"รักระยะสุดท้าย"
กวีเดินดิน
เพราะความรัก ฉันจึงทน กับความทุกข์
นึกถึงสุข ฉันจึงรับ ไว้เสมอ
ถึงบางครั้ง ฉันก็อยาก ไปจากเธอ
แต่พอเจอ หน้าเธอ ก็สุขใจ
อารมณ์เสีย เธอก็มา ลงที่ฉัน
เริ่มนับวัน ว่าจะมี ไหมวันไหน
วันที่เธอ จะมองเห็น ความจริงใจ
ใครคนไหน กันแน่ ที่รักจริง
ฉันยืนส่อง กระจก มองอีกครั้ง
เราบ้าคลั่ง หรือความรัก ที่เข้าสิง
ช่างโง่เง่า เมารัก เสียจริงจริง
ควรเริ่มหยิ่ง ในศักดิ์ศรี ของตัวเอง
ตัดสินใจ ยืนมอง จ้องหน้าเขา
ไม่ต้องเอา ความรัก มาข่มเหง
ที่ผ่านมา ฉันเป็นคน โง่เง่าเอง
เพราะกลัวเกรง ว่าเธอ จะจากไป
แต่วันนี้ รักเรา ถึงจุดจบ
เพียงเริ่มคบ แต่ความรัก ไม่สดใส
คนต้องแยก ทางเดิน ความเป็นไป
เพราะหัวใจ รักเรา ถึงทางตัน
เดินมาถึง ระยะทาง ช่วงสุดท้าย
ถึงบั้นปลาย ความรัก ไม่สุขสันต์
ถึงกินยา ช่วยให้หาย ก็ไม่ทัน
หัวใจมัน ตายด้าน เกินเยียวยา