ไม่มีอะไรให้ค้นหา เรื่องราวในระหว่างเวลาที่สูญหาย เพียงบางสิ่งบางอย่างบางหัวใจ เลือนละลายไปกับเข็มนาฬิกา ไม่มีอะไรให้รอคอย ในความเลื่อนลอยที่ไร้ค่า หลุมพรางระหว่างเวลา พรากพา... หัวใจเดินทาง... ไม่มีอะไรให้ยื้อยุด ฉุด... ความรู้สึกที่เริ่มห่าง แม้กางกั้นเพียงม่านบาง แต่ก็สุดจะรั้ง... รักไว้ ไม่มีอะไรในความฝัน นอกจากนั่งนับวันฝันสลาย ไม่มีอะไร... ไม่มีใจ... ไม่มีใครสักคน ไม่มีอะไรให้ค้นหา มีแต่ห้วงเวลาแสนสับสน เปล่าว่าง... ท่ามกลางผู้คน สุดท้ายยอมจำนน... ด้วยจนใจ...
10 มีนาคม 2552 00:17 น. - comment id 960738
ก็เข้ามานั่งอ่านเป็นเพื่อนแล้วไงคะ
10 มีนาคม 2552 10:02 น. - comment id 960847
เข้าใจความคิดค่ะ บางทีคนมากมายอยู่ล้อมรอบ แต่เราอ้างว้างเหมือนเดียวดาย..... อย่าเหงามากเลยค่ะทำใจให้ร่าเริงดีกว่า....
10 มีนาคม 2552 10:52 น. - comment id 960888
เขียนดีจัง ชอบนะ
10 มีนาคม 2552 11:12 น. - comment id 960896
ได้อารมณ์ครับ..ห้องทำงานกับเพลงเก่า ๆ
10 มีนาคม 2552 11:50 น. - comment id 960924
ไม่มีอะไรให้รอคอย ในความเลื่อนลอยที่ไร้ค่า หลุมพรางระหว่างเวลา พรากพา... หัวใจเดินทาง... นั่งยิ้มริมระเบียง สวัสดีครับ นั่งยิ้มริมระเบียง ฃอบชื่อนี้จังเลยคับ
10 มีนาคม 2552 20:38 น. - comment id 961197
สวัสดีค่ะ บางครั้งความว่างเปล่ามันก็มีประโยชน์เหมือนกันนะคะ