ทุก ๆ ครั้งที่นั่งลงเพื่อหาคำบรรยายความรู้สึกที่จะเขียนออกมาเป็นกลอน บางครั้งการ 'นึกคำ' ก็ช่างยากเย็น สิ่งที่รู้สึก ไม่อาจแทนด้วยคำพูด หรือบทกลอนไม่กี่บท และสิ่งที่เขียน อาจะไม่ตรงกับสิ่งที่คิดไปซะทั้งหมด ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ระหว่างบรรทัด.. คือข้อความที่คัดออกมาไม่ได้เป็นตัวหนังสือ หัวใจดวงเล็ก ๆ ที่มีขนาดเพียงแค่ฝ่ามือ แต่สิ่งที่อยู่ข้างใน คือสิ่งที่มากมายเกินกว่าจะเขียนออกมา ระหว่างตัวอักษร.. คือบทกลอนที่ไม่ได้เขียน เสียงที่ไม่ได้ยิน .... ที่พรั่งพรูออกมาอย่างช้า ๆ คือสิ่งที่อยากให้เธอได้รับรู้ตลอดมา เพียงหวังว่าซักวัน เธอจะได้รับรู้-รู้สึกถึงมัน --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
23 เมษายน 2552 11:24 น. - comment id 975979
สวัสดีค่ะ คะเป็นแบบนี้เหมือนกัน แต่บางครั้งก็พร่างพรูมาเลย เพราะขณะรู้สึก ก็จะเขียนออกมาค่ะ เขียนในสมุดบันทึก ยังไงๆ เค้าก็ได้อ่านอยู่ดีค่ะ เพราะเขียนหมดเล่มก็ให้อ่าน
24 เมษายน 2552 09:58 น. - comment id 976387
บางวันลองคิดเล่น ๆ เช่นร่างจดหมายบนคอมพิวเตอร์...พิมพ์ตกหล่นบ้าง... นึกอยู่ว่าน่าจะมีคนคิดลิ้งค์ความคิดกับคอมฯ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาพิมพ์และไม่มีปัญหาอย่างที่เคยเกิด แต่ก็นั่นแหละ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงตัวหนังสือที่ปรากฏหน้าคอมมันคงกลาดเกลื่อน ปะปนไปหมดเพราะเราไม่ได้คิดเรื่องเดียว...จริงไหม อิอิ :) มันคงต้องแย่กว่าเก่าแน่ๆ เลย..
24 เมษายน 2552 22:18 น. - comment id 976914
บางทีมือมันก็ตามความคิดตัวเองไม่ทัน จริงมั้ยครับ