ความรัก...ทำให้คนตาบอด

ขจรปฐวี

.                  ชายคนหนึ่งตาบอดทั้งสองข้าง      
                    เขาแค้นเคียดเกลียดทุกอย่างรอบข้างเขา
                    พาลพะโลโกรธาเหมือนว่าเมา
                     อีกโศกเศร้าเคล้าคลุกทุกเช้าเย็น
มีหญิงเดียวเหนี่ยวใจให้สงบ        
ปลอบประคบกลบร้อนผ่อนทุกข์เข็ญ
 ด้วยเพียงหวังช่วยชายคลายลำเค็ญ
เนื่องเพราะเป็นแฟนกันเนิ่นนานมา
                       ชายสัญญาว่าวันใดใด้มองเห็น       
                        เหมือนดั่งเช่นคนทั่วไปในโลกหล้า
                        ก็จะขอแต่งงานกับกานดา            
                         ประคองรักไปจนกว่าฟ้าดินมลาย        
แล้ววันหนึ่งมีผู้บริจาคตา                
 เขาจึงสมปรารถนาดังใจหมาย
ได้มองเห็นทุกทุกอย่างรอบข้างกาย   
 ช่างเพริศพรายดั่งเมืองแมนแสนสุขใจ
                         แฟนของเขาเข้ามาทวงคำสัญญา   
                         มองเห็นแล้วจะวิวาห์กับน้องไหม
                         น้องเฝ้าฝันถึงวันคืนชื่นหัวใจ           
                         วันที่ได้ร่วมเรียงเคียงคู่กัน
เขาชะงักเมื่อเห็นพักตร์ของหญิงสาว   
 ก่อนจะกล่าวว่ารักเรายังคงมั่น
แต่แต่งงานกันไม่ได้นะแจ่มจันทร์      
เพราะดวงตาของน้องนั้นมันบอดมิด
                        จงเลิกเพ้อถึงสัญญาเมื่อคราก่อน 
                        อย่าอาวรณ์อาลัยให้หมองจิต
                        พี่ตาดีเจ้าตาบอดนะยอดมิตร           
                        จงเลิกคิดเรื่องวิวาห์ให้ข้าฯตรม
น้ำตาสาวพรูพร่างลงพลางหน้า   
ในอุรานงนุชสุดขื่นขม
มันเจ็บแปลบแสบซ้ำระกำตรม     
 ด้วยคารมคมเคียวเกี่ยววิญญา
                         เมื่อสิ้นรักหักสัมพันธ์กันวันนี้         
                         น้องลาพี่ไปตายเอาดาบหน้า
                        ใคร่ฝากคำวิงวอนก่อนอำลา           
                        โปรดถนอมดวงตาน้องให้ดี