เดียวดายผ่านลมแสนเยียบเย็น ถึงวันฟ้าใสยังไม่เป็นดังเช่นหวัง แรงที่เหลือน้อยลดลงเกินกำลัง ใจเจียนจวนจะถูกฝังกับน้ำตา ทั้งเหนื่อยอ่อนเพลียใจร่างกายฝืน ต้องเริ่มต้นวันสดชื่นไล่ความล้า แต่หัวใจดวงเดิมผ่านเวลา หาลดความทรมาลงได้พลัน ใช่ว่าแสงขอบฟ้าเมื่อวันใหม่ จะฉุดใจจากโศกได้ดั่งความฝัน มันยังคงเก็บความเศร้าไว้ครบครัน ไม่มีแสงแห่งตะวันช่วยสักครา หน้ายังคงยิ้มไว้แม้ใจเศร้า เก็บความเหงาซ้อนเป็นเงาไว้หลังหน้า เมื่อพ้นงานหมดวันลงอีกครา ก็หลับไปกับแววตาที่ร้าวราน
23 กุมภาพันธ์ 2552 13:57 น. - comment id 954601
ซ่อนไว้อย่างไร ไม่เคยซ่อนได้สนิทเลยค่ะฟา
23 กุมภาพันธ์ 2552 15:02 น. - comment id 954657
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
23 กุมภาพันธ์ 2552 15:49 น. - comment id 954669
ดีคับ..... เหงา...เศร้า...แค่เพียงพอดีๆนะคับ...เดี๋ยวไม่สบาย...
23 กุมภาพันธ์ 2552 15:49 น. - comment id 954670
ระบายออกมาบ้างนะคะ และอยากให้เข้มแข็งให้มากๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
24 กุมภาพันธ์ 2552 21:17 น. - comment id 955383
ความคิดเห็นที่ 1 : หมายเลข 966868 ซ่อนไว้อย่างไร ไม่เคยซ่อนได้สนิทเลยค่ะฟา เพียงพลิ้ว 23 ก.พ. 52 - 13:57 IP 58.147.35.186 ซ่อนไว้มากๆ มันก็ล้นอ่ะค่ะ...ขอบคุณนะคะ ความคิดเห็นที่ 2 : หมายเลข 966924 เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ แจ้นเอง 23 ก.พ. 52 - 15:02 IP 222.123.29.196 ขอบคุณกำลังใจสม่ำเสมอค่ะ ความคิดเห็นที่ 3 : หมายเลข 966936 ดีคับ..... เหงา...เศร้า...แค่เพียงพอดีๆนะคับ...เดี๋ยวไม่สบาย... kirati 23 ก.พ. 52 - 15:49 IP 125.24.149.37 แบบว่า... จะเหงา เศร้า มากน้อยแค่ไหน...มันก็ร่างกายอ่อนแออยู่ดี...เฮ้อ...ต้องเศร้าให้สะใจไปเลยดีไหม...ขอบคุณนะคะ ความคิดเห็นที่ 4 : หมายเลข 966937 ระบายออกมาบ้างนะคะ และอยากให้เข้มแข็งให้มากๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ somebody 23 ก.พ. 52 - 15:49 IP 203.150.234.14 ขอบคุณค่ะ...ระบายออกได้ทางเดียวก็ลำบากหน่อยอ่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ
27 กุมภาพันธ์ 2552 08:14 น. - comment id 956672
วันฟ้าใสมาถึงใยจึงนิ่ง เรื่องทุกสิ่งชี้แจงแจ้งเปิดเผย กี่เดือนปีไม่มีจะละเลย คำที่เคยกล่าวย้ำจำติดตรึง อย่ามัวซ่อนอยู่เลย