..........สายเกินไป............. เพราะตอนนั้นยังเด็ก ยังเล็กนัก ไม่รู้จักความรักเป็นไฉน คุยเล่น หยอกล้อ งั้น ๆ ไป เพราไม่เคยใส่ใจ...จะให้ผูกพัน กว่าจะรู้ใจตัวก็สายไปแล้ว หายเงียบไร้วี่แววแสนโศกศัลย์ เพราะต่างฝ่ายต่างมีคนสำคัญ ทั้งที่ใจสองเรานั้นไม่ยินดี จวบจนได้บังเอิญเจออีกครั้ง เราสองต่างเจรจาพาสุขี รู้จิตใจในตอนนั้นของกันดี แต่สิ่งที่ย้อนไม่ได้....คือเวลา ยิ่งได้คุย ได้พบกัน นานวันเข้า รักของเรากลับว่างเปล่าเศร้านักหนา เพราะไม่อาจสลัดทิ้งซึ่งสัญญา ที่มีค่า...ได้ให้ไว้..คนใกล้ตัว
ผีเสื้อโบยบิน 2 มิ.ย. 2552 00:27 น. - ID 126394 
675
1
0
2 มิถุนายน 2552 11:07 น. - comment id 993660
อยู่กับความจริง ดีที่สุดแล้ว ครับ มาเป็นกำลังใจ ครับ
3 มิถุนายน 2552 23:24 น. - comment id 994430
พยายามอยู่ค่ะ พยายามที่จะต้องอยู่กับความจริง ณ ปัจจุบันให้ได้ กำลังใจที่ให้มาก็คงจะทำให้สามารถทำใจได้เร็วขึ้น ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
11 มิถุนายน 2552 15:31 น. - comment id 998197
สวัสดีครับคุณผีเสื้อโบยบิน...บทกลอนให้ความรู้สึกงดงาม เป็นกำลังใจครับ...
18 มิถุนายน 2552 13:35 น. - comment id 1001725
สวัสดีค่ะคุณติตรากร ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ ว่าแต่ชื่อคุณคล้ายกับของผีเสื้อฯมากเลยค่ะ ของผีเสื้อฯ ติรติรา จิรัฐติกร ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
