หน้าส่วนตัว
พอตะวันพลบค่ำฉันร่ำไห้
เพราะอะไรเธอถึงไม่รักฉัน
ทำไมเธอถึงมองไม่เห็นกัน
หรือเพราะฉันนั้นมันเหมือนสายลม
ล้านสายลมรัตติกาลพัดพ้นผ่าน
ทำให้กาลพาทุกข์มาทับถม
หนักหน่วงช่วงช้ำซ้ำจนทุกข์ระทม
ใจระบมเกินกว่าพรรณา
ทุกวิธีที่ฉันนั้นนั้นได้ทำไป
ไม่ได้ให้อะไรกลับมาหา
ทำไมถึงไม่เห็นฉันในสายตา
ช่างเหนื่อยล้าพัดผ่านไปได้ยากเย็น
สายลมใช่ว่าจะไร้น้ำตา
แต่เพราะว่าไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น
รินน้ำตาโชลมโหมกระเซ็น
ร้องไห้เป็นสายวิรุณขุ่นเคืองใจ
นิล ลมหวน 2 ก.ย. 2552 19:42 น. - ID 128864 
1114
1
0
5 กันยายน 2552 18:48 น. - comment id 994580
รู้สึกเหมือนกันค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
