๑ เมื่อไม่มีความสำคัญในวันนี้ ไม่ควรมีสิ่งใดให้คิดถึง แต่ภาพเก่าคอยทวงถามความคำนึง ก็เพียงซึ้งแวบเดียวหนึ่งเสี้ยวกาล ๒ หัวใจรักมั่นคงซื่อตรงสุด มิอาจหยุดวาระฉากประหาร ยิ้มที่เคยอบอุ่นละมุนมาน ไยกลับรานเข่นฆ่าไร้ปรานี ๓ เคยสัญญาเหมาะมั่นว่าวันหนึ่ง เมื่อก้าวถึงคุณค่าและหน้าที่ งานวิวาห์จะเบิกวันฤกษ์ดี หลอมชีวีสองคนปลูกต้นรัก ๔ จึงเรี่ยวแรงความหวังทั้งมวลมอด หัวใจบอดปลิดปล่อยลอยไร้หลัก เหมือนเชื้อไขไฟฟอนร้อนรุมนัก คนอกหักมันเป็นเช่นนี้เอง ๕ เมื่อความรักเป็นชังขึ้นบังหน้า เมื่อแววตาชื่นชมเป็นข่มเหง เมื่อหัวใจชอกช้ำเกินยำเกรง ก็พร้อมเพลงพิฆาตฆ่าอย่างปราชัย ๖ ใช้เลือดล้างน้ำตาจนสาจิต รานชีวิตชาติชู้อย่าอยู่ได้ กูไม่ได้ชื่นชมอย่างสมใจ ก็ไม่ยกให้ใคร...ไม่มีวัน
17 กันยายน 2552 14:07 น. - comment id 1039631
เมื่อรักร้างห่างไกลใยคั่งแค้น แม้เจ็บแสนแขวนใจไร้ความฝัน อาจขมขื่นฝืนบ้างจางนานวัน อย่าหวาดหวั่นหันหนีฤดีลวง เป็นกำลังใจค่ะ
17 กันยายน 2552 15:23 น. - comment id 1039674
ขอบคุณครับ
17 กันยายน 2552 16:12 น. - comment id 1039707
บทกลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่ว่า...จบโหดจัง คิดได้...แต่อย่าทำนะคะ อิๆ
17 กันยายน 2552 17:07 น. - comment id 1039771
โหดแค่ในกลอนนะครับ ตัวจริงใจดีครับ
13 เมษายน 2554 21:47 น. - comment id 1191147
คมฝีปากวาดอักษรสุนทรถ้อย ช่างเรียงร้อยรสลักษณ์ประจักษ์ค่า คือเพชรงามนำหนึ่งซึ้งมนตรา เกินจักหาใครเทียบมาเปรียบปาน