ล่วงผ่านแล้ว...คงเพียงอดีต

พัทธวรรณ

คำเคยบอก...ยอกย้ำ...จำฝังจิต
ทุกคราวคิด...แสนเหว่ว้า...น้ำตาไหล
คะนึงคน...เคยห่วงหา...ยื่งอาลัย
โอ้ตีนไกล...พาหัวใจ...ให้ไกลตาม
หายใจเข้า...หายใจออก...มันปวดแปลบ 
ยิ่งสันต์แสบ...ยามสะกิด..ต้องพิษหนาม
รักแสนรัก...ให้หนักหน่วง...ทุกห้วงยาม
เมื่อไหร่ความ...คิดถึงจึ่ง...บรรเทา
แม้จะเหลือ...เพียงอดีต..คอยกรีดกร่อน
ดั่งไฟฟอน...คอยเริงรุม...สุมเชื้อเผา
ณ.วันนี้...แม้ไม่มี...คำว่าเรา
คงเหลือเพียง...รอยความเหงา...เคล้าน้ำตา
แต่ภาพคุณ...ไม่มีเลือน...ไปกับกาล
จะวันวาร....วันนี้...หรือวันหน้า
ยังรักคุณ...ดั่งดวงใจ ...ปานแก้วตา
ถึงวันลา....จะก้มหน้า...รับความจริง				
comments powered by Disqus
  • ฉางน้อย

    22 มิถุนายน 2552 20:03 น. - comment id 1003820

    พิษใดไหนเล่าจะร้ายแรงยิ่งกว่าพิษแห่งความคิดถึง 
    
    พูดแล้ว ก็คิดถึง เฮ้ออออออ46.gif65.gif74.gif
  • สมควร บุญปลีก

    23 มิถุนายน 2552 03:56 น. - comment id 1003984

    พอใช้
  • ใจปลายทาง

    23 มิถุนายน 2552 21:59 น. - comment id 1004457

    เข้าใจ เข้าใข รู้สึกได้ถึงความคิดถึง
    
    36.gif36.gif
  • ;'[

    27 มิถุนายน 2552 17:59 น. - comment id 1006469

    ใครเคยอกหัก ลองอ่านดูนะ
    มีชายหญิงคู่หนึ่งรักกันมาก คบกันมา 3 ปี ทั้ง 2 ตกลงจะแต่งงานกัน
    เมื่อกำหนดวันเรียบร้อย ฝ่ายชายเองก็รอคอยวันที่จะแต่งงาน
    ต่อมาไม่นานฝ่ายชายรู้ข่าวว่า คู่รักของตนแต่งงานกับคนอื่นอย่างกะทันหัน
    โดยฝ่ายหญิงเองก็เต็มใจ ไม่ได้ถูกบังคับแต่อย่างใด
    เมื่อได้ทราบข่าว เขาทั้ง งง และ เสียใจ มาก
    ร้องไห้ไม่กินไม่นอน ไม่นานก็ป่วยหนักเพราะตรอมใจ
    
    เวลาผ่านไป ฝ่ายชายป่วยหนักขึ้นเรื่อยๆไปหาหมอเท่าไหร่ก็ไม่ดีขึ้น
    ขณะที่นอนซมอยู่ที่บ้านนั้น มีหลวงตาแก่ๆผ่านมา
    เมื่อมาถึงหลวงตาหยุดอยู่ที่หน้าบ้าน แล้วมองเข้าไปในบ้านจึงเคาะประตู
    เด็กรับใช้ออกมาเปิดประตูพบว่า เป็นพระ จึงบอกว่า ไม่ทำบุญนิมนต์ข้างหน้า
    หลวงตายิ้มอย่างมีเมตตาแล้วพูดว่า อาตมาไม่ได้มาบิณฑบาต
    ในบ้านมีคนป่วยใช่มั้ย อาตมาพอมีความรู้ทางด้านการแพทย์นิดหน่อย
    ไม่รู้จะพอช่วยได้รึปล่าว เด็กรับใช้ได้ฟังก็อึ้งแต่ก็บอกว่าตัดสินใจเองไม่ได้
    ต้องขอไปถามเจ้านายก่อน เด็กรับใช้เดินเข้าไปในบ้านถามเจ้านาย
    เจ้านายตอบอย่างตัดรำคาญว่าอยากเข้ามา ก็เข้ามา!
    
    เมื่อหลวงตาเข้าไปพบที่ห้องนอนพบว่า
    ชายคนดังกล่าวนอนอย่างหมดอาลัยตายอยากอยู่บนเตียง
    สีหน้าซีดเซียว ร่างกายซูบผอมประหนึ่งครึ่งคนครึ่งศพ
    เด็กรับใช้นำน้ำมาถวายหลวงตา พร้อมจัดเก้าอี้ถวายข้างๆเตียงของชายคนนั้น
    หลวงตายิ้มแล้วพูดว่าอาการหนักเลยนะ
    ชายคนนั้น นิ่งเงียบไม่สนใจในสิ่งที่หลวงตาพูด
    หลวงตาตรวจอาการพอเป็นพิธี จึงกล่าวว่า โทรมมากเลยนะ
    ชายคนนั้นไม่สนใจ หลวงตาบอกว่าไม่เชื่อ ลองมองที่กระจกสิ
    ชายคนนั้นไม่สนใจ แต่ขณะที่หางตาชายไปที่กระจกแต่งตัวในห้องนอน
    เขามองเห็นภาพของคนที่รักอยู่ในนั้น ไม่นานภาพของคนรักก็ค่อยๆจางหายไป
    กลายเป็นภาพทิวทัศน์ชายทะเล
    
    ที่ชายทะเลแห่งนั้นเงียบสงบ ไม่มีคนผ่านไปมา
    ขณะที่ชายคนที่ป่วยนั้น มองภาพในกระจกด้วยความสนใจนั้น
    เขาพบว่า มีศพหญิงสาวนอนเปลือยกายอยู่ที่ชายหาด
    เวลาผ่านไปสักครู่ มีชายคนหนึ่งเดินผ่านมา
    เขามองเห็นศพหญิงคนนั้นด้วยความรังเกียจ แล้วเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว
    ต่อมาพักใหญ่มีชายอีกคนหนึ่งเดินผ่านมา เขามองเห็นศพนั้น
    เขาสงสารจึงถอดเสื้อนอกออกมาคลุมร่างของหญิงคนนั้น แล้วเดินจากไป
    พักใหญ่ๆอีกเช่นกัน มีชายอีกคนเดินผ่านมา
    เขาพบคนนอนมีผ้าคลุมอยู่ จึงเปิดออกดู เมื่อพบว่า เป็นศพ
    ด้วยใจสงสาร จึงจะฝังให้เรียบร้อย แต่ก็ไม่มีเครื่องมือจะขุด
    เขาจึงตัดสินใจใช้มือทั้ง 2 ข้างๆ ค่อยๆกอบทรายขึ้นมา
    เขาทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนเย็น พอได้หลุมใหญ่พอสมควร
    จึงได้ฝังศพผู้หญิงคนนั้นเรียบร้อยแล้วจากไป
    
    จากนั้นภาพในกระจกก็เปลี่ยนเป็นภาพของศพหญิงคนนั้น
    และก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นภาพของหญิงคนรัก เขาได้เห็นก็ตกใจ
    พอสักพัก ก็ปรากฏเป็นภาพชายคนที่ 2
    แล้วก็ค่อยๆจางหายไป เหลือแต่เงาของตัวเองในกระจก
    
    ทันใดนั้นหลวงตาพูดว่า ทีนี้เข้าใจรึยัง ศพนั้นคือคู่รักของโยม
    ชายคนที่ช่วยฝังศพเธอ ผูกวาสนากับเธอหนึ่งชาติ
    ชาตินี้เธอเลยแต่งงานกับเขา ส่วนโยมช่วยคลุมศพเธอ
    จึงผูกวาสนา 3 ปี ตอนนี้ครบ 3 ปี วาสนาสิ้นแล้วก็ต้องจากกัน
    
    เมื่อชายคนนั้นฟังจบก็กระอักเลือดออกมา เด็กรับใช้ตกใจมาก
    หลวงตายิ้มแล้วบอกว่า โยมรอดแล้ว เมื่อกี้โยมกระอักเลือดเอาเลือดเสียออกมาแล้ว
    ต่อมาไม่นานชายคนนั้นก็ได้ออกบวชในที่สุด
    
    ^_^ คนเราเจอกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ความสัมพันธ์ พ่อ , แม่ , พี่ , น้อง ,
    ญาติ , เพื่อน , ศัตรู , คนรัก ฯลฯ ไม่ใช่ของเลื่อนลอย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน