เหม่อมองฟ้าที่มืดลง..น้ำตาร่วงริน คงไม่มีใครที่จะมาได้ยิน..เสียงน้ำตา เสียงสะอื้น เสียงร่ำไห้..ของใจที่มันอ่อนล้า คนที่หัวใจด้านชาอย่างเธอ..คงไม่มีวันได้ยิน หากมีวันใดทีเธอถูกคนข้างกายของเธอ..ทอดทิ้ง ฉันบอกได้เลยว่าคนที่ไม่รักใครจริงอย่างเธอ..ก็คงไม่รู้สึกอ่อนล้า คนอย่างเธอคงไม่เคยเสียใจ..และไม่เคยเสียแม้กระทั่งน้ำตา เพราะคนอย่างเธอคงไม่เคยเห็นค่า..ของความรักที่แท้จริง