ฉันจะอยู่อย่างไร...หากไร้รัก น้ำตาร้อนรินร่ำทุกค่ำเช้า เมื่อรักร้าวร้างเสน่ห์ระเหระหก ดวงใจหนาวร้าวฉานสะท้านสะทก โอ้ขวัญเอยขวัญอกมาหมกไหม้ เคยหนุนตักแทนหมอนนอนหลับฝัน เธอจุมพิตแก้มฉันคืนจันทร์ใส จิบเมรัยจอกเดียวกันพันผูกใจ แล้วรักอันละไมก็อับปาง เขาจากฉันกลางดึกของคืนหนึ่ง ในคืนซึ่งฝนพรำจนย่ำสาง เหลือเพียงความหอมกรุ่นอรุณราง ไร้อ้อมแขนอกกว้างเคยแอบอิง ฉันจะอยู่อย่างไรหากไร้รัก เหมือนไร้หลักไร้สุขไร้ทุกสิ่ง เหมือนสิ้นสูญขุนคีรีที่พักพิง เมื่อความจริง...คือความช้ำระกำใจ ............. ละไมฝน
28 มิถุนายน 2552 14:29 น. - comment id 1007026
ถึงเวลาจริงๆก็อยู่ได้จ้า ขอแค่แข้มแข็งไว้เวลาจะช่วยเราเองค่ะ
29 มิถุนายน 2552 18:04 น. - comment id 1007719
จะพยายาม ทำใจให้เข้มแข็งเข้าไว้ ขอบคุณที่ให้กะลังใจ
6 กรกฎาคม 2552 07:18 น. - comment id 1010418
กลอนนี้ อกหักจริงๆ หรอครับ ขอให้ผ่านพ้นวิกฤต ได้นะครับ
19 กรกฎาคม 2552 22:27 น. - comment id 1016533
อยู่คนเดียวดีนะคะ สบายดี..... จะกิน จะนอน จะไปไหน.. อืม...ดีจัง... ไม่มีความรักของใครอื่น เราก็มีความรักของเราเอง... อยู่ได้...ค่ะ..