เวลานี้๑๘.๒๗ นาฬิกา นนทบุรีที่เศร้า ไฉน ดวงหทัยไยรานพาลพิโรธ ทั้งน้ำมิตรมิคิดพึงจะขึ้งโกรธ ได้โปรด อภัยกัน นั้นเถิดนะ ทับเทเวษ แค่ซากเศษส่วนเศร้าเร้าผัสสะ ที่เกินก่ายถ่ายทุกข์รุกอุระ แค่สุดจะละวางหว่างโศกนั้น เย้ยเยาะ ให้กับความเปลี้ยเปราะอกเดาะดั้น อั้นคะนึงอึ้งสมเพชเลศนัยนั้น อาธรรม์เหลือเกิน โชคชะตา มั่นมาด มาพลั้งพลาดนิ่งอนาถวาสนา ท่วมท้น ล้นความทรมาน์ ปวดปร่า กับค่ารัก ที่หักหาย ชนนานดร คงเคยคลอนรอนทรวง ฦ ลวงไว้ ให้ใช้ชาติ พินาศมิตรนิจจาใจ จำนนในชะตากรรมย้อนซ้ำกัลป์ เจ็บจำ ถึงงามล้ำก็ไม่กำชีวิตฉัน เธอคิดคำนี้ได้อย่างไรกัน เหมือนมาห้ำมาหั่นบั่นหัวใจ... ดวงหทัยไยรานพาลพิโรธ จะขึ้งโกรธน้ำมิตรไปถึงไหน เธอไม่รักเราแล้ว แล้วเป็นไง ? ก็นั่งเศร้าต่อไป แล้วกันนะ !!! ----------------------------------------------- แทนคุณแทนไท
27 กุมภาพันธ์ 2552 19:33 น. - comment id 957058
ที่ 1 ก่อง
27 กุมภาพันธ์ 2552 19:51 น. - comment id 957071
ไม่มีใครรักก็ต้องรักตัวเองนะ
27 กุมภาพันธ์ 2552 20:31 น. - comment id 957098
ลาป่วยไปหนึ่งวัน โผล่มาก็อ่านงานพี่แทนเป็นงานแรกที่เข้ามา สวัสดีนะคะ
27 กุมภาพันธ์ 2552 20:43 น. - comment id 957105
มียาแก้ปวดมาอันดับหนึ่ง ไม่ทราบว่าจะพอทุเลาไหมครับ 555
27 กุมภาพันธ์ 2552 23:23 น. - comment id 957195
รอคำตอบของ คห.4 อิอิ ที่5 บ้าเห่อ
28 กุมภาพันธ์ 2552 04:56 น. - comment id 957227
เวลา๐๔.๕๔ นาฬิกา ลพบุรีที่สุข หาก.. สะคราญจากมิปลงด้วยสงสัย ครุวนามาณวิกาสิลาไกล อุปมาให้ฤทัยถวิลครวญ รมณี... ร้อยราตรีทิวามิมาหวน พึงจริตคิดต่อล้อทบทวน อุระจวนระอุอ้าวร้าวอุรา พยัตตะ.. รักสละมิอาจปรารถนา ถึงแสนรักมิห่างวรางคณา เกมส์สิ้นปราชัยรบสยบดิน นิมมานรดี.. ชั่วชีวีสลักด้วยรักสิ้น พยานเถิดตราบเท่าเงาชีวิน ขอยุพินเข้าใจในความรัก! ทำไปได้...มั่วสนิท..อิอิ
28 กุมภาพันธ์ 2552 09:39 น. - comment id 957282
จะเศร้าไปสักกี่น้ำกันน้อ อิอิ
28 กุมภาพันธ์ 2552 17:12 น. - comment id 957326
อ่านกลอนแล้วเศร้าจริงๆ ด้วยเนอะ แต่วันนี้ หายเศร้าได้แล้วนะค่ะ ยิ้มหน่อยเร๊ว เป็นกำลังใจให้เสมอน๊า
28 กุมภาพันธ์ 2552 20:57 น. - comment id 957397
ดวงหทัยไยรานพาลพิโรธ จะขึ้งโกรธน้ำมิตรไปถึงไหน เธอไม่รักเราแล้ว แล้วเป็นไง ? ก็นั่งเศร้าต่อไป แล้วกันนะ !!! ชอบบทนี้มากค่ะพี่แทนฯ พี่แทนสบายดีนะค่ะ
1 มีนาคม 2552 10:27 น. - comment id 957454
ใช่ตัวตนที่แท้แน่แล้วหรือ มานั่งซื่อตาใสเขาหน่ายแหนง เรารักเขาเขาไม่รักอกหักแทง จะตะแบงเศร้าไปทำไมกัน อิอิ ปลอบหรือซ้ำเติมก็ไม่รู้แฮะ แวะมาทักทายนะคะ
3 มีนาคม 2552 22:08 น. - comment id 958561
อยากจะขอยืมจริงหนอ
21 มีนาคม 2552 16:29 น. - comment id 966046
สวัสดีค่ะ นานๆมาอ่านงานของคุณเขียนได้แปลกๆ ใกล้บ้านที่ลานรั้วโล่งๆ ต้นไม้โก่งใบแกว่งแซงเสียดเสย มันเผชิญความจริงไม่หนีเลย คงจะเคยเห็นต้นรักสักครั้งนา ฟ้าหัวเราะแทนหัวเราะเพราะได้รัก อย่ายึกยักคิดมากหากปรารถนา มิตรตายนานผ่านต่อสมบัติมา สรพงษ์ยังซ่าเจ๋งจริงๆ น้ำบนเขาไหลตกหกเป็นฝอย เรื่องยิบย่อยปล่อยผ่านสมอย่างสิงห์ เป็นคุณแทนคุณไทนั้นเยี่ยยมยิ่ง ใครคงปิ๊งสักคนและสักวัน คิดถึงเสมอ
25 มีนาคม 2552 02:21 น. - comment id 966856
เขียนได้อย่างหนุ่มเจ้าเสน่ห์ มือไม่เคยตกเลยค่ะ
14 พฤษภาคม 2552 19:27 น. - comment id 984705
หลับตาก็เห็นแต่หน้าเธอ ไยจึง เพ้อเพ้อ ละเมอหา ความรัก สุกในในแววตา แต่ปรารถนา ทุกข์ทับอยู่ข้างใน เป็นควัน เป็นฝุ่นในอเวกาศ มิอดอาจตัดขาด อารมณ์ได้ ถ้าหากว่า เราต้องจากไปไกล ทั้งห้วง ดวงใน คงขาดริน