กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

6 พฤศจิกายน 2552 23:40 น. - comment id 1061123

เกิดไม่ทัน สมัยร้อง ยี่เก นี่สิครับ  

เลยขำไม่ลง    อิอิ

แต่เผอิญ อารมณ์ค้าง มานานเลย ขำๆๆ  

ท่านพี่พจน์   แต่งโคลงได้ ไพเราะ มากครับ

แต่แต่งน้อยจัง  

ปรางทิพย์

7 พฤศจิกายน 2552 14:49 น. - comment id 1061344

สราญกลสกนธ์ภักดิ์        รตีฝัน
ประหนึ่งพึงประสานขัน     ฉกาจพ้อง
ฉลวยฝากฉนวนจรรจ์       ตะวันรุ่ง
จรุงจิตเฉลียวคล้อง          ดั่งต้องรดาดาว

อิอิ......โคลงหนึ่งบท  แทบหายไข้เลยค่ะ
เอ...หรือจะสลบก็ไม่ทราบนะคะ

พจน์รำพัน

7 พฤศจิกายน 2552 22:52 น. - comment id 1061422

  คุณปรางทิพย์

สราญกลสกนธ์ภักดิ์          รตีฝัน
ประหนึ่งพึงประสานขัน       ฉกาจพ้อง
ฉลวยฝากฉนวนจรรจ์         ตะวันรุ่ง
จรุงจิตเฉลียวคล้อง          ดั่งต้องรดาดาว
.......................................................

~ สราญกลเสียงร่นก้าว        ระนาวจรรจ์
ประหนึ่งขอประนอขัน        สนั่นพ้อง
ฉลวยฝากฉลากฝัน          ตะวันรุ่ง
จรุงคิดจริตคล้อง          ดั่งต้องรดาดาว

ผมก็เห็นด้วยว่ายากในการคิด-ค้นหาคำอยู่ไม่น้อย
ถึงจุดจิดขัดก็ต้องยอมให้โคลงพาไปครับ  
ขอบคุณครับ

พจน์รำพัน

7 พฤศจิกายน 2552 22:40 น. - comment id 1061423

  คุณกวีน้อยฯ
ความจริงเขียนมากกว่าสองบท
แต่เลือกเอาที่เหมาะจะเป็นตัวอย่าง
แค่พอเข้าใจได้ก็พอมังครับ
การฝึกเขียนกลบทมีประโยชน์
คุณกวีน้อยฯเขียนอยู๋คงรู้สึกได้
อ่ะ แถมอีกหน่อยก็ได้ครับ  

~ ฉงนรักชะงักร้อย       ละห้อยเขว
ไฉนห่างเช่นนางเห       เสน่ห์ร้าง
กอปรไปดะกิจประเด       ระเร่ม่อย
ฤๅง่วงศัพท์ระงับสร้าง       ขจ่างคล้ายขจายขวัญ

ยายแม่มด

8 พฤศจิกายน 2552 00:00 น. - comment id 1061476

มาทักทายอ่านก่อนนอนค่ะ

อิอิอิ

โอเลี้ยง

8 พฤศจิกายน 2552 03:06 น. - comment id 1061534

แหะๆ สมองเริ่มตันค่ะ คุณพจน์รำพัน พรุ่งนี้โอเลี้ยงมาใหม่ค่ะ

คืนนี้ฝันดีค่ะ

จะไม่เด็ด

8 พฤศจิกายน 2552 12:35 น. - comment id 1061706

สราญรมย์สมรื่นเร้า           เสลารัก
ประสบพบประสานภักดิ์      ประจักษ์เพ้อ
สะเทิ้นชิดสนิทนัก              สมัครมั่น          
ประหนึ่งฝันประหวั่นเก้อ    ป่วนเพ้อ ละเลอครวญ...

...อิอิ..แบบว่า..อาจจะมั่ว ๆ นะครับ..อยากลองแต่งดูบ้างครับ..ยากจริง ๆ

ยาแก้ปวด

8 พฤศจิกายน 2552 21:18 น. - comment id 1061834

ว๊า ช่วงนี้ไม่มีสมาธิแต่งโคลงเลย
น่าสนุกๆ
วันหลังจะลองดูนะคะ
วันนี้ไม่รอด อิอิ

ยาแก้ปวด

8 พฤศจิกายน 2552 23:45 น. - comment id 1061938

ฝากลบอันบนด้วยนะคะคุงพจน์

ระยิบรับระยับร้าย.....ฉงายฝัน
สะท้านก่อนสะท้อนกัน...สนั่นฟ้า
กระเทือนสบกระทบสัน...ตะวันโด่ง
ชะโงกแหล่ชะแง้หล้า....บ่กล้าฤาไฉนฯ


เอาใหม่ๆ มั่วสุดฤทธิ์จริงๆคุงยาแก้ปวด

มาแก้ตัวใหม่ให้บ้ากว่าเก่า 

ปล น้องเฌอตามมาด้วยนะจ๊ะ

ยาแก้ปวด

9 พฤศจิกายน 2552 02:19 น. - comment id 1061973

สลวยรักสลักไร้...........ฤทัยหา
เสน่ห์ล่องสนองลา.......ชะล่าให้
ประดับติดประดิษฐ์ตา..อปราพ่าย ใจฤา
หทัยหม่นหากทนไหม้..มอดไซร้เสน่หาฯ



หนุก หนุก หนุก

ยาแก้ปวด

9 พฤศจิกายน 2552 02:29 น. - comment id 1061974

สลวยรักสลักไร้...........ฤทัยหา
เสน่ห์ล่องสนองลา.......ชะล่าให้
ประดับติดประดิษฐ์ตา..อปราพ่าย ใจฤา
ฤทัยหม่นฤทนไหม้....มอดไซร้เสน่หาฯ

อิอิ  แก้ตัวอีกที ลืมไปต้องเป็นลหุ


หนุกใหญ่แล้วค่ะ

พจน์รำพัน

9 พฤศจิกายน 2552 07:41 น. - comment id 1061991

5    คุณยายแม่มด
นอนดึกนะครับเที่ยงคืน น้องเจ้าคุณฟังนิทานก่อนนอนหรือเปล่าครับ


6    คุณโอเลี้ยง
โห.. ตีสามยังไม่นอนอีก มึนสิครับ ถ้าหลับแล้วคงไม่ฝันแน่ ขอบคุณครับ

พจน์รำพัน

9 พฤศจิกายน 2552 07:55 น. - comment id 1061994

7    คุณจะไม่เด็ด

สราญรมย์สมรื่นเร้า         เสลารัก
ประสบพบประสานภักดิ์       ประจักษ์เพ้อ
สะเทิ้นชิดสนิทนัก          สมัครมั่น
ประหนึ่งฝันประหวั่นเก้อ       ป่วนเพ้อ ละเลอครวญ...

ผมขออนุญาตแก้นิดหน่อย ให้เข้ากลบทนะครับ
ตรงวรรคจบต้องเขียนชิดกันครับ

สราญรมย์สมรื่นเร้า         เสลารัก
ประสบผ่านประสานภักดิ์       ประจักษ์เพ้อ
สะเทิ้นชิดสิบทิศชัก         สมัครมั่น
บระหว่ากันประหวั่นเก้อ        ป่วนเพ้อละเมอครวญ

ดอกบัว

9 พฤศจิกายน 2552 09:27 น. - comment id 1062027

ระดะดาวสกาวฟ้า.... จะลาแรง
ระดะแสงฤาแกล้งแซง  แจรงหล้า
ระยิบหาวสกาวแขวง   แทยงตา
ท่ามนภาชะตาหล้า.....กลั่นฟ้าลออ

สวัสดีค่ะ คุณพจน์รำพัน
ดอกบัวขออนุญาตมาแบบมั่วๆ
แวะมาทักทายค่ะ
ให้มีแต่ความสุขในวันทำงานค่ะ

พจน์รำพัน

9 พฤศจิกายน 2552 09:44 น. - comment id 1062035

8-9-10-11    คุณยาแก้ปวด
อ่านโคลงคุณยาฯเทียบตามเวลาแล้ว รู้สึกยิ่งดึกยิ่ง bright นะครับ
คำ อปรา สวยมากครับ ถ้าเห็นผมใช้ก็คือจำไปจากคุณยาฯ

๙ ) ระยิบรับระยับร้าย.....ฉงายฝัน
สะท้านก่อนสะท้อนกัน......สนั่นฟ้า
กระเทือนสบกระทบสัน.....ตะวันโด่ง
ชะโงกแหล่ชะแง้หล้า........บ่กล้าฤาไฉนฯ

๑๐ ) สลวยรักสลักไร้......ฤทัยหา
เสน่ห์ล่องสนองลา...........ชะล่าให้
ประดับติดประดิษฐ์ตา......อปราพ่าย ใจฤา
หทัยหม่นหากทนไหม้......มอดไซร้เสน่หาฯ

๑๑ ) สลวยรักสลักไร้......ฤทัยหา
เสน่ห์ล่องสนองลา...........ชะล่าให้
ประดับติดประดิษฐ์ตา.....อปราพ่าย ใจฤา
ฤทัยหม่นฤทนไหม้..........มอดไซร้เสน่หาฯ

การใช้คำสองพยางค์ที่พยางค์หน้าเป็นลหุ
ไม่ได้เป็นบังคับของกลบทนี้
แต่เมื่อมาเขียนเป็นโคลงจำเป็นต้องใช้
เพื่อให้นับจำนวนคำได้ตามแบบโคลง
แต่ในวรรคหน้าของแต่ละบาทจะใช้สองคำหรือคำเดียวก็ได้
และจะใส่ตรงไหนก็ได้ครับ

~ ขยับเอื้อนเขยื้อนเอ่ย       เฉลยคำ
สนุกอ่านสนานอำ          กระหน่ำยิ้ม
ประพิมพ์ร่ายประพายรำ       ประจำชื่น
สลับพร่างสล้างพริ้ม       รื่นลิ้มชิมโคลง

ขอบคุณมากครับ

เพียงพลิ้ว

9 พฤศจิกายน 2552 09:49 น. - comment id 1062037

อยากเขียนด้วยจังค่ะ ดูยากแต่น่าสนุก เสียดายค่ะไม่มีเวลา ขออ่านเฉยๆก็แล้วกันนะคะ

(น้ำตาลหวาน)

9 พฤศจิกายน 2552 11:08 น. - comment id 1062091

ก้าวที่...กล้า

9 พฤศจิกายน 2552 11:58 น. - comment id 1062098

สฤษดิ์รักสลักร้อย ...... สลอยรา
สวาดิพร่างสว่างพา .... สง่าพ้อง
ประหวัดติดประวิตรตา . คณาแต่ง
ลิขิตใจฤไขจ้อง ......... ละล่องคล้ายละลายขวัญ 

ได้บทเดียวนะคะ 
ชุดนี้รู้สึกว่ามันยากจังค่ะ 
กลัวว่าเขียนไปเขียนมาจะจมมหาสมุทรอันเวิ้งว้างไปซะก่อน 

พจน์รำพัน

10 พฤศจิกายน 2552 07:12 น. - comment id 1062348

14    คุณดอกบัว
สวัสดีครับ มาแบบไหนตามสะดวก สบายๆครับ
ผมขออนุญาตเกี่ยวก้อยไปด้วยแล้วกัน เนาะครับ

ระดะดาวสกาวฟ้า.... จะลาแรง
ระดะแสงฤาแกล้งแซง  แจรงหล้า
ระยิบหาวสกาวแขวง   แทยงตา
ท่ามนภาชะตาหล้า.....กลั่นฟ้าลออ

~ ระดะฟาวล์ระด่าวฟ้า       ชลาแรง
ระดะแส่งฤๅแดงแซง         ชรแล่งหล้า
ระยิบขวากร่มยากแขวง         ทแยงต่อ
ชาวตุลาชะตาล้า          กลั่นฟ้าละอองดาว

ขอบคุณครับ  ขอให้มีสุภาพดี มีความสุขทุกๆวันครับ

พจน์รำพัน

10 พฤศจิกายน 2552 09:22 น. - comment id 1062389

16    คุณเพียงพลิ้ว

~ ขยายเพียงคำเยี่ยงพลิ้ว     ละลิ่วเพลง
สนองกิจสนิทเกรง         ระเร่งเกื้อ
เขม็งโฉงโขมงเฉง        ประเลงว่าง
สิรีบคิดสฤษดิ์เคื้อ       ครุ่นเนื้อนวลโคลง

คุณกานต์รีบทำงานให้เสร็จไวไวเน้อครับ

พจน์รำพัน

10 พฤศจิกายน 2552 09:32 น. - comment id 1062392

17    คุณ(น้ำตาลหวาน)

~ ดวงดาวดื่มด่ำฟ้า       ฝันหวาน
มดย่อมหมายน้ำตาล       ไต่ห้อม
พจน์ปองอ่านโคลงปาน      เป็นเหน็บ
เถิดแม่ลองซักซ้อม       สักน้อยหนึ่งสนอง

พจน์รำพัน

10 พฤศจิกายน 2552 09:58 น. - comment id 1062401

18    คุณก้าวที่...กล้า
แต่งได้ประณีตประทับใจครับ

สฤษดิ์รักสลักร้อย ........ สลอยรา
สวาดิพร่างสว่างพา ...... สง่าพ้อง
ประหวัดติดประวิตรตา ... คณาแต่ง
ลิขิตใจฤไขจ้อง ............. ละล่องคล้ายละลายขวัญ 

มีตกเอกหลงมาที่นึงครับ
(ลิขิต)(ใจ)(ฤ)(ไข)(จ้อง)  นับคำแบบนี้ - ตกเอก 
(ลิ)(ขิต)ใจ)(ฤ)(ไข)(จ้อง)  นับคำแบบนี้ - ไม่ตกเอก
แต่คำเกิน เพราะ ฤ กับ ไข เป็นคนละคำกัน

~ สลักจิตสฤษดิ์แจ้ง     ระแนงราย
ระเรื่อยเสกระเรขสาย     ระร่ายคล้อง
พิสุทธิ์เลศพิเศษลาย     สยายล่าม
เสน่ห์เพาะเสนาะพ้อง     ชระล่องช้อยชะรอยสมาน

มหาสมุทรเวิ้งว้างตัวจริงอยู่ที่นี่แหละครับ 
ขอบคุณครับ

ก้าวที่...กล้า

10 พฤศจิกายน 2552 10:29 น. - comment id 1062414

(ลิ)(ขิต)(ใจ)(ฤไข)(จ้อง)  
อ่านฤไข แบบเร็วๆไม่ได้หรือคะ คำก็ครบ ไม่ตกเอกด้วย 

คุณพจน์ถ่อมตัวจังนะคะ 
ผู้น้อยมิบังอาจกล่าวเช่นนั้นไปได้

'จมมหาสมุทรอันเวิ้งว้าง'
ใช้เฉพาะกับตัวเองอ่ะค่ะ  

พจน์รำพัน

10 พฤศจิกายน 2552 17:53 น. - comment id 1062492

ปัญหาในข้อนี้ ผมมองว่าขึ้นกับนัยของคำและพยางค์คำ
(ลิขิต) ถือเป็นหนึ่งคำ แต่สามารถแยกเป็นสองพยางค์คำได้ (ลิ)(ขิต)
(ฤ) ถือเป็นคำหนึ่ง (ไข) ก็อีกคำหนึ่ง ถึงอ่านรวบได้ ก็ยังเป็น (ฤ)(ไข) 

สมมติว่าเป็น  "ระทึกใจฤทัยจ้อง" นัยของคำคือ (ระทึก)(ใจ)(ฤทัย)(จ้อง)
ซึ่งสามารถเลือกที่จะแยกพยางค์คำตรงระทึก (ระ)(ทึก)(ใจ)(ฤทัย)(จ้อง)
ถ้าเป็นแบบนี้ ก็จะไม่ตกเอกครับ

สรุปก็คือจะเอาคำสองคำมารวมให้เป็นหนึ่งคำโดยการอ่านเร็วๆไม่ได้ครับ

ลองดูตัวอย่างจากลิลิตพระลอ

บุญเจ้าจอมโลกเลี้ยง    โลกา
ระเรื่อยเกษมสุขพูล    ใช่น้อย
แสนสนุกศรีอโยธยา     ฤๅร่ำ ถึงเลย
ทุกประเทศชมค้อยค้อย    กล่าวอ้างเยินยอ

บาทสาม
(แสน)(สนุก)(ศรี)(อโยธยา) แบ่งตามนัยของคำ
(แสน)(ส)(นุก)(ศรี)(อโยธยา) แยกพยางค์คำตรง สนุก

ผมมองอย่างนี้อ่ะครับ 

ก้าวที่...กล้า

11 พฤศจิกายน 2552 10:10 น. - comment id 1062837

 ขอบคุณค่ะ ที่ให้ความรู้ในรายละเอียดเพิ่มเติม

สฤษดิ์รักสลักร้อย ........ สลอยรา
สวาดิพร่างสว่างพา ...... สง่าพ้อง
ประหวัดติดประวิตรตา ... คณาแต่ง
ระทึกในฤทัยน้อง .......... ละล่องคล้ายละลายขวัญ