กระต่ายหมายจันทร์
วิเชียรมาศ
กระต่ายน้อยค่อยวันพระจันทร์ยิ้ม
มันช่างอิ่มเอิบในหัวใจยิ่ง
กระต่ายน้อยรักพระจันทร์มั่นใจจริง
หวังในสิ่งที่ไม่ได้ไม่มีวัน
ทุกวันเจ้ากระต่ายเฝ้าดูเสมอ
หวังเธอ ดวงจันทรา มาคู่ฝัน
ได้แต่นึกร่ำไปสารพัน
มันหมายมั่นเอาจันทรามาชมเชย
ทุกวันคืนเฝ้ามองคนเมื่อยหล้า
ได้แต่มองจันทราหน้านิ่งเฉย
หลงรักของสูงค่ากว่าระอาเอย
มันก็เลยต้องช้ำระกำใจ
เฝ้าจนตัวของมันนั้นแกเฒ่า
กระต่ายน้อยที่เจ้าเคยสดใส
รักจันทราเฝ้ามาน่าอาลัย
เพราะรักในสิ่งใหญ่กว่าน่าเสียดาย
จึงนำมาเป็นกลอนสอนชีวิต
ถ้าจะคิดรักต้องตั้งเป้าหมาย
อย่าสูงค่าต่ำกว่าระอาอาย
จะไม่กลายเป็นกระต่ายที่หมายจันทร์