ที่ไกลกาลนานล่วงห้วงเวหน ณ สายชลล้นหลั่งจากหว่างผา สองนรีกระวีสินธุ์ประทินตา ผิวผ่องทามัจฉากล้ำสิย้ำนวล ล้ำแสงลอดสอดลงตรงกลางน้ำ สองเย็นฉ่ำคร่ำธาราพนาสรวล ณ หว่างนั้นคนธรรพ์หนุ่มกลุ้มกลัดครวญ ร่ายกระบวนเพลงพาทย์วาดอารมณ์ ด้วยไฟสวาทคาดประมาณมิพลันได้ สองนางใจคล้ายสะกดระทดถม สายเกลียวก่อนแต่ปางกาลปานขมวดปม ให้จ่อมจมในภวังค์ทั้งสามใจ สองนางนี้มีใจใคร่เสน่หา คนธรรพ์พาดื่มด่ำย่ำเนินไศล จนสุดแสงแดงรวีรพีไกล สองนางใจเทิดกายถวายชีวา จนผ่านห้วงมหรรณพพิภพสถาน สองสาบานปันรักปักปันสหาย ลางคนธรรพ์นั้นรุนแรงแฝงหทัย สองนางใจต่างหมายปองครองผู้เดียว เมื่อแสงรักบดมิดปิดทุกทั่ว สองนางกลั้วกล้ำรักไม่จักเหลียว ลืมสัมพันธ์เพื่อนสหายสลายเกลียว ตัดขาดเสี้ยวสหายกาล...ประหารกัน นี่แหละหนาว่ารักมักเกิดผล ด้วยว่าดลจิตได้หลายสถาน ดลกระทั่งเพื่อนตายให้วายปราน หัตถ์ประหารปิดตำนาน..ของสองนาง ..อิอิแบบว่าอ่านแล้วอย่าเครียดนะครับ
จะไม่เด็ด. 22 ก.พ. 2552 18:08 น. - ID 123494 
614
2
0
23 กุมภาพันธ์ 2552 05:35 น. - comment id 954418
น่าติดตามนะคะ
23 กุมภาพันธ์ 2552 09:53 น. - comment id 954482
กลอนสวยดีค่ะ
24 กุมภาพันธ์ 2552 00:58 น. - comment id 954972
คุณนรศิริ....เดี๋ยวมีภาคสองครับรับรองมันส์..อิอิ คุณ alto2...=j;'ouhg'up[skpwxwxmevtwimuj.so8iy[
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
