สบตายิ้มให้เมื่อพบ กลับหลบสายตาเสมอ แก้มแดงทุกครั้งเมื่อเจอ ใจเพ้อทุกทีเมื่อมอง ก็อยากที่จะเอื้อนเอ่ย เฉลยความในให้เห็น ก็อยากที่จะได้เป็น คนหนึ่งที่เธอฝากใจ ใจหนึ่งก็อยากส่งให้ อีกใจก็ยังเก้อเขิน อยากบอกชอบเธอเหลือเกิน บังเอิญก็กลัวหวังไกล บอกไปแล้วเธอไม่เชื่อ จะเหลือเหรอใจของฉัน ความรักที่เก็บนานวัน กลัวให้แล้วเธอไม่คืน ไม่กล้าถามคนรู้ใจ กลัวใครคนหนึ่งผิดหวัง หากเธอมีใครอยู่ใน ห้องใจดวงนั้นของเธอ ก็ได้แต่รอต่อไป เพราะใจไม่กล้าเปิดเผย จะบอกว่ารักทรามเชย กลัวเธอเมินเฉยหวั่นใจ