ตะวันลับกลับหายที่ปลายฟ้า เดือนดาราคราแรมแต้มความเหงา ดาวดับดวงห่วงหาฟ้าจางเงา เมื่อไร้เขา เราเพ้อชะเง้อคอย เหม่อมองไปไกลลิ่วแนวทิวสน ฟ้าสีหม่นดลให้ฤทัยหงอย พิศจันทร์เสี้ยวเรียวบางอย่างเลื่อนลอย กล่อมลูกน้อยกลอยใจไว้ทั้งคืน มือไกวเปลเห่กล่อมเจ้าจอมขวัญ หัวใจมั่นหวั่นไหวไม่อาจฝืน เสียงสนครวญนวลร่ำเกินกล้ำกลืน ถอนสะอื้นขืนอยู่เพียงผู้เดียว แม้กายรู้สู้ไหวแต่ใจล้า หยาดน้ำตาพาไหลไร้ใครเหลียว เบื่อข้าวปลาอาหารพาลซีดเซียว หัวใจเดี่ยวเปลี่ยวเหงาเศร้าจีรัง เสียงนางครวญหวนเพ้อละเมอหา ไยพี่ยาลาลับมิกลับหลัง ฤาลืมลูกผูกพันฝันลำพัง ทิ้งความหวังครั้งเก่าที่เฝ้าเตือน แม้น้ำตาครานี้เป็นสีเลือด มิเคยเผือดเหือดหายคล้ายย้ำเฉือน เคยหวังเคียงเรียงคู่ดูลางเลือน ดั่งดวงเดือนเคลื่อนลับกับคืนแรม หวังจดจำค่ำคืนเคยชื่นหวาน วันดวงมานซ่านไหววัยแรกแย้ม ทุกห้องใจไหนเลยใครเคยแซม พี่เปิดแง้มแต้มรักสลักทรวง ดั่งคืนวันพลันหายที่ปลายฟ้า เดือนดาราลาลับกลับคืนสรวง เสียงเพลงเห่เปลไกวในเรือนรวง จนดาวร่วงล่วงสางนางคงครวญ
ปรางทิพย์ 14 พ.ย. 2552 01:22 น. - ID 130591 
3723
60
0
17 พฤศจิกายน 2552 23:56 น. - comment id 1044298
คุณฤกษ์ (ไม่จำเป็นต้องล็อกอิน)
อิอิ เล่นครวญทั้งคืนนี่นา ครั้งแรกไม่รู้ว่าต้น เหตุเสียงครวญเกิดจากอะไรจะเจ็บปวดก็ไม่ใช่ ใช่ บางครั้งก็มีกระซิก ๆ ทำให้จินตนาการ ไปยืดยาวต่อเมื่ออ่านกลอนแล้วถึงรู้ว่า ต้องเลี้ยงลูกคนเดียวนี่เอง อิอิ มาแอบฟังนางครวญหวนละห้อย จนเดือนคล้อยมิคลายหายสะอื้น คงครวญคร่ำน้ำตาไหลไปทั้งคืน กว่าจะตื่นคงสายเข้าบ่ายโมง .................................................... หยาดน้ำตาครารินดังสิ้นโศก แม้วิโยคโบกหายสบายโล่ง ความอัดอั้นบั่นทอท้ออยู่โยง จึงเปิดโปงโพรงช้ำเขาย่ำใจ อิอิ.....ก็มันเป็นเสียงจินตนาการนี่คะ การเลี้ยงลูกคนเดียวน่ะ ไม่ทรมานนะคะ แต่สงสารลูกน่ะ ให้เค้าเกิดมาแล้ว กลับต้อง กำพร้าน่ะ อิอิ....ถึงปรางจะครวญได้ยันเช้านะคะ อย่าคิดนะคะว่าจะตื่นสาย น็อควันน็อคคืนค่ะ หลับไม่ลงง่ะ
18 พฤศจิกายน 2552 00:48 น. - comment id 1044307
18 พฤศจิกายน 2552 00:52 น. - comment id 1044308
18 พฤศจิกายน 2552 00:59 น. - comment id 1044310
18 พฤศจิกายน 2552 01:01 น. - comment id 1044312
18 พฤศจิกายน 2552 01:07 น. - comment id 1044315
18 พฤศจิกายน 2552 01:27 น. - comment id 1044318
18 พฤศจิกายน 2552 01:31 น. - comment id 1044319
18 พฤศจิกายน 2552 01:49 น. - comment id 1044325
15 พฤศจิกายน 2552 17:09 น. - comment id 1052453
15 พฤศจิกายน 2552 16:56 น. - comment id 1056060
14 พฤศจิกายน 2552 06:34 น. - comment id 1064229
เป็นความรู้สึกเศร้า โดดเดี่ยวมากค่ะ นางครวญ....
14 พฤศจิกายน 2552 06:54 น. - comment id 1064243
โดนใจมากเลยครับ....น้ำตกที่จังหวัดตาก มีชื่อ"น้ำตกนางครวญ" ด้วยครับ...ไพเราะมากครับ
14 พฤศจิกายน 2552 07:55 น. - comment id 1064254
เมื่อคืนร้อนมากค่ะ นอนหลับๆ ตื่นๆ ไม่ได้ดูดาวเลย แบบบรรยากาศไม่อำนวยค่ะ
14 พฤศจิกายน 2552 08:27 น. - comment id 1064264
14 พฤศจิกายน 2552 09:32 น. - comment id 1064279
14 พฤศจิกายน 2552 09:35 น. - comment id 1064280
อยากเห็นคุณปรางมีชีวิตที่สดใส สมหวัง อย่าเหมือนแบบกลอนเลยนะคะ
14 พฤศจิกายน 2552 11:09 น. - comment id 1064313
เสียงนางครวญชวนสงสาร เศร้าเหลือเกินนะคะ
14 พฤศจิกายน 2552 11:14 น. - comment id 1064316
พี่นี้มีน้องหนึ่งในดวงใจเท่านั้น หญิงอื่นหมืนพันไม่มีเทียบทันได้เลย .......
14 พฤศจิกายน 2552 11:43 น. - comment id 1064346
ถ้าชีวิตต้องเจอแบบนี้ คงจะยิ่งกว่าควรญค่ะ...
14 พฤศจิกายน 2552 11:51 น. - comment id 1064357
เสียงสนพลิ้วปลิวไหวคล้ายครวญคร่ำ สนร้องร่ำ หวิวหวีด กรีดใจสาว เธอรำพัน ความหลังเก่า เล่าเรื่องราว ถึงเมื่อคราว คนรัก ที่จากไป...... คุณปรางในกลอนยังมีโชคดีในความไม่สมหวังฯ การไม่ได้อยู่กับคนรักแสดงว่าเขายังเปิดโอกาสให้เราได้เริ่มชีวิตใหม่ได้ แต่ถ้าได้อยู่กับคนที่ไม่รักแล้วไม่มีโอกาสเลยนะ ต้องทนทรมานอย่างแสนสาหัส ผมอยากบอกความรู้สึกในชีวิตมากกว่านี้แต่คงไม่ได้ ขอให้คุณในกลอนโชคดีในชีวิตข้างหน้า
14 พฤศจิกายน 2552 11:58 น. - comment id 1064364
นางครวญใจป่วนล้า หวามไหว มองลูกพลางมือไกว กล่อมเจ้า น้ำตาหยดหยาดไหล รินอาบ เคยเล่นแลหยอกเย้า พี่ข้าลาหาย เศร้ามากๆ ค่ะ
14 พฤศจิกายน 2552 12:06 น. - comment id 1064370
วันนี้กลอนเศร้าปนซึ้งจังค่ะพี่ปราง อ่านแล้วรู้สึกนางครวญจริงๆ ที่โน่นคงหนาวแล้วใช้มั้ยคะ ห่มผ้าหนาๆน๊า เป็นห่วงเสมอค่ะ
14 พฤศจิกายน 2552 12:13 น. - comment id 1064375
ครวญได้กำสรดเศร้า...แทรกซอน ดุจดั่งไฟโรยอ่อน..เอื่อยช้า ค่อยหรี่ริบเหลือขอน...ดำขาด ควันกรุ่นเตือนจิตข้า...ข่มเร้ากัดหนุน แวะมาเยือนจ้า
14 พฤศจิกายน 2552 12:30 น. - comment id 1064391
ความรักทำให้เกิดความทุกข์
14 พฤศจิกายน 2552 14:22 น. - comment id 1064445
แก้วประเสริฐ.
14 พฤศจิกายน 2552 14:28 น. - comment id 1064459
เสียงนางครวญหวนไห้ใจโหยหา พี่กลับมาหาน้องอย่าหมองไหม้ ไม่เคยลืมสัมพันวันห่วงใย ยังรักใคร่เหมือนก่อนตอนรักกัน
14 พฤศจิกายน 2552 14:34 น. - comment id 1064468
แวะมาอ่านกลอนแพราะๆค่ะ...
14 พฤศจิกายน 2552 15:40 น. - comment id 1064526
พิศดาวพราวพร่างพร้อย เพรานภา ฤๅเทียบคมนัยนา นุชน้อง ขับคีตะกล่อมกรรณา แนบนิท-ราเฮย หทัยพี่พันเกี่ยวคล้อง คู่เข้าคลอเคลีย สวัสดีครับ ปรางทิพย์ แหะๆ ^ ^
14 พฤศจิกายน 2552 16:15 น. - comment id 1064547
14 พฤศจิกายน 2552 16:45 น. - comment id 1064579
เป็นบทกลอนแสนเศร้ารวดร้าวนัก เมื่อคนรักทิ้งไปไม่แลเหลียว ปล่อยนางครวญร่ำหาอุราเซียว คืนเดือนเสี้ยวฟ้าหม่นคนเศร้าใจ
14 พฤศจิกายน 2552 17:20 น. - comment id 1064599
14 พฤศจิกายน 2552 17:22 น. - comment id 1064600
14 พฤศจิกายน 2552 17:25 น. - comment id 1064601
14 พฤศจิกายน 2552 17:26 น. - comment id 1064602
14 พฤศจิกายน 2552 17:40 น. - comment id 1064614
พูดถึงเพลงนางครวญแล้ว ก็นึกถถึงนางเอกเรื่องคู่กรรม อังศุมาลิน เธอเล่นขิมเพลงนี้ละ ครูกระดาษทรายก็เล่นเพลงนี้เหมือนกัน แต่ว่าเล่นจะเข้อ่ะ เพราะดีนะคะ ...................................................... ใช่แล้วค่ะ เสียงขิมเนี่ย ระรัวไพเราะมาก หากได้ฟังไกล ๆ เหมือนเป็นเสียงเพรียก เรียกได้ดีเชียวค่ะ ครูกระดาษทรายเล่น จะเข้หรือคะ เก่งจังค่ะ ปรางเองเคยหัด ตอนเรียนค่ะ อิอิ....ไม่เอาไหนเลยเพราะ ตัวเองชอบเล่นกีฬา งานประดิษฐ์ ฯลฯ ดนตรีทุกประเภทเนี่ย ไม่มีพรสวรรค์กับเค้าเลยค่ะ ฟังเสียงขิมปริมว่าน้ำตาไหล ดังเรียกใครให้กลับมารับขวัญ หวานระรัวพัวบางอย่างรำพัน หวนถึงวันฝันเก่าวอนเขาคืน
14 พฤศจิกายน 2552 17:40 น. - comment id 1064615
เสียงครวญนวลปรางนางรอพี่ ใจของพี่รับรู้อยู่ไกลเจ้า ต่างพันผูกรอวันเพื่อนงเยาว์ หากว่าเจ้ารักพี่อย่าตรอมตรม รักแล้วรอหน่อย
14 พฤศจิกายน 2552 17:44 น. - comment id 1064617
บทกลอนไพเราะมากค่ะ ภาพก็สวย กลอนซึ้งและเศร้าจับใจจริงๆ ค่ะ
14 พฤศจิกายน 2552 17:45 น. - comment id 1064618
14 พฤศจิกายน 2552 17:48 น. - comment id 1064620
14 พฤศจิกายน 2552 17:50 น. - comment id 1064624
14 พฤศจิกายน 2552 17:54 น. - comment id 1064625
14 พฤศจิกายน 2552 18:03 น. - comment id 1064629
14 พฤศจิกายน 2552 18:16 น. - comment id 1064631
14 พฤศจิกายน 2552 18:20 น. - comment id 1064632
14 พฤศจิกายน 2552 18:32 น. - comment id 1064633
14 พฤศจิกายน 2552 18:35 น. - comment id 1064636
14 พฤศจิกายน 2552 18:40 น. - comment id 1064640
14 พฤศจิกายน 2552 18:52 น. - comment id 1064648
เศร้าสุดๆเลยค่ะ
14 พฤศจิกายน 2552 18:52 น. - comment id 1064649
14 พฤศจิกายน 2552 18:55 น. - comment id 1064654
14 พฤศจิกายน 2552 19:17 น. - comment id 1064679
14 พฤศจิกายน 2552 19:29 น. - comment id 1064689
ขอให้กำลังใจให้พี่สาวคุณปรางทิพย์คับ หากชีวิตเดินมาถึงจุดที่ต้องตัดสินใจ และอาจต้องเดิมพันชีวิตที่เหลืออยู่ ขอให้เดินไปข้างหน้าด้วยก้าวแรกที่หลุดพ้น จากความกังวลเรื่องในอดีตให้ได้ ชีวิตต้องมีคุณค่าที่ยิ่งใหญ่เสมอ....ไม่มีใคร ทำให้ด้อยหรือไร้ค่า นอกจากตัวเราเอง ขอเมนต์เล็กๆคับ
14 พฤศจิกายน 2552 19:53 น. - comment id 1064706
14 พฤศจิกายน 2552 20:37 น. - comment id 1064738
เศร้าอ่ะ ร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือดเลยเหรอ
14 พฤศจิกายน 2552 20:52 น. - comment id 1064745
14 พฤศจิกายน 2552 21:38 น. - comment id 1064756
แสนสะอื้นคืนวิโยคสุดจะโศก โลกช่างหม่นมืดมนดูหมองศรี ตะวันลับเลือนหายร้ายชีวี หมู่ดาราจรหนีไร้วี่แวว เหม่อมองฟ้ามืดมิดคืนเดือนเสี้ยว ช่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจสิ้นเสียงแล้ว เงียบสงัดลมพัดกระซิบแผ่ว คำแว่วหวานวานชื่นคืนลับไกล ด้วยความรักฟักไว้มาตายสิ้น ดื่มด่ำลิ้นกลิ่นรักห่างถวิล เคยภิรมย์ชมชื่นสมอาจินต์ รักผวนผินทิ้งถิ่นเคยเคียงคลอ เสียงคร่ำครวญหวลโหยไม่โรยรา เสียน้ำตาทุกคราคนึงหา สายใยรักหักร้างห่างสัญญา ปล่อยกายาพาซมระทมใจ จิตพันผูกลูกรักที่ฟักไว้ เป็นแรงใจดับพร่าน้ำตาไหล อุ้มลูกน้อยคอยรักหักอาลัย ร่องรอยใจทิ้งไว้ให้เลี้ยงดู หยาดน้ำตามาสิ้นถวิลหา ให้ลูกยาของเจ้าไม่อดสู เห็นท่าทางน่ารักชักเอ็นดู หวังเคียงคู่ลูกรักหักเสียงครวญ ขออนุญาติส่งกลอนจินตนาการ รักสลักเศร้ามาให้ครับ
14 พฤศจิกายน 2552 21:50 น. - comment id 1064762
คห.46 ขอแก้ไขครับ ด้วยความรักฟักไว้มาตายสิ้น ดื่มด่ำลิ้นกลิ่นรักหมดสิ้นไร้ เคยภิรมย์ชมชื่นสมฤทัย รักผวนไปทิ้งถิ่นเคยเคียงคลอ เสียงคร่ำครวญหวลโหยไม่โรยรา เสียน้ำตาทุกครารำพึงง้อ สายใยรักหักร้างสัญญารอ ปล่อยกายท้อพาซมระทมใจ
14 พฤศจิกายน 2552 22:31 น. - comment id 1064776
นางครวญครางไร้ใครข้างอ้างว้างนัก คนเคยรักรักมากมาจากหนี ทิ้งนางให้ครวญคร่ำล้ำวันปี ครวญหาพี่ไม่เหลียวมาหานางครวญ ********************** เศร้าจังเลยพี่ปราง ขอให้พี่ปรางมีความสุขนะคะ มาอ่านก่อนนอนค่ะ
14 พฤศจิกายน 2552 23:27 น. - comment id 1064809
๐ เสียงครวญคร่ำย้ำโศกวิโยคจิต เฝ้าครุ่นคิดพินิจในใจไห้หวล เมื่อร้างลาคราวหนาวร้าวรัญจวน ยามทบทวนชวนช้ำเขาร่ำลา..ฯ กลอนงามมาก แต่แสนเศร้า นะครับ มาเป็นกำลังใจให้ ครับ
15 พฤศจิกายน 2552 01:14 น. - comment id 1064819
15 พฤศจิกายน 2552 01:19 น. - comment id 1064820
15 พฤศจิกายน 2552 01:25 น. - comment id 1064822
15 พฤศจิกายน 2552 01:31 น. - comment id 1064823
15 พฤศจิกายน 2552 01:40 น. - comment id 1064825
กลอนเศร้าจังค่ะพี่ปรางค์...เม้นท์ไม่ถูกเลย ตื้อๆยังไงก็ไม่ทราบค่ะอ้อยขอให้พี่สาวของพี่ผ่านพ้นเรื่องราว ทุกข์ใจไปได้ด้วยดีนะคะ
15 พฤศจิกายน 2552 01:44 น. - comment id 1064826
15 พฤศจิกายน 2552 01:52 น. - comment id 1064828
15 พฤศจิกายน 2552 01:58 น. - comment id 1064829
15 พฤศจิกายน 2552 02:17 น. - comment id 1064832
15 พฤศจิกายน 2552 02:26 น. - comment id 1064836
15 พฤศจิกายน 2552 03:36 น. - comment id 1064845
นางครวญเพราะมีรัก ถูกหาญหักเพราะรักมี คนรักมาหลีกลี้ ปล่อยนางสู้เพียงผู้เดียว ก็ขอจบดีกว่า กลัวคำพาวิ่งไม่เลี้ยว ก่อนนี้เขียนแล้วเชียว ต้องลบทิ้งกลอนจริงจัง คือแวะมาทักทาย นานทีย้ายตูดมาครั้ง มาถึงแล้วลงนั่ง ไม่ตดปู้ดตูดสบาย คิดว่า "คุณปรางทิพย์" คงไม่หยิบทิ้งโดยง่าย ขวดเก่าแม้เมามาย เมามั่นนักรักนิรันดร์ --------------------------------------- ชีวิตยังต้องสู้อยู่ต่อไป กรรมของใครของใครใครลิขิต หลายครั้งเลือกไม่ได้หนอชีวิต ล้วนไม่ใช่นิมิตที่คิดเอา
15 พฤศจิกายน 2552 12:09 น. - comment id 1064931
** พระพายพัดคอยใครให้ใจเศร้า ใยรักเราวิโยคต้องโศกศัลย์ มองนางครวญหวนหาร้าวจาบัลย์ เพียงผูกพันวันเดือนกลับเลื่อนลอย....ฯ บทกลอนไพเราะมากค่ะ..แต่เศร้าจัง..มาให้กำลังใจ..คุณปรางทิพย์นะคะ...คิดถึงค่ะ..
15 พฤศจิกายน 2552 21:29 น. - comment id 1065028
มาแอบฟังนางครวญหวนละห้อย จนเดือนคล้อยมิคลายหายสะอื้น คงครวญคร่ำน้ำตาไหลไปทั้งคืน กว่าจะตื่นคงสายเข้าบ่ายโมง อิอิ เล่นครวญทั้งคืนนี่นา ครั้งแรกไม่รู้ว่าต้น เหตุเสียงครวญเกิดจากอะไรจะเจ็บปวดก็ไม่ใช่ ใช่ บางครั้งก็มีกระซิก ๆ ทำให้จินตนาการไปยืดยาวต่อเมื่ออ่านกลอนแล้วถึงรู้ว่า ต้องเลี้ยงลูกคนเดียวนี่เอง อิอิ
15 พฤศจิกายน 2552 23:25 น. - comment id 1065048
ช่างไพเราะเพราะพริ้งเศร้าจริงหนอ ฟังนางครวญหวนไห้ได้แต่รอ ระทมท้อทุกข์ใจเมื่อได้ยิน
16 พฤศจิกายน 2552 09:03 น. - comment id 1065128
มาอ่านบทกลอนช้าไปหน่อย ยังคงความสวยงามไพเราะเหมือนเดิม แต่...เศร้าจังเลยค่ะพี่ปราง
16 พฤศจิกายน 2552 11:10 น. - comment id 1065191
มามาแล้ว ไม่แคล้วคงได้เจอกัน คอยมาตั้งนมนาม ขวัญใจก็ยังไม่มา ที่แรกก็คิดว่าหลอก ที่หลอกให้พี่รอคอย โอ้แม่เจ้าสาวน้อย ให้พี่รอคอยจนเจ็บอุรา
16 พฤศจิกายน 2552 11:02 น. - comment id 1065197
กลอนงดงามไพเราะ..และก็เข้าถึงอารมณ์ได้ชนิดที่ว่าซึ้งจนถึงก้นหัวใจเลยครับ
16 พฤศจิกายน 2552 11:17 น. - comment id 1065200
แง แง แง
เหงาทั้งกาย เหงาทั้งใจ เลยซิเรา
16 พฤศจิกายน 2552 13:25 น. - comment id 1065275
16 พฤศจิกายน 2552 15:03 น. - comment id 1065319
16 พฤศจิกายน 2552 17:13 น. - comment id 1065384
เศร้ามากๆ ครับ หวังว่า เหตุการณ์ ตามเนื้อกลอน จะเกิดขึ้นน้อยที่สุด ในสังคมไทย สงสารเด็ก น่ะสิ ครับ มาเยี่ยมเยียนช้า คงไม่ว่ากันนะครับ ไม่ว่าง และไม่ค่อยสบายด้วย ตอนนี้ ยังมึนๆ หัวอยู่เลย ไม่รู้จะแต่งกลอนใหม่ได้หรือเปล่า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
