ท้องฟ้า..สายฝน..และคนเหงา

violet

ฝนตกพรำๆ..กับฟ้าสีหม่น
ช่างเข้ากับหัวใจของคนที่แสนอ่อนไหว
บรรยากาศรอบกายคล้ายๆเป็นใจ
ทำให้อะไรต่ออะไร..ไร้ซึ่งชีวิตชีวา
น้ำตาหยดแล้วหยดเล่า
ไม่ได้ช่วยบรรเทา..ความเจ็บช้ำให้เลือนหาย
ยังอยู่คนเดียวตรงนี้..กับความอ้างว้างเดียวดาย
และหัวใจที่แตกสลาย..ไปพร้อมกับการจากลาของเธอ
พรุ่งนี้แล้วใช่ไหม
ที่จะต้องอยู่โดยไม่มีใครมาห่วงหา
มีเพียงสายฝน..คอยชโลมหัวใจยามเจ็บชา
และยังคงมีท้องฟ้า..ที่เฝ้าคอยกระซิบว่า..จงลืมเธอ				
comments powered by Disqus
  • เสี้ยว

    29 มีนาคม 2545 00:36 น. - comment id 43113

    อากาศร้อน แต่เสี้ยวอ่านกลอนนี้แล้วหนาว
  • mono

    29 มีนาคม 2545 00:46 น. - comment id 43117

    เศร้าจนสะเทือนใจเลย...เพราะมากจ้ะ
  • ShaDoW LaDy

    29 มีนาคม 2545 00:47 น. - comment id 43119

    อ่านแล้วน้ำตาร่วงเลยค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน