รอยรักซึ้ง...ตรึงหทัย...ให้หวนคิด รอยจุมพิต...ติดตรา...พาวาบหวาม รอยลูบไล้...ให้หลง...ทุกโมงยาม เหลือเพียงความ...อาลัย...ให้คำนึง.... แล้วพะวง...แห่งภวังค์...ก็บังเกิด ลอยเตลิด...ไร้ทิศด้วยคิดถึง รักหอม-หวาน...วันเวลา...ที่ตราตรึง รอยซาบซึ้ง...ตรึงอยู่ไม่รู้ลา จะลืมรัก...หักใจ...อย่างไรเล่า ทุกภาพเงา...ล้วนเล่ห์เสน่หา เคยครองสุข...ร่วมฝัน...ทุกบรรดา อนิจจา...กลกามแห่งความรัก เคยเคียงคู่...ชู้ชื่น...ทั้งตื่นหลับ กลับย่อยยับ...อับเฉา...เศร้าใจหนัก รักเคยหวาน...พาลขื่น...สะอื้นนัก นาวารัก...หักล่ม...จนจมไป ในพะวง...แห่งภวังค์...ดังฝันร้าว ทุกย่างก้าว...ร้าวราน...สะท้านไหว ใจเอ๋ยใจ...ใยท้อ...ใจหนอใจ เหตุไฉน...ใจแพ้...แค่กลกาม รู้ทั้งรู้...ท้ายสุด...หยุดที่ช้ำ เมื่อเพลี่ยงพล้ำ..ช้ำหมอง...ฤาต้องถาม ไม่มีหรอก...เหตุผล...บนนิยาม มีแต่ความ...หลงลืมที่ดื่มกิน ก็กลกาม...กลไก...ดั่งไฟผลาญ เพียงต้องการ...หล่อหลอมเพื่อดอมกลิ่น จึงเผลอตัว...น้อมเกศ...ทุกเจตจินต์ ถลาร่าง...จูบดินก็ยินยอม.
1 เมษายน 2552 07:55 น. - comment id 969384
อ่านแล้วเหมือนวิกเตอร์ไปแอบรักผู้อาวุโสเลย บอกแล้วให้รักเด็กหน่อยเพราะ วัยนี้ไม่มีหลงๆ ลืมๆ แน่นอน.. มีแต่งอน ๆ อิอิ แวะมาแซว ตอนเช้าๆ ก่อนเคารพธงชาติ..
1 เมษายน 2552 08:59 น. - comment id 969395
เช้านี้ผมโชคดีจังครับ ได้อ่านกลอนเพราะๆ ตั้งแต่เช้าเลย กลอนชุดนี้เขียนได้ดีมากเลยครับ ทั้งอารมณ์ ถ้อยคำ ความรู้สึก และที่สำคัญความหมายครับ ยอดเยี่ยมครับ ขอให้เป็นวันดีดีครับ
1 เมษายน 2552 09:04 น. - comment id 969397
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2118.html กลกามแห่งความรัก ฉันทนา กิติยพันธ์ ความรู้สึกนั่นหรือ เหงา อ้างว้าง โดดเดี่ยว เดินไปตามลำพังคนเดียว ไร้ แม้ใครยึดเหนี่ยว ล่องลอยคว้าง กลางน้ำเชี่ยว สาดแรงซัด สุดแรงซ้ำ อยู่ประจำ สุดหลีกหนี เป็นอย่างนี้ เจออย่างนี้ ชีวิตมันไม่มี ดีอะไร เจ็บ จนเกินเจ็บ ทุกข์ จนลืมทุกข์ ไม่ใช่ชีวิตแต่เป็นซากชีวิต ถึงมีร่าง แต่ก็ไร้ใจ ทุกสัมผัสแสดงให้ดู ว่ารู้สึก ลีลาเสน่หา เร่าร้อน ผอง ไฟไหม้ลาม กลกามแห่งความรัก เผามันเข้าไป ดวงใจที่รานร้าว แหลกยับเยิน จะชั่วจะดี จะชี้ยังไง ขึ้นอยู่กับใคร จะคิดไปเอง ฉันเป็นฉันเลือก เลือกทางฉันเอง ชีวิตเหมือนเพลง บรรเลงผิดคีย์ ดนตรี สิ่งที่ใฝ่และฝัน หวัง วาดไว้ ว่างเปล่า เป็นเพียงลมโชยมา บางเบา ที่เห็น ก็เป็นเหมือนเงา สิ่งที่เหลือ คือความเศร้า เก็บความคิด และความหวัง กับวันวาน จบเท่านี้ เกมแค่นี้ พอแค่นี้ ชีวิตมันก็ดี ที่สะใจ ดนตรี เจ็บ จนเกินเจ็บ ทุกข์ จนลืมทุกข์ ไม่ใช่ชีวิตแต่เป็นซากชีวิต ถึงมีร่างแต่ก็ไร้ ใจ ทุกสัมผัสแสดงให้ดูว่ารู้สึก ลีลาเสน่หา เร่าร้อน ผอง ไฟไหม้ลาม กลกามแห่งความรัก เผามันเข้าไป ดวงใจที่รานร้าว แหลกยับเยิน จะชั่วจะดี จะชี้ยังไง ขึ้นอยู่กับใคร จะคิดไปเอง ฉันเป็นฉันเลือก เลือกทางฉันเอง ชีวิตเหมือนเพลง บรรเลงผิดคีย์ ดนตรี สิ่งที่ใฝ่และฝัน หวัง วาดไว้ ว่างเปล่า เป็นเพียงลมโชยมา บางเบา ที่เห็น ก็เป็นเหมือนเงา สิ่งที่เหลือ คือความเศร้า เก็บความคิด และความหวัง กับวันวาน จบเท่านี้ เกมแค่นี้ พอแค่นี้ ชีวิตมันก็ดี ที่สะใจ... ............... ด้วยรักเข้าใจ
1 เมษายน 2552 10:00 น. - comment id 969414
มาชื่นชมกลกลอนค่ะ สบายดีมั๊ยคะ ไม่ค่อยเห็นลงกลอนเลย
1 เมษายน 2552 12:33 น. - comment id 969469
เยี่ยมคับผม อารมณ์รักละเมียดละไมดีแท้
1 เมษายน 2552 18:06 น. - comment id 969539
ยอดเยี่ยมครับ
1 เมษายน 2552 19:08 น. - comment id 969564
พี่ชายยยยยยย แบบนี้มีอะไรป่าวเนี่ยยยยยย
1 เมษายน 2552 22:04 น. - comment id 969590
ยามรัก เห็นแค่เงา ก็มีความสุขแล้วเจ้าค่ะ อิอิ
3 เมษายน 2552 15:09 น. - comment id 970050
คุณน้าไม่ซำบายหรือเปล่าคะ โดนกลกามของใครเล่นงานมาป่าวคะ เดี๋ยวให้ยาพาราช่วยจัดการให้ดีไหม
3 เมษายน 2552 19:21 น. - comment id 970160
ดีนะแค่กลไกกาม ไม่ใช่กลไกปืน ช่วงนี้ระวังลูกกระสุนดีๆนะผู้เฒ่า ว่าแต่...สาวที่จัดให้นะ ไม่สนหรือไงจ๊ะน้าจ๋า อิอิ
3 เมษายน 2552 19:59 น. - comment id 970174
อ่านแล้ว..กลกามกลไก ...ลึกซึ้งกินใจจังเลย