...คือคืนค่ำ...รอคอย...อันหงอยเหงา พระจันทร์เศร้า...สาดส่อง...อย่างหมองศรี สายลมเอื่อย...ออดอ้อน...ค่อนคืนนี้ ทิ้งคนที่...เฝ้าคอย...แอบน้อยใจ ...อยู่หนใด...ใจเอย...อีกครึ่งหนึ่ง แว่วคำซึ้ง...เว้าวอน...วันอ่อนไหว หลงละเมอ...เพ้อผิด...คิดพลาดไป เมื่อถูกทิ้ง...หัวใจ...จึงรู้ตัว ...คนโง่เง่า...เราหรือ...คือผู้ผิด มิเคยคิด...แคลงใจ...ในคำชั่ว เชื่อหมดใจ...จนระกำ...ชอกช้ำตัว ติดอยู่ใน...ความเมามัว...แสนโสมม ...คือคืนวัน...ฉันทน...อย่งทุกข์หนัก ลบรอยรัก...รายทาง...อย่างขื่นขม ลืมอดีต...กรีดใจ...ให้ระบม เลือนความเศร้า...เจ็บจม...ของหัวใจ ...เหลือเพียงครึ่ง...ชีวิต...หยุดคิดฝัน แหงนมองจันทร์...ส่องสว่าง...อย่างหวั่นไหว พอกันที...ความเจ็บ...เก็บคืนไป ขอเริ่มต้น...เป็นคนใหม่...อีกสักครา ...จะอยู่อย่าง...หยิ่งรัก...ในศักดิ์ศรี ไม่ต้องมี...หัวใจ...ไห้โหยหา ตัดรากรัก...ฝังไว้...ไกลสุดตา ถึงเวลา...ต้องเลิกเศร้า...เลิกเหงาใจ
วงศ์ตะวัน 9 พ.ย. 2552 18:20 น. - ID 130466 
1065
9
0
9 พฤศจิกายน 2552 18:53 น. - comment id 1060942
เขาทิ้งใจของเราไว้ที่ไหน จงเก็บคืนรักษ์ไว้ให้คงมั่น เรื่องรอยร้าวมิใช่อะไรสำคัญ ลืมวันหวั่นกู้ใจให้มั่นคง มาทักทายยามค่ำค่ะ
9 พฤศจิกายน 2552 19:06 น. - comment id 1061332
เมื่อมีรัก ก้ออย่าหมาย ว่าจะสม รักระทม มันต้องคู่ ดูกันไป เมื่อมีรัก ย่อมมีทุกข์ และสุขใจ จากนี้ไป จงเข้มแข็ง และทำดี
9 พฤศจิกายน 2552 19:44 น. - comment id 1061348
รอยทาง รอยเท้า ก้าวย่างอย่างภูมิใจ คือรอยรางวัลที่เหลืออยู่ ให้ชื่นชม กับรอยเท้า รอยที่ก้าวบนเส้นทาง...ได้รอยลึกที่ไม่จืดจางจากรอยสัมผัสจากวันเก่ากาลที่นับร้อยรอยทางรอยเท้า ร้อยรอนรางวัลที่สัมผัสด้วยใจคนที่สัมผัส..... ชีวิตคือชีวิต ...ชีวิตไม่ได้เป็นของใคร....แต่ชีวิตคือจิตใจเป็นของเรา..เราเท่านั้นที่สัมผัส...สัมผัสได้คือได้เห็น ...เห็นได้...คือได้ค่าจากการสัมผัส...ครับ.... ....แวะมาทักทายในรสของภาษา รสค่ำที่ได้จากการสัมผัสจากการใช้ชีวิตของผู้คนมักจะสิ่งเหล่านี้มาให้สัมผัส...แต่ขอให้ชีวิตได้รู้ของรสที่เราสัมผัสเท่านั้นก็พอ...เพราะรอยทางข้างหน้ามีอีกมากมายของชีวิตที่มีค่า...ครับ
9 พฤศจิกายน 2552 19:38 น. - comment id 1061355
แวะมาเยี่ยมค่ะ สบายดีนะคะ ใจแข็งหรือใจร้ายหนอที่จะตัดกัน
9 พฤศจิกายน 2552 21:40 น. - comment id 1062208
ต้องตัดใจไปเลยค่ะ จะได้หยุดความเศร้ากันซะที
9 พฤศจิกายน 2552 21:52 น. - comment id 1062220
นั่นสิคะ..ลบรอยร้าวยากนะแต่ก็พยายามจะลืม แต่จำได้ขึ้นใจเลยค่ะ
9 พฤศจิกายน 2552 23:01 น. - comment id 1062273
อยากตัดรากรักฝังไว้ให้ไกลตา บ้างจังเลย แต่ทำยากจังนะครับ สู้ๆนะครับ
10 พฤศจิกายน 2552 00:45 น. - comment id 1062306
จะลบรอยนั้นยากนะคะ เพราะรอยใจนั้น มันบาดลึก ทำได้แค่ ทำใจ และรักษาบาดแผล เงยหน้า สู้กับฝันวันใหม่นะคะ มาค่ะ พี่ปรางเอาใจช่วยนะคะ
10 พฤศจิกายน 2552 10:27 น. - comment id 1062413
เศร้าจังครับ
10 พฤศจิกายน 2552 15:21 น. - comment id 1062425
อยากแอบชิด เคียงข้าง ยามเธอเหงา แต่ตัวเรา อยู่ไกล เฝ้าห่วงหา สู้สู้สู้ ต่อไป อย่าหวั่นอุรา ถึงเวลา ก็จะมา ของมันเอง.....
10 พฤศจิกายน 2552 18:54 น. - comment id 1062608
จากกันไปก็ขอให้จำแต่เรื่องราวดี ๆ ไว้เป็นบทเรียนและประสบการณ์ชีวิตครับ ไม่ควรลืม แต่จงยืมมันมาเป็นบทเรียนครับ
10 พฤศจิกายน 2552 20:57 น. - comment id 1062650
มาเอาใจช่วยและเป็นกำลังใจครับ
11 พฤศจิกายน 2552 15:40 น. - comment id 1063001
มาเยี่ยมค่ะ สบายดีนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
