กระ ลาแล้วจำใจ...........จรจาก ถาง จำพรากจากลา.........อาสัญ ดอก รักร่วงหล่นพื้น...........มิพัน ผูกเอย ไม้ เจ้าเอยจำห่าง..............รักจาง จากลา กล่าวอำลา ลาก่อน รักในฝัน คงสักวัน สูญสิ้น เป็นผุยผง จะมิลืม น้อยนิด จิตบรรจง นุชนง จำจด อยู่ข้างใน ที่เคยรัก เคยห่วง ให้สูญสาบ มโนภาพ ลางเลือน ให้จางหาย เคยยอกเย้า กระเซ้าเล่น อยู่มิวาย ก็กลับกลาย เลือนลาง ไปต่อตา มาครานี้ ขอจาก ด้วยใจรัก จูบที่พักตร์ ด้วยรัก เป็นอักษร กอดแนบอก หัวใจ ยิ่งร้าวรอน อรชร จะลืมรัก ได้อย่างไร แต่คนเรา ทางเดิน ที่แตกต่าง ความไกลห่าง นำพา ให้ใจหาย ต่างคนมี ทางเดิน ดำเนินไป มิอาจให้ บรรจบ มาพบกัน ท้ายที่สุด หยุดรัก จะดียิ่ง ทิ้งทุกสิ่ง รอยทาง ในความฝัน เก็บทุกสิ่ง ซ่อนใจ ชั่วนิรันดร์ ไม่มีวัน ได้พบ ประสบเจอ บทสุดท้าย ขอกล่าว คำอาลัย แม้จากไกล ใจยัง ห่วงเสมอ โปรดดูแล ตัวเอง ทุกสิ่งเจอ ขอให้เจอ สิ่งดี ตลอดไป............
5 มิถุนายน 2552 11:22 น. - comment id 995243
พบแต่สิ่งดีๆค่ะ
5 มิถุนายน 2552 11:23 น. - comment id 995244
5 มิถุนายน 2552 12:17 น. - comment id 995252
ตามมาเชียร์จ้า
5 มิถุนายน 2552 14:15 น. - comment id 995309
ป้าด...........ดีใจขนาด เร้ย พี่ๆที่น่าฮัก มาเชียร์....... กราบขอบคุณ แนบอกโลด
5 มิถุนายน 2552 15:45 น. - comment id 995368
6 มิถุนายน 2552 01:13 น. - comment id 995701
เพราะดีครัฟ เหมาะกะอารมผมมากเลย T_T
6 มิถุนายน 2552 15:26 น. - comment id 995941
ยอดเยี่ยมมากครับ เพียงปรากฏลมพริ้วเป็นริ้วผ่าน เรื่องวันวานผ่านไปทำใจหาย เรื่องของเธอเป็นอีกเรื่องที่มลาย ปล่อยให้หายไปลมข่มใจลืม
6 มิถุนายน 2552 17:42 น. - comment id 996009
ขอยคุณ คุณลมแห่งความเศร้า และคุณบอมค่ะ กลอนคุณยอดเยี่ยมเช่นกันค่ะ