นิทานคำกลอน พระศรีปฏิรัฐ 5
ปติ ตันขุนทด
พระศรีปฏิรัฐ 5
****ฝ่ายมเหสียิ้มพิมพิลกษณ์
พระทัยภักดิ์ภัสดารักษาสัตย์
ขอถือศีลภาวนาอุบสิกาวัตร
พระศรีตรัสวัดต่างวังวิเวกหวิว
จงอุตส่าห์ภาวนาในตำหนัก
เลี้ยงลูกรักเจ้าฟ้าไชยให้ผ่องผิว
อย่าโศกศัลย์โศกาใจปลาซิว
พักตร์เป็นริ้วหมดงามขอห้ามไว้
อันใดใดในโลกล้วนอนิจจัง
จงเตือนตั้งสติเฝ้าเอาใจใส่
รูปธรรมนามธรรมใช่ของใคร
แตกบรรลัยไปสิ้นทั้งอินทร์พรหม
แล้วตรัสหาชายาไพศาลี
พึ่งบารมีพระชายาอย่าขื่นขม
ขอฝากฝังเถิดหนาอย่าปรารมณ์
ให้รักกลมเกลียวกรองอย่าหมองกัน
จงครองรักภักดีดั่งพี่น้อง
กับทั้งสองอัครชายาอย่าเฟือนฟั่น
จะเป็นบาปหาบนรกตกโลกันต์
สิ้นสวรรค์โศกซ้อนร้อนพระทัย
นางทูลสนองฝ่าพระบาทว่าชาตินี้
ข้าธุลีขอรองบาทตราบตัดษัย
ขอร่วมรักภักดิ์องค์พระทรงชัย
จงวางใจในชายาไพศาลี
พระตรัสว่าสาธุเบาอุระ
ตัวข้าจะผนวชเป็นฤาษี
บำเพ็ญพรตสวดนะโมของโยคี
วันพรุ่งนี้ให้ภิญโญโมทนา
****ฝ่ายสังฆราชวัดพระร่วงหลวง
ตรวจดูดวงพระศรีปฏิรัฐา
ผ่านเทวดาจรร้อนอุรา
พระชันษาสี่สิบห้าจะคืนเมือง
พรรษานี้ชันษาสามสิบหก
ชะตาตกคอขาดคาดผ้าเหลือง
อีกเก้าปีเป้นกษัตริย์จำรัสเรือง
ทรัพย์นองเนืองนานาชาติบรรณาการ
ผนวชเสร็จสงฆ์สวดชยันโต
ยถาสัพพีติโยอุทิศขาน
สรรพสัตว์ญาติมิตรศัตรูพาล
มารับทานอภัยกุศลพ้นบ่วงกรรม
ทรงฉายาพระธรรมสาโร
สวดนะโมสิบสองตำนานกาลเช้าค่ำ
วันปัณรสีมีปาฏิโมกข์วินัยกรรม
พระชื่นฉ่ำธรรมรสลดตัณหา
เข้ากุฏิเจริญอานาปนสติ
ภาวนาสมาธิไตรสิกขา
พิจารณาอนิจทุกขะอนัตตา
ทุกทิวาราตรีมิหมองมัว
****จะกล่าวถึงกรุงอิสราธานีใหญ่
กษัตริย์ใหม่เมกะลอนเจ้าอยู่หัว
ราชินีศรีหุ่ยหิรัญบัว
สองพันพัวพิสวาทไม่คลาดคลา
พระชมโฉมประโลมหุ่ยไม่ห่างห้อง
ปทุมทองต้องเต่งเบ่งเบียดคว้า
อรชรอ้อนแอ้นแอ่นกายา
ทะเลบ้าพายุยอกกระฉอกชล
อึกทึกดึกดื่นตื่นตระหนก
วลาหกตกต้องนองหาดหน
คลื่นกระหวัดฟันเฟ้นเร้นรุกรน
ฉ่ำกมลอ่อนแรงตีแปลงนอน
แขนก่ายแขนขาก่ายขาราชาชื่น
ทุกค่ำคืนเสพกระสันหนั่นสิงขร
ลืมราชกิจพิจารณาประชากร
ที่เดือดร้อนฝนแล้งข้างแห้งตาย
ฝ่ายราชธิดาเทพกษัตริย์ขจีศรี
คิดถึงราชสวามีที่แพ้พ่าย
พระจะอยู่ยากเข็ญเป็นหรือตาย
นางวุ่นวายเหว่ว้าห่วงหาองคื
โอ้พระองค์ทรงยศของเมียเอ๋ย
พระมิเคยครองตบะเป็นพระสงฆ์
จะลำบากยากแค้นในแดนดง
เอาพุ่มพงเพิงเขาเป็นเหย้าเรือน
ลูกโสพรรณกัลยานีทูลหาพ่อ
โอ้พระหน่อราชธิดามิตราเพื่อน
จากลูกไปไกลลับไม่กลับเยือน
นับวันเลือนลาร้างห่างลูกยา 60 คำกลอน ต่อตอน 6