มิอาจยั้งหยุดสวาทที่คาดคั้น กระทั่งวันฟ้าสิ้นธรณินทร์ถม ม่านฟ้ามิดปิดฟากพรากภิรมย์ มิอาจจมอารมณ์รักสักคราวครา กระนั้นหรือกับใจภักดิ์สลักซึ้ง ที่ประหนึ่งถวายใจไร้เดียงสา เป็นเช่นไพร่กระฏุมพีที่บูชา กระนั้นหนายังด้อยค่าธุลีดิน แค่กำเนิดเกิดกายไร้สิ้นทรัพย์ ถูกถมทับถ้อยทรามเจ้าหยามหมิ่น กระไรนักหรือหนอลออจินต์ สักหยดรินพอกำซาบอาบห้วงทรวง หรือเกิดกายหมายดับกับต่ำต้อย มิอาจสอยหยาดฟ้ามาห่วงหวง กระไรหรือหากความรักผู้ทั้งปวง จะอาจล่วงพ้นภวังค์ฝั่งน้ำใจ... ...แบบว่า...
24 พฤษภาคม 2552 20:22 น. - comment id 989469
รัก...กระนั้นหรือ ใจ...คือความภักดิ์ แวะมาอ่านงานงาม ๆ ครับ
24 พฤษภาคม 2552 20:31 น. - comment id 989482
ใช่เลยครับคุณอรุโณทัย....มาอ่านกลอนของคนเศร้า..ต้องทำใจนะครับ..อิอิ
24 พฤษภาคม 2552 20:59 น. - comment id 989488
ขอรอต่อกลอนเป็นคนสุดท้ายดีกว่า แบบว่าเป็นแค่ดอกหญ้าเลยไม่กล้าอาจเอื้อม....
24 พฤษภาคม 2552 22:08 น. - comment id 989497
กระนั้นซี มีชนชั้น ที่กั้นขวาง ระหว่างทาง แห่งความเชื่อ เหลือกระสาย ใยอิทธิพลความคิดติดจนตาย มากั้นกายรักกันกระนั้นซี มาเยี่ยมครับ คุณจอมปราชญ์ฯ ครับ
25 พฤษภาคม 2552 00:26 น. - comment id 989504
มิอาจยั้งหยุดสวาทที่คาดคั้น กระทั่งวันฟ้าสิ้นธรณินทร์ถม ม่านฟ้ามิดปิดฟากพรากภิรมย์ มิอาจจมอารมณ์รักสักคราวครา กระนั้นหรือกับใจภักดิ์สลักซึ้ง ที่ประหนึ่งถวายใจไร้เดียงสา เป็นเช่นไพร่กระฏุมพีที่บูชา กระนั้นหนายังด้อยค่าธุลีดิน แค่กำเนิดเกิดกายไร้สิ้นทรัพย์ ถูกถมทับถ้อยทรามเจ้าหยามหมิ่น กระไรนักหรือหนอลออจินต์ สักหยดรินพอกำซาบอาบห้วงทรวง หรือเกิดกายหมายดับกับต่ำต้อย มิอาจสอยหยาดฟ้ามาห่วงหวง กระไรหรือหากความรักผู้ทั้งปวง จะอาจล่วงพ้นภวังค์ฝั่งน้ำใจ... . . น้องมิใช่ดอกฟ้่ามิกล้าเอ่ย แต่ก่อนเคยรักพี่ฤดีหลงใหล รักภักดีเทิดทูนพี่มากกว่าใคร แต่พี่ใยไม่เห็นค่าพาระทม พี่มีคนที่รักมากมายแล้ว โอ้ดวงแก้วชอกช้ำจำขื่นขม จะยากดีมีจนไม่ตรอมตรม น้องชื่นชมพี่เป็นชายที่ใจดี ไม่เคยหยามกำเนิดเกิดจากไหน น้องนั้นไซร้เกิดจากดินไม่คิดหนี ความยากจนขัดสนนั้นมากมี อย่ามองที่ค่าเงินตรากว่าหัวใจ เห็นพี่เศร้าเหงาหงอยละห้อยหา ถึงดอกฟ้าน้ำตาน้องต้องหลั่งไหล น้องเป็นเพียงดอกหญ้าขอลาไกล หลีกทางให้ทุกคนพ้นความรำคาญ ขอให้พี่และที่รักมีความสุข อย่าได้ทุกข์สุขใจสนุุกสนาน น้องยังคงรักพี่แม้ใจร้าวราน รักตราบนานสาบานฟ้าดินแม้สิ้นใจ....
25 พฤษภาคม 2552 00:47 น. - comment id 989505
htt
25 พฤษภาคม 2552 00:57 น. - comment id 989509
25 พฤษภาคม 2552 07:33 น. - comment id 989531
สิ้นสวาทตัดขาดยากลำบากยิ่ง ตั้งมั่นจริงยังมีที่หวั่นไหว ยิ่งหมกมุ่นยิ่งขุ่นเคืองเรื่องหัวใจ เศร้ากระไรรักเอยแค่เคยพบ กระนี้นี่เอง อิอิ
25 พฤษภาคม 2552 08:32 น. - comment id 989559
อะหวานนนนนนนนน
25 พฤษภาคม 2552 09:41 น. - comment id 989578
แบบว่า.. หวานนนนน..
25 พฤษภาคม 2552 14:26 น. - comment id 989600
อย่าเก็บเขาเอาใว้ให้ปวดร้าว จงมองดาวบนฟ้าที่สว่างไสว ยังมีอีกนับล้านดวงบนฟ้าไกล ที่รอให้ท่านคว้ามาข้างกาย คนที่เขามองคนที่สินทรัพย์ ยามหมดทรัพย์เขาก็คงจะหนีหาย แต่หากคนที่รักด้วยใจกาย แม้ต้องตาย...ยังเคียงคู่ ตราบสิ้นกาล
25 พฤษภาคม 2552 12:07 น. - comment id 989608
คุณ ดอกญ้า 7 จุด 3,5-7 อาจยั้งหยุดสวาทที่คาดคั้น กระทั่งวันฟ้าสิ้นธรณินทร์ถม ม่านฟ้ามิดปิดฟากพรากภิรมย์ มิอาจจมอารมณ์รักสักคราวครา กระนั้นหรือกับใจภักดิ์สลักซึ้ง ที่ประหนึ่งถวายใจไร้เดียงสา เป็นเช่นไพร่กระฏุมพีที่บูชา กระนั้นหนายังด้อยค่าธุลีดิน แค่กำเนิดเกิดกายไร้สิ้นทรัพย์ ถูกถมทับถ้อยทรามเจ้าหยามหมิ่น กระไรนักหรือหนอลออจินต์ สักหยดรินพอกำซาบอาบห้วงทรวง หรือเกิดกายหมายดับกับต่ำต้อย มิอาจสอยหยาดฟ้ามาห่วงหวง กระไรหรือหากความรักผู้ทั้งปวง จะอาจล่วงพ้นภวังค์ฝั่งน้ำใจ... . . น้องมิใช่ดอกฟ้่ามิกล้าเอ่ย แต่ก่อนเคยรักพี่ฤดีหลงใหล รักภักดีเทิดทูนพี่มากกว่าใคร แต่พี่ใยไม่เห็นค่าพาระทม พี่มีคนที่รักมากมายแล้ว โอ้ดวงแก้วชอกช้ำจำขื่นขม จะยากดีมีจนไม่ตรอมตรม น้องชื่นชมพี่เป็นชายที่ใจดี ไม่เคยหยามกำเนิดเกิดจากไหน น้องนั้นไซร้เกิดจากดินไม่คิดหนี ความยากจนขัดสนนั้นมากมี อย่ามองที่ค่าเงินตรากว่าหัวใจ เห็นพี่เศร้าเหงาหงอยละห้อยหา ถึงดอกฟ้าน้ำตาน้องต้องหลั่งไหล น้องเป็นเพียงดอกหญ้าขอลาไกล หลีกทางให้ทุกคนพ้นความรำคาญ ขอให้พี่และที่รักมีความสุข อย่าได้ทุกข์สุขใจสนุุกสนาน น้องยังคงรักพี่แม้ใจร้าวราน รักตราบนานสาบานฟ้าดินแม้สิ้นใจ.... . . กระไรหนอความสุขช่างปลุกปั้น ให้สรวลวันสร่างคืนยื่นฝันใฝ่ เกิดตำนานกาลรักสลักใน หรือกระไรเกลื่อนคว้างกลางมณฑล ศิขเรศเขตคามมิปรามได้ ส่งฤทัยถึงหากฟากไกลพ้น เถลิงสุขประคองทาบนภาดล ทั่วสกลจะอ่วมรักสลักทรวง.. ...แบบว่า
25 พฤษภาคม 2552 12:11 น. - comment id 989610
คุณ คนกุลา กระนั้นซี มีชนชั้น ที่กั้นขวาง ระหว่างทาง แห่งความเชื่อ เหลือกระสาย ใยอิทธิพลความคิดติดจนตาย มากั้นกายรักกันกระนั้นซี . . กระนั้นหนาภาษารักมาทักท้วง ดุจจะล่วงตกบ่วงที่ล่อนี้ ล่วงเลยจนจะหมดใจไร้ฤดี แต่เหลือที่ครองรักกัน.....เพราะชั้นชน.. ...ชีวิตมันเศร้าครับ
25 พฤษภาคม 2552 12:38 น. - comment id 989615
พี่เพียงพลิ้ว สิ้นสวาทตัดขาดยากลำบากยิ่ง ตั้งมั่นจริงยังมีที่หวั่นไหว ยิ่งหมกมุ่นยิ่งขุ่นเคืองเรื่องหัวใจ เศร้ากระไรรักเอยแค่เคยพบ . . ช่างหน้าเศร้าเรื่องราวของความรัก เจ้ามาทักมาทายให้อยากพบ หลายคราครั้งหวังมากอยากประสบ แล้วก็ลบเลือนไป..คล้ายบอกลา ...แบบว่า
25 พฤษภาคม 2552 12:40 น. - comment id 989616
คุญพิมญดา ...อะไรหวานหละจ๊ะ...กลอนหวานหรือหน้าหวาน..หุหุ
25 พฤษภาคม 2552 12:41 น. - comment id 989617
คุณภาสุรีย์ ..อีกคนหละ..หวานสู้น้ำตาลได้เป่า..หุหุ
25 พฤษภาคม 2552 13:22 น. - comment id 989645
เรื่องชนชั้นมันเป็นกระนั้นแหละ
25 พฤษภาคม 2552 14:11 น. - comment id 989666
ใช่ครับคุณโคลอน ...เกิดเป็นไพร่กระฎุมพีนี่มันน่าสงสารจริง ๆ นะครับ
25 พฤษภาคม 2552 16:23 น. - comment id 989705
คุณ Darkness_Hero อย่าเก็บเขาเอาใว้ให้ปวดร้าว จงมองดาวบนฟ้าที่สว่างไสว ยังมีอีกนับล้านดวงบนฟ้าไกล ที่รอให้ท่านคว้ามาข้างกาย คนที่เขามองคนที่สินทรัพย์ ยามหมดทรัพย์เขาก็คงจะหนีหาย แต่หากคนที่รักด้วยใจกาย แม้ต้องตาย...ยังเคียงคู่ ตราบสิ้นกาล . . เกิดเป็นชายชาตรีนี้แน่นอก ความเศร้าปรกคลุมใจน่าสงสาร คนเขาหมิ่นว่าต้อยต่ำย้ำอังคาร ยังลนลานตามง้อ..พ้ออยู่ใย... ...นะนะ..แบบว่า
25 พฤษภาคม 2552 17:30 น. - comment id 989733
กระนั้นหรือ..ขอรับกระผม
25 พฤษภาคม 2552 17:57 น. - comment id 989741
คุณก่องกิ่ง ฝนกระทบหลบกระทั่งระวังฝน กระนั้นคนไม่กระเทือนจะวิ่งหนี เมื่อลมแหวกกระแทกซ้ำกะย่ำยี กระทั้นที่จะวิ่งรน..เพราะฝนกระทำ..กระนั้นหือ ...แบบว่างงง...อิอิ
26 พฤษภาคม 2552 11:16 น. - comment id 990042
คิดเด็ดดอกฟ้า ต้องหาไม้สอย เน้อ เอาใจช่วย :) ในความกระเย้อกระแหย่ง อิอิ
26 พฤษภาคม 2552 22:00 น. - comment id 990397
...แวะมาอ่านกลอนคมๆ ครับ เยี่ยมเลย
29 พฤษภาคม 2552 19:07 น. - comment id 991998
มาช่วยปลอบให้ชีวิตพี่หายเศร้าค่ะ โอ๋ๆๆๆ อย่าเศร้านะคะพี่ชายที่แสนดีของเอิง กลอนเพราะดีจังเลยอ่ะค่ะ แต่ขอถามนิดนึงว่า วรรคที่แต่งว่า "เป็นเช่นไพร่กระฏุมพีที่บูชา" วรรคนี้มีความหมายว่ายังไงเหรอคะ