ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวดอยอินทนนท์มาครับ และผมรู้สึกประทับใจมากกับสิ่งที่ได้ พบแล้วได้เห็นที่นั่น พอถึงเชียงใหม่ปุ๊ปเรามุ่งหน้าไปจุดสูงสุดแดนสยามก่อนเลยครับ ไม่ผิดหวังครับ อากาศเย็น สบายมาก จริงๆแล้วไม่อยากเอาเรื่องราวพวกนี้มาวางไว้ แต่ผมอยากให้มันเป็นความทรงจำ เก็บมันเอาไว้ดูและระลึกถึงเสมอ...ว่าครั้งหนึ่ง ผมเคยพาใครสักคนที่ผมรักที่สุด ไปถึงจุดที่สูงที่สุดของเมืองไทย ใครสักคนที่เค้าอาจไม่รักผมเลย...สักนิดเดียว อยากเขียนอะไรใส่กระดาษแผ่นนึง เขียนไว้ให้คนหนึ่งที่เรารักเสมอ รวบรวม สายลม สายน้ำ แสงแดด ที่เราเคยพบเจอ เอาไว้ให้เธอ ได้อ่าน และได้สบายใจ หากเมื่อไรที่เธอเหงา และไม่มีใครเคียงข้าง หากเธอ อยู่ อย่าง อ้างว้าง และ หวั่นไหว หากเเธอ เหนื่อยล้า ณ ที่ แสนไกล หยิบกระดาษแผ่นนี้ขึ้นมา อ่านอีกสักที จำได้ไหมบนท้องฟ้าในคืนนั้น มีดวงดาว นับหมื่นนับพัน กระพริบถี่ จำขนมจีน น้ำเงี้ยว สองจาน ได้มั้ย คนดี ฉันจะเขียน เอาไว้ตรงนี้ ให้เธอเอง เธอจะรักฉันหรือไม่ไม่สำคัญ ไปตามความฝัน ให้ได้ นะ คนเก่ง บทเพลงแห่งความสุขบทนี้ จะบรรเลง ให้เธอทุกทุกครั้งเอง เมื่อเธอต้องการ...
11 พฤษภาคม 2552 14:38 น. - comment id 982723
ไม่ย้อมมมมม ไม่ยอม อิอิ
8 มิถุนายน 2552 12:48 น. - comment id 996624
ลืมเสียเถิดหัวใจที่เคยรัก คงลืมหนักใช่ไหมใจเจ้าเอ๋ย ลืมเสียเถิดที่รักอย่าร้างเลย หรือจะเผยตัวตนคนหลอกลวง ....เป็นกำลังใจให้นะ.......
20 กรกฎาคม 2552 08:06 น. - comment id 1016641
ฉันอาจเปลี่ยนโลกใหม่ให้สดสวย ฉันอาจช่วยใครใครให้สมหวัง ฉันอาจสร้างฝันตนจนเด่นดัง ฉันก็ยัง...มิได้..เปลี่ยนใจเธอ... เธออาจเป็นของใคร...ไม่ใช่ฉัน กลอนบทนั้น...จะย้ำเตือน...เพื่อนเสมอ ฉันยอมแพ้..และจากไกล...ไม่อยากเจอ ดีกว่าเพ้อ...เรื่อยไป...ให้เจ็บเอง