เนิ่นนาน เวลาวัน ก็ผันผ่าน แต่ทำไม ความร้าวราน ผลาญใจฉัน ยังคงอยู่ ไม่ลบหาย คลายตามวัน ที่ผ่านผัน เวียนเปลี่ยน ไม่หยุดลง ยังเห็นเธอ ในที่ เราเคยผ่าน ยังพบเธอ ในการณ์ น่าลุ่มหลง ยังเห็นภาพ เคลียเจ้า เคล้าอนงค์ ทำไมใจ ยังคง เฝ้าเว้าวอน รอยน้ำตา ยังรื้น บนใบหน้า ในอุรา ยังฝัง คำสมร จักษุข้า ยังเจอะเจ้า แม้ยามนอน อยากจะถอน หนามรัก ที่ปักทรวง
สาบนรสิงห์ 2 พ.ค. 2552 01:29 น. - ID 125573 
1627
3
0
2 พฤษภาคม 2552 09:25 น. - comment id 979872
รอยบอบช้ำยังจดจำย้ำในจิต ยากหยุดคิดจิตเพ้อละเมอหา เพียงสิ่งเดียวที่ช่วยได้คือเวลา ที่จะพาความบอบช้ำลบเลือนไป
2 พฤษภาคม 2552 09:41 น. - comment id 979877
เคยร้องไห้ แล้วมองกระจก ขี้เหร่จังเลยเนาะ สบายดีนะคะ
2 พฤษภาคม 2552 14:54 น. - comment id 979943
กับดวงใจดวงหนึ่งซึ่งแสนห่วง ยังหนักหน่วงแน่นหนักรักเสมอ ยังคิดถึงมากมายใจละเมอ ยังรักเธอรักมั่นนิรันดร
2 พฤษภาคม 2552 23:42 น. - comment id 980051
คุณ sincere ขอบคุณครับ หวังว่าเวลาคงจะช่วยได้นะครับพี่ เพียงพริ้ว ปกติกระจกก็ไม่ค่อยมองอยู่แล้วครับ
ว่าเข้าไปนั่น ขอบคุณครับ คุณ นรศิริ กลอนเพราะมากครับ ขอบคุณครับ
3 พฤษภาคม 2552 18:27 น. - comment id 980276
นี่แหละน๊า เค้าเรียกว่าความรักค่ะ กลอนเพราะมากนะคะ หากลับคม สงสัยแบมต้องอ่านหลายๆรอบแน่ค่ะ อิอิ แวะมาทักทายค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
