คลื่นความเหงาแทรกผ่านลานใจร้าว คิดถึงคราวเคียงชิดสนิทสนม คืนวันผ่านม่านฝันเหลือเพียงลม กลายเป็นความขื่นขมระทมทรวง อยากบอกว่าคิดถึงใจแทบขาด แต่คงไม่เอื้อมอาจจะไปหา เธอคู่เคียงข้างใครในสายตา ฉันแค่เพียงคนผ่านมาแล้วผ่านไป ฝันยังคงเป็นฝันที่ว่างเปล่า เหงายังคงเป็นเหงาอยู่เคียงใกล้ คิดถึงเธอยังคิดถึงตลอดไป แต่เท่าที่ทำได้เพียงพรรณนา หากส่งใจไปให้คงไม่ถึง เพราะเธอไม่เคยซึ้งคะนึงหา ทนอยู่อย่างเดียวดายตลอดมา และคงทนจนกว่าจะขาดใจ
7 พฤศจิกายน 2552 08:09 น. - comment id 1061205
แวะมาอ่านกลอนซึ้งๆครับ
7 พฤศจิกายน 2552 13:50 น. - comment id 1061298
เป็นความรู้สึกที่ทรมานมากค่ะ ใครไม่เคยเจอกับตัวเองก็จะไม่รู้ (เคยเป็นบ่อยเหมือนกันค่ะ) ...กลอนเพราะดีค่ะ...
7 พฤศจิกายน 2552 14:26 น. - comment id 1061322
ท่ามราตรีที่มอบตอบคิดถึง ดวงใจตรึงซึ้งอยู่ดูหงอยเหงา ยามเดียวดายคล้ายหมางร้างดังเงา ปลอบใจเศร้าเขาหน่ายทำร้ายใจ เศร้าจังนะคะ มาค่ะ มาอยู่เป็นเพื่อนกัน จะได้เหงาได้น้อยลงนะคะ
8 พฤศจิกายน 2552 14:53 น. - comment id 1061748
ความคิดถึง ทำให้เป็นสุขในบางครั้ง บางครั้งก็ทำให้ทรมานในความรู้สึกนะคะ