จดหมายปริศนา?

ภัทราภา

เอื้อมมือเปิดล็อกเกอร์เผลอมองเห็น
ดูเหมือนเป็นจดหมายร่ายคำขาน
ถูกซ่อนอยู่มุมตู้ไม่รู้กาล
สีชวนหวานชอมกลิ่นรินน้ำปรุง
ตัดสินใจเอื้อมมือเข้าไปหยิบ
อยากพินิจอักษรที่ซ่อนสุง
ค่อยค่อยเปิดจดหมายอย่างทำรุง
ด้วยจิตมุ่งเนื้อหาว่าถึงใคร
ข้างในซองจดหมายมีกระดาษ
ดูสะอาดจับตาถูกพับใส่
ดอกไม้แห้งถูกซ่อนไว้ข้างใน
สื่อถึงใจที่รักสลักลง
คลี่กระดาษออกแล้วจึงเห็นว่า
ทุกบรรทัดตรึงตราดังประสงค์
ลายมือสวยงดงามเส้นธำรง
เหมือนบรรจงเรียงร้อยค่อยค่อยไป
ในกระดาษเนื้อหาเป็นดังนี้
ด้วยใจพี่รักน้องจองได้ไหม
แอบมองอยู่ตั้งนานรานฤทัย
กลัวหนุ่มใดเทียวล่าคว้าไปกิน
หวังว่าเธอคงมีใจเหมือนกับฉัน
เราพบกันหน้าตึกที่หอศิลป์
เธอดินมากับเพื่อนเพลินยุพิณ
ใจฉันบินลอยล่องดั่งต้องมนต์
พออ่านถึงตอนนี้เริ่มคิดออก
ใจกระชอกเต้นแรงแทบหลุดหล่น
สุดดีใจปรามปลื้มลืมร้อนรน
ใบหน้าคนแอบรักชักลอยมา
ก้มหน้าอ่านจดหมายอีกครั้งหนึ่ง
เธอถามซึ้งแล้วรักบ้างไหมหนา
ฉันแอบตอบในใจเกินอัตรา
เธอเขียนว่าถ้ารักเจอตึกเดิม
เหลือบรรทัดสุดท้ายคล้ายหมดสิ้น
เขียนเพลงพิณบทรักมาช่วยเสริม
บอกรักน่ะส่งถึงน้องคนเดิม
แล้วเขียนเพิ่มชื่อจริงหญิงนั้นมา
ขาทรุดฮวบปวดร้าวเข้าถึงจิต
เพียงจดหมายส่งผิดเท่านั่นหนา
ไม่ได้ส่งถึงคนชื่อ ภัทราภา
คนที่ว่าล็อกเกอร์ข้างทางถัดไป