แค่...ฉันรู้ก็พอ...
เหนือสุญตา
"ในชีวิตของคนสักคนหนึ่ง
คงมีคนซึ่งเรารักบ้างใช่ไหม
หากแต่ว่า"ความรัก"มักเข้าใจ-
ได้ยากในความหมายที่แท้จริง
ฉันก็รู้ว่าเธอรักปักใจฉัน
ฉันก็รู้หากแต่ทำไม่สุงสิง
เธอก็รู้ใจฉันว่าจริงๆ
รักเธอยิ่งยากยับยั้งทั้งจิตใจ
หากแต่ว่ามีบางสิ่ง"เธอไม่รู้"
สถานะที่ฉันอยู่อย่างหวั่นไหว
ดั่งไม้หลักที่ปักเลนย่อมจมไป
ไม่มีทางร่วมฝันไฝ่ไปกับเธอ
และก็ถึงเวลาที่ฉันต้อง...จาก
เป็นสิ่งที่ฉันลำบากใจเสมอ
หากแต่ว่าเพื่อ"อนาคต"ของเธอ
ฉันต้องเลิกฝันเพ้อละเมอมอง
เพียงวันนี้ฉันรู้...รู้ก็พอ...
สิ่งที่ขอเพียงหนึ่งเดียวไม่มีสอง
ฉันขอเพียง"ความทรงจำอันเรืองรอง"
ในยามที่เราสองยังมีกัน....