ดาวกระจายสลายหายไปสิ้น พิโยคภินท์สิ้นไปกับสายฝน กลีบบางอ่อนร่อนปลิวลิ่วลมบน ช่างหมองหม่นก่นก้านสะท้านทรวง เหมือนหัวใจใสผ่องต้องหมองช้ำ โศกกลายกล้ำย้ำใจให้ถวิล ฟ้าพยับสับสนหม่นอาจิณ สายฝนรินดินครวญป่วนปั่นใจ คล้ายวันพรุ่งรุ่งฟ้ามาไม่ถึง หัวใจตรึงตรารักหักไม่ไหว ไม่คิดหวังยังขอรอต่อไป สงสารใจใครหนาจะปรารมภ์ ดาวกระจายหลายร้อยพลอยอ้างว้าง ความรักจางห่างไกลใจขื่นขม เพียงแผลรักหนักหนาล้าระทม ปล่อยให้ตรมจมปลักรักข้างเดียว ต่อแต่นี้ปีไหนใจจักฟื้น จะทนฝืนยืนใหม่ใครแลเหลียว ดั่งข้าวเฉาเหงาเศร้าเฝ้ารอเคียว ทุกรวงเรียวเหี่ยวแห้งขาดแรงใจ คือบทเรียนเขียนไว้ให้เตือนจิต แม้ชีวิตผิดหวังยังรับไหว ขอเพียงฝืนกลืนกล้ำช้ำเท่าใด ยืนหยัดไว้ไม่ท้อขอสู้ทน
17 สิงหาคม 2552 06:35 น. - comment id 1027957
เอาน่า...เช้ววันใหม่สวยงาม สดใสเสมอค่ะ กลอนงามมากค่ะ.. ไปทำงานแล้วค่ะ..
17 สิงหาคม 2552 07:24 น. - comment id 1027961
ดาวกระจายสลายแล้วที่รัก หม่นใจหนักกลีบบางร้างกอไหว อนิจจาพริ้วหล่นฝนลู่ใบ เปรียบดังใจเขาร้างมาหมางเมิน กลอนเพราะ แวะมาอ่านและ ขอแจมหน่อย อิอิ
17 สิงหาคม 2552 18:05 น. - comment id 1028274
กลอนเพราะมากครับ แต่รับประกันความเศร้า สุดๆๆ
17 สิงหาคม 2552 21:43 น. - comment id 1028370
ที่บ้านก็ปลูกไว้เยอะเลยครับ ปลูกบนตึกดาดฟ้า ู^_^
17 สิงหาคม 2552 23:32 น. - comment id 1028421
แม้กลีบดอกซอกบางครางยามช้ำ เพียงถ้อยคำย้ำเหน็บเจ็บสลาย รอฟ้าใหม่ใสสดจรดฟ้าปลาย คงไม่สายหมายสู้ดูสักครา กลอนงามค่ะ สู้ ๆ ค่ะ
19 กันยายน 2552 23:17 น. - comment id 1040707
ครูพิม เช้าวันนี้สดใสมาก เพราะกำลังใจจากครูพิมค่ะ ขอบคุณค่ะ
19 กันยายน 2552 23:21 น. - comment id 1040712
กันนาเทวี ดาวกระจายสลายแล้วที่รัก หม่นใจหนักกลีบบางร้างกอไหว อนิจจาพริ้วหล่นฝนลู่ใบ เปรียบดังใจเขาร้างมาหมางเมิน... ดาวกระจายสลายแล้วที่รัก สุดห้ามหักหนักใจให้เคอะเขิน แม้อยู่ใกล้เหมือนใจไกลเหลือเกิน ขอเพลิดเพลินเดินเดี่ยวแม้เปลี่ยวใจ ขอบคุณที่มาแจมค่ะ อิอิ
19 กันยายน 2552 23:24 น. - comment id 1040714
กวีน้อยเจ้าสำราญ รักมากก็เศร้ามาก งี้แหละค่ะ ผ่านเศร้าไปได้ก็พบฟ้าใหม่สดใสกว่าเดิมเนาะ
19 กันยายน 2552 23:27 น. - comment id 1040715
รัมณีย์ โอ้ ปลูกไว้สูงจัง ถ่ายรูปมาโชว์บ้างนะคะ
19 กันยายน 2552 23:41 น. - comment id 1040717
ปรางทิพย์ แม้กลีบดอกซอกบางครางยามช้ำ เพียงถ้อยคำย้ำเหน็บเจ็บสลาย รอฟ้าใหม่ใสสดจรดฟ้าปลาย คงไม่สายหมายสู้ดูสักครา... แม้กลีบบางร้างหลุดสุดเจ็บช้ำ ขอกลืนกล้ำน้ำตารื้นฝืนสังขาร์ ไม่อยากท้อแต่ขอพักสักเวลา จนปีกกล้าขาแข็งเรี่ยวแรงพอ ขอบคุณค่ะ พักพอแรง เดี๋ยวค่อยแซงโค้งค่ะ อิอิ