(ที่ผ่านมาลงกลอนขำเยอะ เดี๋ยวจะลืมเขียนกลอนช้ำ ขอขยับซักกะหน่อยนะครับ) อีกครั้ง และอีกครั้ง ต้องผิดหวังมาทุกข์หนัก รักใครเขาไม่รัก อีกครั้งแล้ว ..อีกครั้ง ... เจ็บเท่าไหร่ ใจเจ้ากรรมไม่หนำใจ ยินยอมให้เขากระทำช้ำผิดหวัง ยับยั้งใจไม่ได้เลย ไม่เคยฟัง คงต้องหลั่งแต่น้ำตา กว่าสิ้นกัน แต่อย่างไรก็ต้องตอบ ขอบใจเธอ มาสอนใจให้ละเมอเพ้อใฝ่ฝัน หวังครองเคียงปานว่าอาทิตย์-จันทร์ แท้จริงนั้น ฝันกลับร้ายกลายกลับไป ขอบคุณ ซึ่งความหวังในครั้งนี้ ได้ฝันดี ก่อนใจมอดและบอดใบ้ มีตาแต่ไม่รู้เห็นเป็นเช่นไร มองไม่รู้ ..เขามีใจหรือไม่มี แค่เขาฝันให้ฟังก็หวังหนัก เชื่อในรัก เชื่อในฝันนั่นโน่นนี่ เลยไม่เปิดตาหูดูให้ดี ที่ว่ามี มีกับใครไม่ใช่เรา จะอยู่แต่ในราตรี ต่อนี้ไป อิงอาศัยในเงาดำความเงียบเหงา เพื่อซ่อมใจที่ทะลุให้ทุเลา ขอจับเจ่า เจ็บอีกครั้ง และอีกครั้ง
26 มิถุนายน 2552 14:12 น. - comment id 1005590
. Broken hearts don't always mend. .
26 มิถุนายน 2552 14:30 น. - comment id 1005599
โห ! กลอนเศร้าจังเลยค่ะ ยังไงก้อขอให้หายเจ็บไว ๆ นะค่ะ อย่าเก็บไว้นานล่ะ
26 มิถุนายน 2552 14:34 น. - comment id 1005600
ภาสุรีย์จะมาแต่งเล่นด้ย นั่งนึกอยู่ค่า แต่นึกเท่าไหร่ มันก็ขำอยู่ดี เอาไงดีคะ
26 มิถุนายน 2552 15:42 น. - comment id 1005617
เจ็บเท่าไหร่ ใจเจ้ากรรมไม่หนำใจ ยินยอมให้เขากระทำช้ำผิดหวัง ยับยั้งใจไม่ได้เลย ไม่เคยฟัง คงต้องหลั่งแต่น้ำตา กว่าสิ้นกัน แต่อย่างไรก็ต้องตอบ ขอบใจเธอ มาสอนใจให้ละเมอเพ้อใฝ่ฝัน หวังครองเคียงปานว่าอาทิตย์-จันทร์ แท้จริงนั้น ฝันกลับร้ายกลายกลับไป ขอบคุณ ซึ่งความหวังในครั้งนี้ ได้ฝันดี ก่อนใจมอดและบอดใบ้ มีตาแต่ไม่รู้เห็นเป็นเช่นไร มองไม่รู้ ..เขามีใจหรือไม่มี แค่เขาฝันให้ฟังก็หวังหนัก เชื่อในรัก เชื่อในฝันนั่นโน่นนี่ เลยไม่เปิดตาหูดูให้ดี ที่ว่ามี มีกับใครไม่ใช่เรา จะอยู่แต่ในราตรี ต่อนี้ไป จะอยู่แต่ในราตรี ต่อนี้ไป อิงอาศัยในเงาดำความเงียบเหงา เพื่อซ่อมใจที่ทะลุให้ทุเลา ขอจับเจ่า เจ็บอีกครั้ง และอีกครั้ง . . ๐ เจ็บครั้งนี้ที่เท่าไรใคร่ขอถาม ที่เฝ้าพร่ำร่ำเอ่ยเผยผิดหวัง ที่ก่นเศร้าร้าวรวดปวดประดัง เวลาห่างสร่างหนักสักปานใด ๐ เมื่อวานเจ็บเย็บแผลแสบปวดแปลบยิ่ง ดูเหมือนทิ้งเวลาจางห่างบ้างไหม ราวกับว่าบันไดของห้องหัวใจ แห้งบ้างไหมใจเราเฝ้าครุ่นคิด ๐ เฝ้ารักเธอคนนั้นมั่นนักหนา เรานั้นหนาสงสัยตะหงิดตะหงิด ยี่สิบเอ็ด มิถุนอ้อน กลอนลิขิต ที่แรมขีดเขียนว่าอุราระทม ๐ วันนี้เป็นวันที่ยี่สิบหก เดือนฝนตกแรมโงกหกขะล้ม ตกกระไดคอหัก..(ซ้ำ)รักตรอมตรม โอ้อ์อ์!!!..พ่อลั่นทม..ภาสุรีย์..งี้สงสาร ๐ ห่างเพียงแค่หกวันท่านอกหัก ช้ำในรักอีกหรือครับ..หรือครับท่าน สงสัยศรแสนเล่มล่วงทะลวงมาน มิมีวันสร่างรักพักเลยแรม ๐ คนอื่นอื่นเขาอกหักพักข้ามปี แต่แรมนี่รอเพียงเตือนคืนเดือนแจ่ม พอขึ้นสิบ- ห้าค่ำคืน ชื่นเดือนแรม บอกว่าแหล่มแจ่มแล้วจ้าเริ่มหาใหม่ ๐ น้องรักหรอกจึงหยอกเล่นให้เห็นขำ น้ำถ้อยคำจริงแท้แน่และใส หวังคืนแรมอย่าเศร้าสร้อยหรือน้อยใจ อย่ามัวหลบซอกหทัยในมืดมัว ภาสุรีย์มาปลอบใจน้าาาา... จะได้ยิ้มงายยย ...
26 มิถุนายน 2552 17:35 น. - comment id 1005683
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
26 มิถุนายน 2552 18:35 น. - comment id 1005703
ไม่อยากเจ็บเลยครับ
26 มิถุนายน 2552 19:45 น. - comment id 1005730
. I hope someday love will come your way And lead you from the threshold of sadness; To a zone of timeless happiness; Then it will only you who will know How love blossoms and glows And may the wind of love blow your sorrows go away and smile all the rest of the day. .
26 มิถุนายน 2552 20:30 น. - comment id 1005769
เศร้าจัง ทำใจให้ได้เน้อ เอาใจช่วยจ้า
26 มิถุนายน 2552 21:09 น. - comment id 1005792
กลอนมันเศร้า เจ้าสำราญ เลยอดให้ขำ สักนิดก็ยังดี อิอิ จะจับเจ่า ทำไมล่ะครับ มาจับเต่ากันดีกว่า.....เห้ออ คิดไปคิดมา ขำชักจะไม่ออก อาการหนักขั้นโคม่า (ไม่ได้ซ้ำเติ้มครับ) เรื่องอกหัก เป็นเรื่องธรรมชาติ ผมว่าไม่มีใครไม่เคยอกหัก สำหรับผมแล้ว อกหัก.....มันก็ทรมานมะน้อย ยังไงก็อย่าท้อ ครับ
26 มิถุนายน 2552 22:00 น. - comment id 1005810
ยังเจ็บไม่พอจะขออีกสักที ประมาณนี้ป่ะคะ
27 มิถุนายน 2552 01:28 น. - comment id 1005876
ขอบคุณสำหรับกำลังใจทุกท่านนะครับ ผมสบายดี แต่งกลอนลับปากกาเล่นๆ มิได้เป็นตามเนื้อความ เป็นกวิตานุโลม เสริมแต่งเรื่องจากจุดเล็กๆ เพื่อให้เป็นเรื่องประโลมโลกย์ ถ้าเศร้าซะขนาดน้าน.. จมน้ำตาตัวเองตายไปแล้วล่ะครับ
27 มิถุนายน 2552 01:34 น. - comment id 1005878
คุณ ภาสุรีย์ ตอบมาเป็นกลอน ผมจะตอบเป็นกลอนไปนะครับ เพื่อเป็นการประลองเรื่องและเชิงกลอนไปในทีนะครับ สนุกๆ ดูทีว่าจะตอบเยี่ยงไร ---- แสนสุดซึ้งถึงที่สุดมนุษย์เอ๋ย ที่ไม่เคยเห็นมา ต้องมาเห็น คนกำลังตกที่ยากมากลำเค็ญ เพื่อนกลับเล่นซักทนายคล้ายจำเลย แทนที่จะถามสารทุกข์ปลุกปลอบใจ หรือไม่สน ไม่ว่าไร ให้วางเฉย นี่กลับซ้ำกระทบเทียบและเปรียบเปรย ว่าไม่เคยแห้งสักวัน หัวบันได อาจจะใช่หัวบันไดไม่เคยแห้ง แต่ขอแจงให้จะแจ้งแถงไข ว่าน้ำที่ราดรดล้น จนชุ่มไป คือน้ำใจหลั่งท้นปนน้ำตา มีน้ำใจให้สาว เขาไม่สน ใจเหงาหม่นเพราะจนใจ ไร้วาสนา เอาน้ำใจเทรดราด สาดพสุธา ต่าง ยถาฯ กรวดน้ำให้ใจอาวรณ์ และแผลเก่าหนหลังครั้งแต่เก่า ยังหลอนเตือนตัวเราเฝ้าหลอกหลอน เจ็บทุกครั้งตอนตื่นตาหรือว่านอน เพราะภาพก่อนย้อนกระหน่ำตำใจตน จึงบ้านแห่งหัวใจนี้ไม่มีแห้ง ทั่วทุกแห่งโชกน้ำตาดังห่าฝน กับน้ำใจอันไร้ค่าหลั่งมาปน เจ็บเหลือล้นก็ทนไป ..หัวใจเรา จะอกหักห่างกี่วันถามฉันเถิด รู้เราเกิดมาพร้อมกรรมทำมาเก่า จะตอบว่า หักทุกวันไม่บันเบา ต้องจับเจ่าเจ็บใจจุกทุกวันไป มีอะไรจะถามอีกหรือเปล่า.. ยินดีตอบน้องสาวถ้าสงสัย ยินดีให้ตอกย้ำ ความช้ำใจ เพื่อเจ็บใหม่ อีกครั้ง และอีกครั้ง
27 มิถุนายน 2552 05:14 น. - comment id 1005883
. Sorry for all the times I am inconsiderate Sorry for all the times I am never appreciate Sorry for the times I would neglect Sorry for the times I disrespect Sorry for whatever I did wrong Sorry for being too strong Sorry for not acknowledging you were right Sorry for always starting a fight Sorry for the times not showing true Sorry for not understanding you I will apologize till your anger ends Because I want you back my dear friend. Sorry! Sorry! Sorry! Bhasuri is very sorry Please apololgize; Otherwise I will cry Here, I will stay And cry till the end of my day If you don't say It is okay I am very sorry. My Thai poem will come. I am thinking but it's hard to concentrate becaue my heart is aching that I really hurt you now. Bhasuri
27 มิถุนายน 2552 05:45 น. - comment id 1005893
แหม พอเราเสียงเขียวหน่อย ถอยไปตังหลักไกลเชียว มามะ มาลุยกันต่อ
27 มิถุนายน 2552 07:56 น. - comment id 1005915
. ๐ สองครั้งแล้วถูกแกล้งให้ใจไหวหวั่น น้องน้อยนั้นมิยอมหรอกจะบอกให้ คืนเดือนแรมสามค่ำย้ำจิตใจ ที่คาดหมายป่วนน้องต้องกังวล ๐ เราอุตส่าห์เขียนกลอนฮาพาให้ขำ เพื่อตอกย้ำความเป็นมิตรสนิทสน ไม่ใช่เพียงเขียนคำหวานซ่านกมล แต่เพราะสนใจมอบตอบคืนแรมฯ ๐ ถ้าน้องเขียนเพียงว่า"น่าเห็นใจ" แล้วก็ไปช้อปปิ้งเพลินเดินให้แหล่ม หรือไปกินส้มตำหรือยำแหนม ป่านนี้แช่มชื่นพริ้มยิ้มสบาย ๐ แค่แซวนิดแซวหน่อยหนอยทำโกรธ ทำพิโรธโทษกันจนหวั่นไหว เดี๋ยวจะสาปอีกครั้งอย่างตั้งใจ เป็นอะไรเป็นไปไม่รอท่า ๐ นางมารร้ายเริ่มร่ายเวทย์วิเศษนึก โอมอะลึกกึกกืออะลือกือก้า ขอให้ใจแรมที่หักรักโรยรา มาเริงร่าอีกครั้งเข้าอย่างหนัก ๐ คราวนี้ให้มางงงวยรวยระรื่น มาชื่นมื่นหลงเราเฝ้าพร่ำรัก โอมมหาระรวยสวยเล่ห์เสน่ห์นัก ขอให้รักเรามากมากจากหัวใจ ๐ และขอบอกก่อนว่า ณ ครานี้ จะไม่มีการถอนคำสาปให้ ขอให้หลงรักภีร์สุราพาป่วนใจ กินไม่ได้นอนไม่หลับตราบวายชนม์ ... อยากมาแกล้งกันดีนัก ฮึ !!! ... .
27 มิถุนายน 2552 09:31 น. - comment id 1005949
. Don't angry, be happy na ka... .
27 มิถุนายน 2552 10:31 น. - comment id 1005994
โดนนางมารมุ่งร้ายหมายกระเพาะ สาปให้เดาะ แดดิ้นกินไม่ได้ จะส้มตำ ยำแหนม แนมอะไร ก็คล้ายๆ ว่าคอขื่นกลืนไม่เข้า ยังโดนสาป ซ้ำส่งให้นอนไม่หลับ ง่วงคอพับหลับไม่ง่ายได้แค่เหงา งุนงงง่อย ง่วงหงายตายแน่เรา ค่ำยันเช้าง่วงตาคล้ำ-ดำแพนด้า อันเราหรือคือชายชาติชาตรี - กลแค่นี้แก้ไม่ได้ก็อายหมา (อืมม์ แรง ไป แรงไป ..เปลี่ยนใหม่ เดี๋ยวโดนยกป้ายประท้วงอีก.. อิ อิ) - อันเราหรือคือชายชาติชาตรี กลแค่นี้แก้ได้ง่ายหนักหนา เราก็เป็นคนดีมีวิชา จึงแก้ผ้าเดินเข้าหาภาสุรีย์ (ฮั่นแน่.. คิดละสิ อย่าคิดมาก ๆ ) ผ้าโพกหัวนี้พี่โพกมานานนัก ถ้าไม่รักจะไม่มอบนวลฉวี เพื่อแลกกับมนตราภาคิณี ช่วยพี่ทีนะน้องขอร้องนาง ไม่ต้องถอนมนต์เสกใส่ให้รักหลง แต่ขอจงเสกเสริมเพิ่มสักอย่าง ให้รักใครได้รักตอบชอบทุกทาง ไม่ลาร้างเลิกกันจนวันตาย ว่าพลางทางในใจก็ใฝ่หา ถึงพอลล่า โฟร์-มด อดไม่ได้ แพนเค้ก เป้ย จีจ้า น่ารักจะตาย จิตมุ่งหมาย ปีใหม่ ก้อย ปอยก็ดี ส่วน ชัญญ่า หรือ ทาทา ก็น่ารัก ไม่อาจหักใจจาก อ้อย จอย พิ้งกี้ เนโกะแจ้มพ์ ก็แจ่มจ้าทุกนาที ถ้าน้องภีร์ฯ หลงกลเรา จะเหมาหมด.. คุ คุ .. ดูสิว่าจะหลงกลเราหรือไม่..
27 มิถุนายน 2552 10:47 น. - comment id 1006007
ขอไปคิดก่อนนะคะ ตามไม่ทัน คนอะไร... สงสัยภาสุรีย์แพ้แน่งวดนี้ อย่าเล่นเค้าแรงนะ เค้าอาย
27 มิถุนายน 2552 12:22 น. - comment id 1006065
. ๐ อันคำสาปโอมเพี้ยงเปรี้ยงเปรี้ยงไว้ คงจะไม่สามารถเพิ่มเสริมประสาน ดูซินี่ สาปให้ใจ ได้ชื่นบาน ยังมาวานขอสาปเพิ่ม..เห่อเหิมเหลือเกิ้นน... ๐ นางมารร้ายร่ายเวทย์มนต์เล่ห์กลเพิ่ม เป็นประเดิมวันนี้ที่เดินเหิน หันข้างซ้ายเห็นอะไรก็ไม่เพลิน ให้ขัดเขิน คิดถึงแต่หน้า ภาสุรีย์ ๐ เห็นทาทา ยังว่า เป็นหน้าเรา พอลล่าเศร้าแรมไม่สนเดินบ่นหนี ร่ำร้องหาแต่เรา..เศร้าฤดี จอย พิ้งกี้ ยังโอดรันทดใจ ยอมแพ้แล้วค่า นึกไม่ออกแล้วค่า... เค้ากลัว ... ยอมแพ้แล้วนะคะ ขอบคุณคุณคืนแรมค่ะที่มาต่อกลอนให้อ่านสนุกๆ
27 มิถุนายน 2552 12:28 น. - comment id 1006071
.
27 มิถุนายน 2552 12:29 น. - comment id 1006072
. .
27 มิถุนายน 2552 12:44 น. - comment id 1006082
. ยังโดนสาป ซ้ำส่งให้นอนไม่หลับ ง่วงคอพับหลับไม่ง่ายได้แค่เหงา งุนงงง่อย ง่วงหงายตายแน่เรา ค่ำยันเช้าง่วงตาคล้ำ-ดำแพนด้า .
27 มิถุนายน 2552 13:23 น. - comment id 1006110
. I don't know if this puppy has been vaccinated or not. Do you know, vet? วันนี้ว่างแล้วค่ะ หารูปทดลองแปะถล่มบ้านคุณคืนแรมให้ค่ะ
27 มิถุนายน 2552 14:22 น. - comment id 1006179
ราตรีนี้ยินดีต้อนรับคนเศร้า อยู่กับเราในความมืดที่สว่างไสว อยู่จนกว่าเจ้าจะสบายใจ เช้าวันใหม่มาถึงก็ดีเอง
27 มิถุนายน 2552 18:00 น. - comment id 1006471
โห..คุณDarkness_Hero เขียนอย่างนี้ภาสุรีย์ก็เป็นนางมารร้ายจริงๆ อ่ะดิ ภาสุรีย์ไม่ยอมหรอก เค้าไม่ชอบเป็นนางมาร เค้าชอบเป็นนางเอกง่ะ .. . . . พระ(ภา)สุรีย์ศรีให้แสงจ้านภาแจ่ม ถ้าคืนแรมวิโยคหนักรักมาร้าง ยามตะวันยาตราอุษาสว่าง ท้องนภางค์จะสวยสดและงดงาม ขอคืนแรมหอบใจร้าวเศร้าเพราะรัก ขึ้นมาพักบนดอยนี้มิมีช้ำ ความอบอุ่นเขาคิรีมีประจำ ช่วยกอบกำเก็บอุ่นไว้จนใจมา จะเก็บดาวที่บนดอยร้อยด้วยรัก แล้วทอทักร้อยเป็นพวงสรวงอุษา ขอรักเราอย่าเริดร้างจางเวลา ตราบจนกว่าฟ้าดินสิ้นมลาย จนกว่าเขาพระสุเมรุจักเอนอ่อน ศศิธรไม่คู่ฟ้าคราเดือนหงาย พระอาทิตย์แตกดับยับมลาย รักเราหมายคงมั่นนิรันดร ... ที่จริงภาสุรีย์จะเขียนอย่างนี้นะคะ ตั้งแต่แรก แต่กลัวกลัวถูกกระแหนะกระแหนว่า เขียนอย่างนี้ไปทั่วบอร์ด (เพราะคุณคืนแรมฯแอบนินทาเราไว้ เราทราบ เราแอบไปอ่านเจอ.. ) ดีกันจริงๆ นะคะ
27 มิถุนายน 2552 19:36 น. - comment id 1006545
ทำไมภาพไม่ขึ้น ขออนุญาติโพสต์ใหม่นะคะ (บ้านภาสุรีย์ไปหน้า 2) Don't be angry, be happy. Don't be sorry, it's really okay.
28 มิถุนายน 2552 10:33 น. - comment id 1006901
มาไม้อ่อนถอนใจ ไม่อาจแก้ คิดจนแย่แก้ไม่ตกกะปลกเปลี้ย ทำไงได้เมื่อโดนกล จนนัวเนีย คงต้องเสียเชิงชายตายน้ำตื้น เจอคำอ้อนอ่อนใจให้เคลิบเคลิ้ม กำเริบเหิมฮึกใจไม่อาจฝืน แข้งขาอ่อน ร้อนใน ดังไฟกลืน แทบจะยืนยั้งไม่ได้ใจอาวรณ์ โอ้หรือเราต้องสิ้นคมลงตรงนี้ งงเต็มที่ "จังซี่ มันต้องถอน" จึงฝากคำถึงน้องภีร์ฯ พี่อ้อนวอน "ขอหลวงพี่สึกซะก่อน ค่อยอ้อนกัน" (เล่นมุกนี้ จะบาปไหมเนี่ย.. )
28 มิถุนายน 2552 11:43 น. - comment id 1006911
ตกลงตานี้ใครชนะคะ
28 มิถุนายน 2552 12:46 น. - comment id 1006948
ไม่มาแซวเรา เราแซวตัวเองก็ได้ อิ อิ --------------------- เห็นน้องภีร์ติดตามเฝ้าถามไถ่ แม่นผู้ได๋ เอ๊ย! ว่าใคร ชนะ-พ่าย ไม่อยากหักห้ำหั่นขอบรรยาย เรื่องมันคล้ายที่ครูสอนแต่ก่อนมา " ภาพคืนวันพระจันทร์พริ้มน้ำปริ่มเขื่อน ลงลอยเลื่อนเรือรักนักภาษา นั่งท้าวแขนบรรสานขานสักวา ชนะกลอน แพ้ตาจึงปราชัย" เป็นคำกลอนครู "นิภา บางยี่ขัน" ที่ครูท่านเขียนไว้นาน คนขานไข เป็นวรรคทองวรรคที่ซึ้งถึงดวงใจ อ่านเมื่อไรใจซ่านสะท้านทรวง หากน้องภีร์ฯ อยากได้ชัยชนะ พี่ก็จะละให้ไม่ห้ามหวง ให้ชนะกลอนไปได้ทั้งปวง แต่ยังห่วง ภีร์สุราจะปราชัย ด้วยตาพี่นี้แสนคม โต-กลมดิก ตาพี่ติ้ก (เจษฎาพร) ก็ไม่แม้นแทนเทียบได้ มองทีไร คมปราดบาดหัวใจ ระวังไว้จะแพ้ตานะ ภาสุรีย์ ที่ว่ากลมกลมใสในเปลือกตา มองมองมา หัวตาห่างหางตาชี้ มองคล้ายหล่อ แต่พอมองชัดอีกที คล้ายอาตี๋หน้าปากซอยขายหอยทอด..
28 มิถุนายน 2552 12:53 น. - comment id 1006957
โอย...ภาสุรีย์ตามไม่ทันจริงๆค่ะ คุณคืนแรมฯ ทำไมมุกตลกมากอย่างนี้ นับถือจริงๆค่ะ ภาสุรีย์ไม่เคยต่อกลอนกับใครสนุกอย่างนี้ค่ะ
28 มิถุนายน 2552 13:22 น. - comment id 1006980
-------- ไหนต่อกลอน? เห็นแต่นอนขำกลิ้งๆ ไม่เข้าใจเจ้าจริงๆ มาไม้ไหน หรือไม้ตาย เคล็ด "กระบี่อยู่ที่ใจ" เลยไม่ใช้ มือเขียนกลอนแค่นอนกลิ้ง
28 มิถุนายน 2552 13:48 น. - comment id 1006997
ตายละวาถ้าไม่ต่อก็จอดแน่ ไม่อยากแพ้ตาห่างห่างหางตาชี้ แต่ไม่รู้จะต่อไปอย่างไรดี ใช้กระบี่คู่ใจหมายที่ทรวง นอนขำกลิ้งแทบม้วยรวยขำขัน กลอนเมามันคงแพ้พ่ายแบบหายห่วง คราวต่อไปชนะใสไม่ช้ำทรวง ทะลุทะลวงทะลุ่มทะลุยถล่มทลาย