2552 18:34 น. - comment id 1065955
รู้สึกว่าคุณโอเลี้ยงนี่เก่งมากเลยครับ รู้เรื่องโครงสร้างบทกลอนมากมาย ว่างช่วยชีแนะผมบ้างนะครับ
12 พฤศจิกายน 2553 09:11 น. - comment id 1168559
เพราะมากเลยค่ะ......
12 พฤศจิกายน 2553 09:13 น. - comment id 1168562
สุดๆๆไปเลย...0...............กับความอกหักที่ได้รับ