น้อยใจ

ยายแม่มด

นั่งเหม่อลอย ไม่เป็นอันทำอะไร
คิดถึงเค้าอยู่ได้...ท่าจะบ้า
งานการก็เยอะแยะ  มาทำเป็นเหยาะแหยะ...เสียเวลา
ถ้าเค้ารับรู้ได้ก็คงเข้าท่า.....แต่นี่ไม่เห็นเค้าจะรู้อะไร
 
เรามันก็แค่คนเก่า...เค้าเอาไว้คิดถึง
อยากเขกตัวตัวเองแรง-แรงสักทีหนึ่ง......จำไว้...จำไว้...
มานั่งเฝ้านั่งรอเค้า.....น้อยอก....น้อยใจ
สำคัญตัวเองผิดไปไม๊....น่าหัวเราะจริง-จริง
 
เรามันก็แค่ผู้หญิงน่ารำคาญ
ไปวุ่นวาย   จุ้นจ้าน เค้าอยู่ได้
ส่งข้อความไปหา  เค้าไม่ตอบกลับมา...ก็น้อยใจ
คิดโน่นคิดนี่ไปกันใหญ่...เค้าจะอยู่กับใครหรือเปล่า...
 
เคยทำให้เค้าเจ็บ...เค้าคงเอาคืน
แม้จะต้องฝืน   ใจก็บอกให้....ทนไว้....ทนไว้
รอต่อไปนะ   รออีกหน่อย  ไม่เป็นไร..ไม่เป็นไร
ทั้งที่ใจมันอ่อนแอ   มันร้องไห้   แต่ยังไงก็จะรอ
 
เหมือนมีเส้นบาง-บางมากั้น
คุณธรรม-กับเรื่องของหัวใจ....มันห้ามกันไม่ได้
อยากเป็นคนดี...จะได้หนี  เค้าไปไกล-ไกล...
ให้เหมือนตายจากกันไปเลยจะดีไม๊....แต่ใจยังไม่กล้าพอ....
 
เก็บกดความรู้สึกมาได้ตั้งห้าหกปี
เค้าติดต่อมาก็ทำเป็นหนี....ไม่ตอบโต้
พอได้คุยกันจริง-จริง   คราวนี้ถึงกับปล่อยโฮ.....
เป็นไงเป็นกันเลยทีนี้โถ.......ยังรักเค้าเหมือนเดิม
 
คุณธรรมกับความถูกต้อง....มันเป็นทฤษฎี
แม้อยากจะเป็นคนดี...ขอสารภาพ....ปฏิบัติมันไม่ได้
ที่ต้องยอมรับสภาพอย่างนี้  จะให้ทำยังไง
เพราะสิ่งที่ทำไป  มันเรื่องหัวใจ ล้วน-ล้วน
 
ไม่ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นยังไง
ความเป็น "เรา"  จะมีอีกไม๊
คงได้รู้รสชาติของชีวิตได้ครบถ้วน
แม้ความรู้สึกที่มีตอนนี้...ยังปั่นป่วน
แต่จะมานั่งคร่ำครวญ....มีประโยชน์อะไร
 
เค้าเอง...ก็มีคนคอยดูแล
มีคนคอยเทคแคร์ที่ดีกว่าเรา....คนไม่เอาไหน
เค้าคงมีความสุขกับคนของเค้า....ไม่ใช่เราที่เอาแต่ใจ
สิ่งเดียวที่คงทำได้.....
...อวยพรให้เค้าทุกครั้งไป....
...ขอให้เค้ามีความสุข และปลอดภัย...
เป็นคำอวยพรที่คอยมอบให้
......ด้-ว-ย-หั-ว-ใ - จ- จ- ริ - ง - จ - ริ- ง............
.