บ้านของเราอยู่ใกล้ไม่ไกลมาก ห่างกันเพียงคนละฟากฝั่งถนน มีช่องว่างเกาะกลางทางสร้างกันชน แต่เหมือนกั้นเราสองแยกแตกต่างกัน คนหนึ่งมองก็จะเห็นเป็นตึกสวย ตกแต่งด้วยราคามหาศาล คนหนึ่งมองลงเห็นเป็นอาคาร เพียงหอพักสวัสดิการบ้านคนจน เทียบกับแสงแห่งดวงดาวที่พราวฟ้า แสงจากห้องช่างนวลตาน่าฉงน ยามเงียบเหงาเฝ้ามองห้องเบื้องบน ช่างสวยจนหลงจ้องมองทุกคืน.. คนถูกจ้องแอบมองไม่เคยรู้ คนแอบดูอยู่ใกล้แต่ไกลห่าง เพียงช่องว่างระหว่างถนนบนเกาะกลาง เกินกำลังจะสมานสานไมตรี แม้เคยได้เห็นใกล้ไม่ไกลห่าง แต่ก็มีช่องว่างอยู่ทุกที่ รอยยิ้มจากดวงตาเอื้ออารีย์ กลับทำร้ายใจที่เศร้าให้ร้าวราน ช่องแห่งความว่างระหว่างถนน กับห้องแห่งกลุ่มคนบนตึกสวย แยกชนชั้นฉันคนจนเธอคนรวย โลกที่สวยจึงหนาวเหน็บเจ็บที่ใจ ได้รู้จักใครบางคนโดยบังเอิญ บังเอิญหลายอย่างหลายประการ แต่กลายเป็นว่าจริงๆแล้วเราแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ตลกดีนะ ..ชีวิต
9 กันยายน 2552 07:55 น. - comment id 1036515
นึกถึงสไปเดอร์แมน ยิงใยไปเกาะตึกฝั่งตรงข้ามแล้วโหนลอยไปหานางเอก แค่นี้เกาะกลางก็ไม่ใช่ปัญหาครับ
9 กันยายน 2552 09:56 น. - comment id 1036540
9 กันยายน 2552 21:04 น. - comment id 1036927
เยี่ยมครับ แนวคิดที่น่าพิจารณา ทีเดียว
10 กันยายน 2552 00:03 น. - comment id 1037005
ชอบเนื้อเรื่องจังครับ ถ้าสัมผัสนอกมีครบทุกช่วงก็จะยิ่งงามนะครับ