***รักแบบพอเพียง*** สิบสี่กันยายนเห็นลมบน พัดเมฆหม่นลอยลิ่วปลิวไปหนอ อันความรักเราหม่นจนตาคลอ ยังรั้งรอลมพัดปัดเป่าไป ลมใดใดในโลกพัดโศกเศร้า หรือจะเท่าลมวาจาเมตตาให้ ลมจากรักจากจิตที่จริงใจ พัดโศกไปหายหม่นจนดูงาม รักที่เคยอยู่ครองมาหมองหมาง เพราะทรัพย์จางเจ้าจึงจากไม่อยากห้าม สุดบังคับใครอื่นให้ฝืนตาม มันยากความจิตคนพ้นลึกลัล เรารักเขาเขาไม่รักมักขมขื่น ยากจะฝืนรั้งไว้ให้ส่ายสับ จงไปดีมีคู่ขาคณาทรัพย์ ใช้จ่ายจับตามใจไม่หมดมือ ทรัพย์ของพี่มีให้แต่พอเพียง ใช้ชุบเลี้ยงชีวิตที่จิตซื่อ ร่วมทุกข์สุขเสน่หาร่วมหารือ เพราะนั่นคือรักเลี้ยงพอเพียงเอยฯ ************************************
14 กันยายน 2552 18:40 น. - comment id 1038679
ไม่ต้องรักเท่าฟ้า แต่ขอให้รักเท่าเดิม ไม่ต้องมีเพิ่มเติม แต่รักไม่น้อยลงไป ไม่ต้องรักกันชั่วนิรันดร์ ตราบที่ฉันนั้นยังหายใจ.. ขอให้เหมือนเดิม....ขอให้เหมือนเดิม.. ...อิอิ..เพลงค่ะ... เป็นรักนิยามใหม่..รักแบบพอเพียง... มาทักทายยามเย็นนะคะ....
14 กันยายน 2552 18:52 น. - comment id 1038685
***แหวนเอ๋ยแหวนสวมก้อย บุญพี่น้อยก้อยน้องของเขาอื่น ก้อยนิ้วน้องเขาจองต้องกล้ำกลืน อกสะอื้นอาลัยใจวังเวง จะหาก้อยอื่นใดไม่เหมือนน้อง ก้อยนิ้วทองกิตติกานต์นั้นก้อยเก่ง ทั้งกลกานท์กลกลอนผ่อนบรรเลง ฉ่ำครื้นเครงเพราะก้อยน้องกลั่นกรองเอยฯ