อุ่นไหม...ดวงดาว? จึงนั่งผิงความเหน็บหนาว...ในคืนเหว่ว้า หวานไหม...น้ำตา? จึงปล่อยให้มันไหลบ่า...สะท้อนกลับมาใต้แสงจันทร์ เป็นแค่คนหนึ่งคน...ที่ยังคง...ผิงดาว ในค่ำคืนเหน็บหนาว...สะท้อนฝัน คนหนึ่งคนที่เธอเคยคิด...ว่าผูกพัน กลับไม่มีความสำคัญ...อีกต่อไป เหงาไหม...แสงดาว? ให้ฉันฝ่าความเหน็บหนาว...เป็นเพื่อนไหม? อาจไม่อุ่นเสมอ...ได้เท่ากับคนที่เธอ...ชวนผิงไฟ มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร แค่ผิงดาวที่ห่างไกล..ก็อุ่นพอ
กระบี่ใบไม้ 20 ก.ย. 2552 19:17 น. - ID 129297 
1384
4
0
20 กันยายน 2552 19:30 น. - comment id 1040883
แค่ได้อ่าน ชวนให้น้ำตาซึมแล้วค่ะ
20 กันยายน 2552 21:45 น. - comment id 1040910
ชอบกลอนนี้มากค่ะ สะท้อนอารมณ์ลึกซึ้งในมุมที่ไม่มีใครมองเห็น
20 กันยายน 2552 21:58 น. - comment id 1040913
สวัสดีค่ะคุณกระบี่ใบไม้ อ่านแล้วได้อารมณ์มากเลยค่ะ
21 กันยายน 2552 09:43 น. - comment id 1041024
ชอบมากๆๆๆๆๆ
21 กันยายน 2552 11:58 น. - comment id 1041125
ร่วมผิงดาวด้วยคนค่ะ
21 กันยายน 2552 21:16 น. - comment id 1041424
ผิงดาว หรอครับ กลัวจะหนาวน่ะสิครับ ไม่มีคนมาผิงด้วยนิ
28 ธันวาคม 2552 18:29 น. - comment id 1080089
เอ.....แล้วมันจะอุ่นได้ไงคะ
29 ธันวาคม 2553 11:10 น. - comment id 1176691
สุดยอดค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
