ขังรักเราเอาไว้จำใจขัง หลอนความหลังฝังใจจำใจหลอน รอนแรงเจียนขาดใจใจรอนรอน เงาสะท้อนเหงาสะท้านหลังม่านเงา ทรมานเพียงใดไม่เคยบ่น เพียรอดทนเพื่อผ่านม่านความเหงา เมื่อความรักทำร้ายทำลาย “เรา” กลายเป็นความโศกเศร้าเคล้าน้ำตา มัดหัวใจเอาไว้จงใจมัด หาเชือกรัดหัวใจจนใจหา มาพบตรวนโซ่ตรึงจึงหยิบมา พันหัวใจอ่อนล้าสารพัน จนใจจากจำเจ็บเก็บความรัก เพื่อผ่อนพักผู้แพ้แก่ความฝัน รักร้อนแรงรุมเร้าเผาโลกันต์ เคว้งคว้างคล้ายคลุกควัน...ฝันมายา สายโซ่ตรวนตรึงกระหวัดรัดจนแน่น มิได้แค้นหรือเค้นจะเข่นฆ่า ใส่กุญแจลั่นดาลกาลเวลา ถ่วงทะเลน้ำตา – ตัดอาวรณ์ !
15 พฤษภาคม 2552 09:21 น. - comment id 984994
ขอเอารักไปถ่วงน้ำด้วยคนครับ...ชีวิตมันเศร้า
15 พฤษภาคม 2552 09:25 น. - comment id 984995
พันธนาการใจให้ไกลจากความเจ็บ ความหนาวเหน็บในใจเกินทนไหว ขอหลบหลีกเลี่ยงไปให้แสนไกล ด้วยตรวนใจที่แข็งแกร่งและมั่นคง จะไม่มีจากนี้คนใจช้ำ ก้าวข้ามล้ำไม่ได้อีกความลุ่มหลง นับจากวันรักเธอฉันนั้นจบลง ขอปลดปลงถอยห่างเดินจากไป ................. สวัสดีค่ะ แวะมาส่งกำลังใจให้นะคะ