ราชิกา

18 เมษายน 2552 21:05 น. - comment id 974354

**  อย่าท้อแท้  ชีวิต  ที่ผิดพลาด
ต้ององอาจ  เอาชนะ  ไม่ผละหนี
คงมีคน  เมตตา  คอยปรานี
ปลอบชีวี  ลบภาพ  คราบน้ำตา

**แม้นห่างกัน  แสนไกล  ส่งใจฝัน
สื่อสัมพันธ์  สุดเอื้อม  จะเชื่อมหา
ยื่นสองมือ  ฉุดให้  ไม่ร้างลา
พร้อมฟันฝ่า  ร่วมเรียง  คู่เคียงเงา...O

...บทกลอนเพราะมาก..โดนใจจัง...คุณเรไร..เป็นอย่างไรบ้าง...สบายดีมั้ยคะ...
..มาขอแจมกลอนนะคะ...

อีกาไร้รัก

18 เมษายน 2552 21:30 น. - comment id 974362

เจ๋งฮะ 

คนกุลา

19 เมษายน 2552 00:27 น. - comment id 974391

บางบาดแผลในใจใยลืมยาก
เหมือนยิ่งฝากแผลใหม่ให้ยิ่งช้ำ
ยิ่งอยากห่างช่างกระไรใจระกำ
ดั่งชักนำมาจบลงตรงแผลเดิม

.
เข้ามาอ่านบทกลอน อันแสนไพเราะ ครับ

พิมญดา

20 เมษายน 2552 12:15 น. - comment id 974716

เปงไร

อะอ่อนไหว

สบายดีนะคะ

ดูแลตัวเองด้วย

ลูกสาวค่าาา

20 เมษายน 2552 12:34 น. - comment id 974721

ความอ่อนไหวจะทำให้ใจเราแกร่งขึ้น และหยาดน้ำตาย่อมชะล้างฝุ่นผงที่บังความนึกคิดเราไว้

จงขอบคุณ “ความทรงจำ” ที่ช่วยย้ำเตือนว่า...

ผู้สูงอายุคนนี้ยังไม่เป็นอัลไซเมอร์ ! 

คิกๆ


 คิดถึงป๊ะป๋าน๊า  

เรรวน

20 เมษายน 2552 21:13 น. - comment id 974817

เพรง.พเยีย

22 เมษายน 2552 05:08 น. - comment id 975387

มาเหยาะเติมกำลังใจ...ให้นะคะ

somebody

22 เมษายน 2552 11:35 น. - comment id 975609

สวัสดีค่ะ
เอาพลังแห่งกำลังใจมาส่งค่ะ

ศศร

28 เมษายน 2552 22:12 น. - comment id 978542

คุณเรไร

ทุกข์อะไรนักหนา ละคะ 
เข้ามาชมบทกลอน
ยังแต่งได้ไพเราะเหมือนเดิมนะ 
คิดถึงเพื่อนทุกๆคน 

honey_n_alone
hi5

..สีน้ำฟ้า..

16 พฤษภาคม 2552 23:32 น. - comment id 986050

ยังวนเวียน ไขว่คว้า ตามหาฝัน
ทุกคืนวัน แปลกใหม่ ให้ค้นหา
เดี๋ยวก็รุ่ง พรุ่งนี้ ก้าวเข้ามา
สิ..ฟันฝ่า สร้างโลกสวย ไปด้วยกัน



เกือบจบไม่ลงแน่ะค่ะ บทนี้
แวะมาทักทาย  สวัสดีค่ะ