ยิ่งนานยิ่งสับสน เหมือนไร้ตัวตน เหมือนไม่มีความหมาย คาดหวังแค่เพียง เศษเสี้ยวของหัวใจ แต่สุดท้ายไม่ได้อะไร นอกจากความปวดใจ นอกจากน้ำตา....
19 พฤษภาคม 2552 08:50 น. - comment id 978033
ขอบคุณ คุณ..... ดีใจด้วยที่คุณทำใจได้แล้ว ถิงไร้ตัวตนในสายตาเขา แต่เขาก็สำคัญมากเสมอสำหรับเรา จริงมั๊ย.... ขอบคุณ คุณ พิมพ์แก้ว อาจต้องใช้เวลา สักพัก เพื่อรักษาแผลใจ สักวันเราคงทำใจ ได้ ใช่ไหม
18 พฤษภาคม 2552 15:28 น. - comment id 986803
เคยมีความรู้สึกแบบนี้เลยค่ะ ไร้ตัวตน ร้องไห้ทุกวัน แต่เมื่อทำใจได้และเข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้อุปสรรค เพราะตัดสินใจแล้วว่ารักมั่นคง เขาจะรักเราหรือไม่ ไม่เป็นไร แต่เราจะรักเขาตลอดไป จะไม่รักใครอีก ชีวิตก็มีความสุขขึ้นจริงๆ รักแท้ เป็นแบบนี้นี่เอง
18 พฤษภาคม 2552 19:40 น. - comment id 986943
เห็นด้วยกับความคิดเห็นแรกค่ะ ตอนนี้พิมก็รู้สึกสับสน เหมือนว่าตัวเองไม่มีตัวตนเหมือนคุณ เหนื่อยนะ กับการต้องเป็นคนที่ไม่มีสิทธิ์ ไม่รู้แม้แต่ฐานะของตัวเอง ไม่รุ้จะทำตัวยังไง ทำตัวไม่ถูก เหมือนทุกวันต้องอยู่ในมุมมืดมนของตัวเอง.....เพื่อมีลมหายใจอยู่ไปวันๆ
19 พฤษภาคม 2552 18:00 น. - comment id 987335
สวัสดีค่ะ สิ่งที่คาดหวังและควรคาดหวัง คือความสุข สุขจากการที่ได้ให้ สุขจากการที่ได้ห่วงใย สุขที่ได้รู้สึกดีดี เพียงแค่นี้ ถามว่ายากไหม เป็นสิ่งที่ยาก แต่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ เพียงแค่เลิกยึดติดเท่านั้นเองค่ะ ทำใจให้สบายและผ่อนคลาย สิ่งต่างๆเหล่านี้บอกเล่าไม่ได้ นอกจากจะเรียนรู้และเจอกับตัวเองค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ อยากให้ลองอยู่นิ่งๆบ้าง ที่เคยวิ่งไล่วิ่งตามวิ่งไขว่คว้า ให้หยุดซะ ถ้ามันใช่มันก็คือใช่ ถ้ามันไม่ใช่มันก็คือไม่ใช่ค่ะ
10 กรกฎาคม 2552 09:54 น. - comment id 1011345
กลอนโดนมากๆเลย คิดเหมือนกันนะคะ... ทำไมรักเราเริ่มจาก 0 ไปถึง 100 แต่เขากลับเริ่มจาก 100 แล้วถอยลงไปทุกที ยิ่งอยู่นานยิ่งเหมือน...ไร้ตัวตน เข้าไปทุกวัน... ....มันทรมานเหมือนกันนะ...